Lezen doet je goed. Leerjaar 6b

[p. 12]

Les 3 Goede raad is goud waard

Er was eens een koning die een kersenboom had die gouden kersen gaf. Dagelijks werden de grote kersen geplukt en bewaard in de koninklijke schatkamer. De kersen die nog verder moesten groeien, werden nauwkeurig door de hoveniers geteld. Elke ochtend merkten zij dat er een paar kersen misten. Die werden dus 's nachts gestolen.

De koning had drie zoons. De oudste kreeg de opdracht 's nachts de boom te bewaken. Hij viel echter in slaap en kon de dief niet betrappen. De volgende nacht moest de middelste zoon bij de boom waken. Ook hij werd door slaap overmand. Toen was de jongste zoon aan de beurt. Die had overdag geslapen en was middernacht nog klaarwakker. Toen zag hij een vogel, die recht op de boom aanvloog. Vlug pakte de jonge prins een pijl uit zijn boog.

Terwijl de vogel behendig een kers met zijn snavel greep, schampte de pijl zijn rechtervleugel. Een gouden veer viel op de grond. De koning vroeg zijn zonen de gouden vogel te vangen.

De oudste zoon ging eerst op weg.

Niet ver van het paleis kwam hij een sprekende vos tegen.

‘Waar ga je heen?’, vroeg de vos.

‘Ik ben op zoek naar de gouden vogel’, zei de oudste prins.

‘Die woont bij de koning van het Savannebos’, zei de vos. Dat is nog twee dagen reizen. Maar als je overnacht in de herberg met vrolijke muziek, zal je er niet komen.’

De prins hoorde de muziek al in de verte. Hij kreeg zo'n zin in een feestje, dat hij vergat wat de vos had gezegd. Hij bleef feesten en vergat zijn opdracht.

Ook de tweede zoon ontmoette de vos. Hij kreeg dezelfde waarschuwing, maar ook hij kon de muziek niet weerstaan. De koning vroeg zijn jongste zoon om te gaan kijken waar zijn broers bleven. Ook hij ontmoette de vos.

‘Heb je mijn broers gezien?’, vroeg hij aan de vos.

‘Ik heb ze nog zo gezegd dat ze niet in de herberg met vrolijke muziek moesten overnachten’, zei de vos. ‘Daar kom je niet meer weg.’

[p. 13]

Hij vertelde de jongste zoon ook waar hij de gouden vogel kon vinden.

‘Maar let goed op’, zei de vos. ‘Je moet hem meenemen in de houten kooi. Doe hem niet in de gouden kooi.’

De jongste zoon reed voorbij de vrolijke herberg. Hij overnachtte in een herberg waar het stil was. De volgende dag kwam hij aan bij het kasteel in het Savannebos. Hij kon zo doorrijden. Alle bewakers sliepen.

De gouden vogel zat in een houten kooi. De jonge prins kon hem zo meenemen. Toen zag hij een lege gouden kooi staan. Hij vergat wat de vos had gezegd en zette de vogel in de gouden kooi. Direct begon het dier te krijsen.

[p. 14]

De wachters schrokken wakker en grepen de prins. Toen de koning van het Savannebos hoorde dat hij de gouden vogel had willen stelen, begon hij te lachen. ‘Breng me het gouden paard van de Grasweide’, zei hij. ‘Dan mag je de gouden vogel hebben.’

Toen de prins buiten het kasteel stond, zag hij de vos weer.

‘O’, zei de vos. ‘De bewakers van de Grasweide slapen. Je kan het paard zo meenemen. Maar zadel hem niet met het gouden zadel.’ Maar weer kon de prins de verleiding niet weerstaan. Hij zadelde het paard met het gouden zadel. Zodra hij dat deed, hinnikte het paard de bewakers wakker.

Ook de koning van de Grasweide moest hartelijk lachen.

‘Breng me de mooie prinses uit het gouden kasteel in het Groene Bos.

Dan kan je het gouden paard krijgen’, zei hij.

De vos wachtte de prins weer op.

‘Je zal de mooie prinses vinden in de tuin van het kasteel. Geef haar een kus. Ze zal dan met je mee willen gaan. Maar geef haar geen toestemming om afscheid van haar ouders te nemen.’

Toen hij de prinses had gekust, smeekte ze hem om haar ouders te mogen groeten. De prins sloeg het advies van de vos in de wind en gaf toe.

Dit keer lachte de koning niet. De prins werd opgesloten. Voor straf moest hij levenslang hout hakken. Elke dag brachten de dienaren van de koning een boomstam. Die moest hij in stukjes hakken. De prinses zag hem zwoegen en raakte steeds verliefder op hem. Op een dag bezocht ze hem in het geheim.

Ze zei dat ze een sprekende vos had ontmoet. De vos had beloofd dat hij de bewakers in slaap zou laten vallen. Dan zouden ze kunnen wegvluchten uit het kasteel. Niet lang daarna gebeurde dat ook.

De vos wachtte ze buiten het kasteel op. Hij zei tegen de prins: ‘De prinses uit het gouden kasteel, het gouden paard en de gouden vogel horen bij elkaar.’

De prins had de prinses al. Nu moest hij het gouden paard en de gouden vogel nog zien te krijgen. De vos zei dat hij de bewakers van het kasteel in de Grasweide in slaap zou laten vallen.

‘Dan moet je het gouden paard bestijgen en de prinses bij je achterop trekken. Galoppeer weg en rijd zo snel als je kan naar het kasteel in het Savannebos.

[p. 15]

Daar stap jij van het paard. De prinses moet op het paard blijven zitten.

Je moet de koning zeggen dat je het paard hebt gebracht en vragen naar de gouden vogel. Zodra je de gouden vogel in handen hebt, moet de prinses het paard laten steigeren. In de paniek die ontstaat, spring je op het paard.

Samen rijden jullie dan razendsnel weg.’ Deze raad volgden de prins en prinses feilloos op.

Op weg naar zijn vaders kasteel dook de vos weer op. Hij vroeg de prins zijn kop en poten af te hakken. De prins kon dit niet over zijn hart krijgen. De vos kon niet vertellen waarom hij dood wilde. Hij keek erg verdrietig.

De koning was ontzettend blij zijn zoon terug te zien. Hij maakte bekend dat zijn jongste zoon hem op zou volgen als koning. De mooie prinses zou koningin worden. Een paar dagen voor de kroning maakten de prins en de prinses een ritje op het gouden paard. In het bos kwamen ze de sprekende vos weer tegen.

‘Dood me’, smeekte hij. ‘Hebben mijn adviezen je niet altijd geholpen?

Je zal er geen spijt van hebben.’

Met veel tegenzin sneed de prins zijn kop en poten af. Op dat moment veranderde de vos in een prins. Hij bleek de broer van de prinses te zijn.

Ze was zo blij hem te zien! Na de kroning werd hij Eerste Raadgever van de koning. Ze leefden nog lang en gelukkig.