II. Handelinghe. 4. Uytkomst.
Thimniters Gheest. De Vorsten legghen sluymerende, in verthooninghe.
HOe langh sal noch de roem van d'Asiaensche schrick
'tOntsichelijcke volck, de wrede dwinghelanden,
Dus sluym'ren inde slaep? Jck die heyloos verbrande,
Swerf hopeloos in vlam, daer 'kquynend' in verstick.
Mijn Dochter die, o wee! wiert tot ons ramp geboren,
Volcht Proserpinae Rey, die wraeck eyscht en begheert
(Al momp'lend' binnens mondts) heur droeve ziel-tongh sweert
Ghy sult voor Rhadamant eer langh u vonnis hooren,
Ghy wrev'le sult u recht vervolghen op een Jood,
Die gh'eyndelijck nu haest wraeckgierichlijk sult binden:
Maer dese blyde proy sal u als vuyr verslinden:
Sijn val is uwe val, sijn doodt werdt uwe doodt.
Ontrouwe siet de bood, de bood van d'helsche Coningh,
Die 'tonder-aerdtsche Rijck doet zidd'ren voor zijn staf,
Die al sijn borghery de wetten nam en gaf,
Dien Vorst roept u door my, en daer valt gheen verschooningh,
Bepleyt u eyghen recht, de Furyen zijn uw reen,
Laes die gh'onheylighe schaer gebruycken mooght voor Tolcken!
Ontschuldich uwe daet, komt helpt ons rijck bevolcken:
En laet mijn doode gheest dus waren niet alleen
So wrakeloos, ick bent, Thimniter die t'onvreden
Half rasende van spijt, en dulle onrust woel:
Tast toe, wat schroomdy noch, siet daer myn handen, voel,
Ghedenckt my dat ick ben die rees en dael beneden.
binnen
Wat helscher spokery, ontrusticht onsen Gheest?
Wat ist myn Heer? wat ist?
Wie ist die niet en vreest?
Vraechdy noch watter is, Heer?
Wat neen, hoe neen, die n'is meer
Voor handen, sijn ghebeent heeft langh al 'tvuyr vernielt.
So wast dan maer bedroch, een lichaem onghesielt,
Kan sonder siel of gheest verreppen noch verroeren,
En wacht dat Charon sal de siel we'er overvoeren.
So waendy droom is dick met yd'le vrees vermenght.
'tZy 'tis wat 'tis, oft niet, 't heeft my myn hand ghezenght,
Zijn doodt-kleedt scheen voor ons in lichte vlam te blaken.
De woorden die hy sprack die riepen meest om wrake,
Soo over syne doodt, door Simson schult gheleen,
Als overwreede straf die w' aen sijn Dochter de'en.
| |
Dit voor-seghs spoock, of geest can niet dan goet bedieden,
De Geest, of stem die sprack, ach! wanneer sal't gheschieden,
Dat wy ons zullen sien ghewroken op een Jood.
Jck weet een Dagons Paep, mijn Heeren t'is geen nood,
Hy weet van wichlery en dystre reden-spreucken.
Men moet uyt vrees, en wraek 'tghewisse wat verkreucken.
Weet hy van Tovery, of sulcken geests ghespoock,
Dat weet hy niet van God.
Heer dat gheloof ick oock.
Hy weet 't geen dat hy weet, men vind geen const'naer kloecker.
Wie mist wert vaeck een soecker.
|
|
Auteursrechtvrij