|
| |
De vierde Handelinghe. 4. VVtkomste.
Iesabel, Amon Landt-voocht, Sinnen en andere.
WAt hoor ick voor gherucht? Hoe Faem! is Achab doot?
Ghetreft door't ongheluck van een vervloeckte schoot.
Hemel ghy zijt te wreedt, of Goo'n te onghenadich,
Is al u sot bestier (u noem ick) onverzadich,
Dewijl dat ghy niet schoomt te stooren die u eert,
En daghelicx u Beeldt te dienen steeds begheert?
O groote sotternij, voor u Altaers te knielen,
Gh'en zoeckt doch even-wel niet dan staechs te vernielen.
Siet aen Saturnus wreedt, de Slocker van een Kint,
Die hem noch door ghebee'n noch tranen en vewint.
Fy valsch vervloeckte Goo'n, fy Spotters van ons wercken,
Vrij waerdich al den brant, als gh'eert te zijn in Kercken.
'kSie nu dat Israels Godt, den waren Godt van al,
Bestuert my dese uer, beschickt myn Man dees val.
Landt-voocht treckt u Gheweer, ick wilt u graegh vergheven,
En neemt d'onsalighe Vrou die oyt d'Aerd' droegh het leven.
Daer leydt de valsche pronck, daer leydt het valsch cieraet,
Dat dees bedroefde Vrou van dees uer af versmaet.
Wel Amon, schroomt u Handt? gheeft my, ick zal niet schromen,
Myn boose Ziel die jaeght, om in het Graf te komen.
Dat zij verre, Me-Vrou, zit neer, u wat bedaert.
Ach! wat zoud' ick my doch bedaren, neen, neen, neen;
Ick heb myn Godt vergrimt, en anders isser gheen,
Wiens macht draeght dit Ghebou, en tgheen de ooghen speuren:
O recht onheylich Volck, die desen Godt versteuren.
Wel hoe! en ween ick niet? waer blijft tbeweghelick Nat?
Myn Tranen zal Godt niet doch garen in syn Vat,
'kEn ben de ghene niet na Godes Hert ghevonden:
| |
[Folio Giiijv]
[fol. Giiijv]
| |
Maer 'kheb hier over-hoop ghehoopt de sond' op sonden:
Myn steenich Hert en kan door't vocht niet zijn gheweeckt,
Waer door myn droef ghesicht den laauwen dranck ontbreeckt.
Ha onsalighe Man! onsalich door u Vrouwe,
Ghy zult u eyghen quaedt eer ick het myn aenschouwe,
Vindt u alleen een Pijl, vindt u alleen een Schicht!
Zoo is de waerheyt wel my van Micha ghedicht.
Ghy Sinnen, loopt ras heen, haelt Micha wt de Kercker:
Sinnen gaen binnen.
Maer zeght hem niet (swijght stil) want synen God is stercker
Dan al myn valsche Goo'n. Ha Droom, 'kmerck nu 'tbeduyt,
Daer Micha noch int ruw den sin my van ontsluyt,
Als hy tgheheym my preeckt, en ghingh te stout belijen,
Dat ick hem voor het lest ter Poorten wt sach rijen.
Was dit de wreede Strael? was dit de droeve Vrou,
Die in haer wijde Schoot den Achab schuylen zou?
Sy sprack Israels verderf, weer-roept, ghy hebt gheloghen,
Hy is te snoo verleydt, en schandelick bedroghen.
Beeft hierom d'Aerde zoo? raest hierom zoo de Zee?
Trilt daerom 'tHemels Heir? roept daerom Báál mee?
Myn kracht is niet ghenoech (o Vrou) om die te weeren;
Ja daer was boven u een grooter Heer te eeren:
Sach ick u krachten niet lestmael, o dwase Sot,
Als eenen Eli u met schimp belacht, bespot:
Of moesty noch eenmael u Dienares dit loonen,
Daer ick u Haghen cier met zoo veel Mirthen-kroonen,
Met zoo veel Vrucht en Vee, en onghepersten Wijn.
Fy Báál! dat ghy't niet en wilt ghedachtich zijn:
En ghy Knaëna Soon zult noch myn hitte koelen,
Of van Godt die ons straft zuldy u straffe voelen.
Gaet heen Bedrieghers, gaet, bedrieght en lieght hier na,
Ghy erft u eyghen schandt, versmaedtheyt, straf en scha:
Vond' ick my niet ghevelt door druck, 'ksweer by myn Ziele,
V viermael hondert tal deed ick al tzaem verniele.
Hoor ick den Waghen niet? My dunckt ick hoor hem, ja,
Ick hoor het hijghend' Jacht; 'tis tijdt dan dat ick ga
En sie wat druck, (o druck!) oft myn bedroefde ooghen,
Van een te snel gherucht heur vinden oock bedroghen.
In.
|
|
Auteursrechtvrij