|
| |
| |
[Folio Fiiijr]
[fol. Fiiijr]
| |
De derde Handelinghe. 5. VVtkomste.
Achab, Iosaphat, Meladon, Hado, Sophar, Heraut.
Achab verkleedt.
WAer blijft myn Vijandt nu? het schijnt dat hy vertoeft;
Of zijn de Wapens noch by Venus Man te smeden?
Zoo komt en kust myn Handt; want zeker 'ksweer dat heden
Den zilvren Beir ghemaelt in u bloet-roode Vaen,
Met schanden zij ghevelt ter plaets dees Voeten staen,
Of dees bekleedde Borst moet Siriers Stael beproeven,
En in myn vrome doodt zal d'Aerde sich bedroeven,
Zoo Israël u Prins ontleeft verlaet de Ziel.
Wie kent den Achab nu? die in het dicht ghekriel
Niet schroomt met heeten moedt te breken 'sVijandts orden,
Wiens trouweloose daedt my tot het strijden porden,
Wiens nieuwe rasernij met een te groot ghedruys
Maeckt d'Hemelen verbaest, ja ziddert Godes Huys.
Den ras te vlugghe Bood' Mercuri biedt syn Slanghen,
Om dyn verstaelden Kop te leeren met de ghanghen
Van't sluypich stil ghedrocht: de Krijghs-Godt die ghy eert,
V met syn Wolven-jacht de wreede wreedtheyt leert:
Kom toont u lust dan nu, kom leert ons Gode luyst'ren,
Kom leert ons 'tHemels blau met u Gheschut verduyst'ren,
Vertreedt u Florás Schoot, bestuyft u Peans Son,
Eer hy syn reysen laet, men zegghen zal wie't won,
Eer uwen Caron kan de Zieltjens over-roeyen,
Zal u of Israels Bloedt dit wijde Veldt besproeyen.
De Slockster even graegh, die zelfs haer Vrucht verslint,
En d'alder-snoodste Guyt met d'alder-vroomst' bemint,
Bepronckt haer woeste Sael al met Tapisserijen,
En ciert tGhewulfsel vast met doode Schilderijen,
De bleecke Doodt vertoeft u in't ghebladert bruyn,
Of my met al dit Heir. Wat nu? 'kHoor de Basuyn!
Men blaest.
O groote Godt! gheeft heyl, dat Siriers u Naem vruchten,
Ick vrees u als een Knecht. Myn Broeder wilt niet duchten,
'kVersteeck my onder tVolck, betracht ons beyden Naem.
De Godt myns Vaders zal met vreucht ons eer en faem
Als heden (hoop ick Broer) met vrolickheyt verklaren:
Maer blijft ghy in u Koets, en niet onder de Scharen,
Of ick met Iuda viel, zoo blijft noch d'eyghen Vorst:
Broeder doet desen raedt.
Noyt ick weer-streven dorst
V raedt, gaet henen, 'kzal u weder-komst verbeyen.
Tsa Mannen Iuda, siet, hier is dyn eer bescheyen,
| |
[Folio Fiiijv]
[fol. Fiiijv]
| |
Hier leydt dyn hoochste roem, of schande, smaet en doot.
Die d'Aerde hier verslint in haren wijden Schoot,
Zal d'onsterflicke Faem van eeuw tot eeuwe prijsen.
Ick trots dy Slocker wreedt, komt wilt dyn aert bewijsen,
Ick Stof en Assche wil u wijcken niet een tré.
Of ick myn Heer verzel, zoo moeten d'ooghen mé
Dit groote Licht niet sien, siet yemant my oock vluchten.
Nu langh ghenoech ghedraelt, vermeerdert de gheruchten
Van strijdt te ghierich Heir, de Vijandt die komt aen,
Steeckt haestich de Basuyn, ontrolt de purpre Vaen,
De vroomste zal alleen hem d'eer int herte schrijven.
Men blaest ende trommelt.
Hier strijdtmen om 'theftichst: de Siriers doen niet dan zoecken na Achab, de slaghen schuttende: maer Iosaphat siende, drucken hem in een hoeck vant Toneel.
Dit Stael zal hem ontlijven:
Bedaert u Israelijt, wy willen maer dees Man.
Helpt, hellept my o Godt! die alleen helpen kan,
Ick ben onschuldich Heer, wilt my dees uer verschoone.
'tIs Iosaphat, staet stil, ick eer de Iudás Kroone,
Ick ken de rechte Man aent wesen al te wel.
Noch strijden sy al een vvijl als voor henen.
Dat treft dan erghens een int strijdtbaer Israël,
Hy spant de Boogh ende schiet.
Zoo niet, de Pijl is wech, tzal yemant (hoop ick) dooden:
Wat zijdy zoo verbaest, o arm' onsalighe Jooden?
Wy zoecken maer u Prins, en bloedeloose vlucht.
Noch strijden sy vvat, maer de Ioden vvijcken.
ACh Hemel al te wreedt! ach gram versteurde Lucht!
Ach onbeweeghlick Hert! dat u niet zou beweghen
De zuchten van een Prins, doots in syn Koets gheleghen,
Wiens Ziel wijckt met het Bloedt, wiens leven wijckt de Pijl
Des Doodts en Siriers beyd'. Ha snoode Guyt, terwijl
Dyn Hant gheen Man en zocht met Swaert of Boogh te vellen,
Dat ghy het grijse hair van Achab zoo ter Hellen
Jaeght, wt syn eyghen Koets, door een te snellen Schicht,
De Son bedeckt syn Toorts, zoo vaeck tbeluyckt ghesicht
Van een ghéeerde Son is met syn reys ghedoken,
Na dat de traghe Tongh ons heeft voor't lest ghesproken:
Ghy vvree vervloecte Pijl, moest ick een Krijgher trots
Door u vverden ontzielt? of ist de straffe Godts
| |
| |
Die hier myn sonden zoect, vviens grim ick nu sie blicken,
Ach Princen! vaert vvel, siet, 'ken kan niet meer beschicken.
Midts mindert hem de spraeck, en met een droef ghezucht
Verlaet de Gheest syn Kas, die nu gheen Vanck'nis vrucht;
Maer zoeckt int Zielen-choor een plaets te vrij verworven,
Vermidts syn bloeyen hier zijn aerdts op d'Aerd' bedorven.
'tOntelbaer trillend' Licht o Israël met rou
Bepronckt alree het bruyn, om dat hem keeren zou
Dees nacht elck in syn Hut, en morghen metter vaerden
Naer huys met vree, zoo vaeck Aurór verblijdt de Aerde.
Iesabels Offerhande gheschiedt in een vertooningh, voor den Altaër van de Goddinne Astaroth, ghenaemt Venus.
GOddinne, ay Goddin, die met u lichte Solen
Betrippelt Goden Vloer, dat yeder een u looft,
Wanneer tgout-dradich Hair vlieght flonckrich om u Hooft,
Kan't eenich lief ghewenck doen Goo'n en Menschen dolen,
Voochdesse van myn Ziel, Regeerster van myn Leven,
Die my door Hymus brandt twee-zielich liefdich paert,
Verweende Astaroth myn Bed-ghenoot bewaert,
'kZal op uwen Altaer een rijcken Offer gheven:
Goddin die Iovem zelfs besmeeckt, bevleyt, bestroockt,
En door de vlugghe Min doet Minnaers Herten branden,
V Cristalijn ghesicht wendt t'mywaerts, siet dees schanden,
'kSweer Goddinne doen dat m'op u Altaer smoockt
Met versche Roos-marijn, Wieroock en zuyver Breyn,
Van Roosen schoon gheciert veel Kranssen ick u schencke
Ter eeren van u kracht, wildy myn Man ghedencke,
'kDruck u hooch Voorhooft noch met Arabs Goudt alleyn,
'kZal een ghewelfde Kroon gheboordt met Hyacint
En harden Diamant, Carbonckels en Saphieren
Doen stellen op u Hooft, wildy Vulcán bestieren,
Of u gheliefde Mars, na een die't al verslint:
Verschoont my oude God, wiens Sterr' myn Priesters vresen
Gheleert in 'sHemels loop, u wreedtheyt yder vrucht.
V Maeght die u hier dient, aen Venus Voeten zucht,
Laet myn gheknielt Ghebedt voor u Troon aengh'naem wesen:
Ick schrick voor desen Droom, myn heete Pols die klopt,
'tHert trilt my in het Lijf, myn sinnen my verdullen,
'kWil met myn droef ghezucht u Goden-choor vervullen;
Want dees benaude Borst is al te vol ghepropt.
Iupijn, ey' Iupiter, ghy zijt niet zonder Ooren
Alsmen u last'rich noemt, ja ghy hoort myn Ghebet,
'kHeb my gheboghen hier voor Venus, 'kbid u let
| |
| |
Op my; want dit's u Kindt, om haer zuldy my hooren:
Wanneer den Benhadad met bloedich Stael ontzielt
Den vromen Isralijt, zoo laet den Achab keeren:
Ghy wanckel Vrou siet toe, dat hem gheen Pijlen deeren,
Mercúr u Vader smeeckt, dat hy hem niet vernielt,
Goddin die 'sLevens Draet sweyt om u gladde Spil,
Roept tot u Suster doch; Houdt op, en wilt niet Knippen,
Goddinne Astaroth begunsticht mynen wil.
|
|
Auteursrechtvrij