|
| |
De derde Handelinghe. 3. VVtkomste.
Licht-mis, Quist-goetjen.
Licht-mis zinght, op de vvijs, De Mey die ons de groente gheeft.
I.
DE zoete tijdt die't al verkeert
Verjeught myn jonghe daghen:
Maer tdienen vverdt my wel gheleert,
Of ick krijgh relick slaghen.
II.
Myn Hopman Kuyt-haen) svveert en vloect.
Als hy droncken gaet rollen,
Hoe licht dat hy een oorzaeck zoect,
Soldaten vvacht u bollen.
III.
'tGelt is verspeelt, thooft is beroyt,
d'Hoeren hebben syn Kleeren:
En alsmen maer een pintjen poyt,
'tGelt mach hy niet ontbeeren.
IV.
Hy zeyt, de Heer en geeft geen gelt,
Waer Duyvel zoument halen:
Die dan vvat knort, stracx met ghewelt
Komt ons Provoost Ian Kale:
V.
Die leydt u in een doncker Gat,
Daermen niet licht zal sweeten,
Gh'en zulter oock droncken noch zat
Drincken noch lecker eten.
Wel Licht-mis dat kundy te aerdich zinghen.
Quist-goetjen wel hoe komdy daer zoo springhen?
Ick wierdt wel verbaest, was ick maer een Kint:
Maer nu zoo wint, in my de stoutheyt:
Ja alsser een gebraen bont leyt,
En dattet u gheoorloft is om te snijen;
Want zeker daghelicx moety u wel lijen
Met een stuck Kaes en een korst swert Broot,
En tschoonste Water met de Handt wt de Sloot
Gheschept, en noch al smakelick ghedroncken.
'kHeb thuys zoo dickwils aen stucken ghekloncken
De Romers met Wijn, en vreuchdich ghedanst,
Ghezonghen, ghespronghen, ghespeelt als een Lanst,
Myn ghelt verteert, dat my be-get nu mist.
En ick heb mé lustich het goetjen verquist:
| |
[Folio Fiijr]
[fol. Fiijr]
| |
Zoo langh als ick een stuyver hoorde klincken
Die moest voorts; al, al ghingh ick't verdrincken,
Hoedt, Kleeren, ja kan ick, k'had myn Ziel verbuyst.
Maer staet, my dunckt datter in u Sack wat ruyst,
Ist ghelt, Specejael, ghy moet my wat leenen.
O neen, myn goe Maet, tzijn dobbel-steenen,
Daer myn leste gelt me is verspeelt.
Hoe gaau is hy oock die erghens wat steelt:
Wat Droes, men zou doen ken weet niet wat
Echo.
Om avantage, men zout al aenvanghen Hanghen.
Hanghen: sa sat, hy sta, wie is dat? Wat.
By-lo Licht-mis daer waerdy wel rat,
Jy zoudt wel al de Siriers doen loopen Loopen.
Loopen! Treckt van leer, wy worden bekroopen,
Sien wy niet toe, hy veeght ons de beck Beck.
'kHoor tis Echo, ist al vande gheck,
Fy, datmen haer praet zoo licht ghelooft.
Daer komend' Heeren, ras haelt binnen 'thooft,
Rept u, of men leert bet op de Wacht te schild'ren.
Dits 'trechte Tucht-huys voor all' die verwild'ren.
Verschooningh. Derde Handelinghe.
Achab, Iosaphat.
NV plicht de schult myns ampts elck vlijtich te vermanen,
Dat yder Man betoont wat Israels kracht vermach:
Ontluyckt de Wimp'len ras, en swiert de roode Vanen,
En rust u tot den strijdt Iuda heden dees dach,
Een Benhadad u trotst opt spoedichst met een Heir,
Dobbelt u zenuwen nu, versterckt sterck mé u krachten,
Grijpt nu den Stalen Boogh, slaet handen aen tGheweir,
Staet als een Ceder-boom, en wilt u Vijandt wachten.
O Joden uwen glans moet Siriers licht verdooven,
Die eer langh is voor d'hant, zoo ghy maer vroom-lick vecht,
Zoo ghy maer weirbaer strijdt, zoo zal ons Godt van boven
Bekroonen thooft met heyl; want ick ben synen Knecht.
Maer Broeder wat ick denck, myn Heer zal ick ghebien,
Verkleedt u inden strijdt, wilt u rondtom vertoonen
Als Koninck, in myn plaets bestuerende de Lien:
Ick legh myn Purper af, myn Scepter, en myn Kroone,
En klee my in een Kleedt, dat niemant my voor ooghen
Siende, my acht of kent; zoo wert Micha bespot,
En ons Vijandt verleydt, die waerdich is bedroghen,
| |
[Folio Fiijv]
[fol. Fiijv]
| |
Om dat syn Handt my zoeckt. O opgheblasen Sot!
Ist u noch onbewust, dat een Vorst Iosua
Nuns Sone, door tGhebedt den loop der Sonnen stilde
By Gibeon de Stadt, de Mane (sprack hy) sta,
Int Dal Ajalon, en als hy namaels wilde
Hier vooren 'tJoodsche Volck, de Iordaen moest verwicken,
Sy vlucht en maeckte plaets, ghelijck alst roode Meir
Zoo stout oock niet en was, om Israels Zool te licken
Van hun bestooven Schoen: wat helpt de stijve Speir
Van Memphis Hooft ghekroont, of syn ghehoeckte Flits,
Met tscherp-snijdenden Swaert, en den ghevruchten Boghe?
Het gram verwoedde Meir daelt schielick vande spits
Syns carmosijnen Wandts, en 'twou gheen tocht ghedoghen
Voor syn godloose Koets, zoo dat sy't al begraefden
In heur zandighe Maegh: siet, Benhadad zoo zal't
V mé niet gh'lucken, want wee die ons teghen-draefden.
Ick doe alleen myn Heer, tgheen u haeght en bevalt,
Siet, het gae my hoe't wil, myn Ziel wil by u sterven:
Gaen wy naer 'tHeir, tis tijt, wy zullen eer verwerven,
Wy volghen Godes Mondt, wiens Woordt dat nimmer feylt;
Dat al tgheharnast Volck in twéen wert ghedeylt,
Ick zal met Arpharad den eersten Hoop bestieren,
Volght met de Achter-hoed', ghy-lien zult met u vieren
Beooghen de Iudeen dat nyemant bloo en wijckt:
In.
Een wijsen raedt in Krijgh alleen de zeghen strijckt.
Pause.
|
|
Auteursrechtvrij