|
| |
De derde Handelinghe. 2. VVtkomste.
Koninck Benhadad, Naéman, Baésa, Hasaél.
DE Goden in hun Choor sien steets des Hemels lust,
Iuppijn bewoont syn Rijck, Neptún die ongherust
'tAzure Veldt beheerscht, paert met de Zee-Goddinnen
Int Middel-landsche Meir, ja al de Goo'n versinnen
Niet dan tgheen my behaeght, om dat ick hun Beeld' eer:
O Donder-Godt komt vrij, komt vrij van boven neer,
En telt myn treen; ick zal u Wolck-huys niet bekrijghen:
Myn Kroon vernoecht my gh'noech, dat al de Snorckers swijgen
Wiens diep ghewortelt Rijck een Plutós Lucht begrenst,
En wiens ghelauriert Hooft gheen oudt Grijsert verslenst,
Wiens Rijcx-staf oock bestiert de onghetemde Lieden,
Die Menschen Erm mocht van eeuw tot eeuw ghebieden.
Ach lust te onbesnoeyt van't onvermoeyt ghewoel,
Ick heb ghenoech aen't Rijck en myn verheven Stoel;
Damasco is myn Huys, en dit's myn Siriers Kroone,
Dat dees Scepter regeert. Komt vrij Saturni Soone,
En weeght myn woorden vrij, en al myn wercken somt,
En rechtet tusschen my, waerom een Achab komt
Met zulcken grammen Heir, met zoo veel duysent Zielen,
Om myn Ramath, ja myn, myn zegh ick, te vernielen;
Myn is de Stadt en 'tLandt van't vruchtbaer Gilead:
Laet sien, of Siriers Handt niet alleen zal de Stadt
Bewaren voor tgheweldt: maer nu ghy my komt terghen
Versuften oude Vorst, zal ick myn haet verberghen
Op't onbedreven Volck, dat myn Stael niet en kent.
Ick blijf hier in myn rust bedwellemt in myn Tent;
Maer Princen, niettemin zal u myn wijsheyt leeren,
Verzaemt met haest een Heir, want ick wil Achab weeren
Dat hy niet nadert: siet, by Arithmathea licht
Het onbegraven Heir, zoo my de Faem bericht.
| |
| |
Gaet Naéman, en wilt als Hooftman 'tVolck verzamen.
Dat de Godt Israëls zal nu de Joo'n beschamen
Verzekert my 'tghewis, hy zoeckt onredelick strijdt:
Wat raest een Onrust zoo in dese lieve tijdt?
Daer Vredes gulde Son bestraelt de grootse Rijcken.
Amana en Pharpar zal veel eer (sweer ick) wijcken,
Den Ceder en Cypres op Libano gheplant
Die vluchten van haer plaets, eer dese myne Hant
Beswijckt in het ghevecht, voor dat de Beenen zijghen.
Siet, Damascus omringht van Roos, Amand'len, Vijghen,
Wijngaerd, Granaden zal met de groen Olijf-boom
Ter aerden zijn gheslecht, eer ick ('ksweert) niet betoom
Met 'sKonincx sware macht, al de verharde Joden.
Myn goedicheyt verschoont 'tomsichtich Volck te dooden,
Laet myn wraeckghierich Swaerdt voor dees tijdt inde Schee,
Verschrickt maer tgroote Heir, ghelijck de dulle Zee
Den Landtman wel verbaest; dat zal myn wil ghenoeghen,
Stort gheen Israëls Bloedt, maer wilt u neerstich voeghen,
Dat ghy den Achab zoeckt, en hem alleen ontleeft,
'tZij met u Swaerdt of Boogh, of tgheen Bellona gheeft,
'tZal myn grootmoedicheyt voldoen, dat hy maer blijve,
En dat 'tverwoedde Volck den hoochsten druck bedrijve
Om hem ontzielde Prins, wiens doen syn doodt verschult:
Den Hemel strijdt voor 'tRijck, tschoon blau int hoochst ghekrult
Beswaddert nu de Sterr' van syn Planeets regeeren,
Tot dat de rechte straf syn dertelheyt verleeren.
Ick Benhadad beveel u twee-en-dertich Mans,
Dat ghy myn woordt volbrenght, ick ga off'ren altans
De Krijghs-Godt om u heyl, en 'kzal u komst verbeyen:
Nu Godt gheeft Siriers vreucht, maer Iudea het schreyen.
Naéman ende Hasaél wt.
Hasaél dit's ons werck, dat yder Man voor Man
Betoon met oude deucht wat nu een Adat kan,
Nu lockt de grijse Tijdt met een ghekromde Seyssen
Vergheldingh van ons wraeck, om recht den Oogst te eyssen:
Den Oogst is Iudás Buyt, tghemaeyde gh'lijckt het Graen,
Waer mé het vruchtbaer Landt staet al te swaer ghelaen.
Ghelijck thooveerdichst Dier om hoogh pronckt met syn ooghen,
Zoo pronckt den Achab oock om trotsen ons vermoghen.
Ha langh ghewenschten dach, ha langh begheerde üer,
Dat Sirien om-grenst is met een stercke Muer,
Dat m'Adats Kisten ghingh met rijcke Schatten vullen
Voor't onverwachte quaedt. Nu Naeman, siet, wy zullen
| |
| |
De hardtneckighe Joo'n omringhen metter ijl,
Ghelijck Atropos snijdt, en gh'lijck den Siriers Pijl
Verklickt het hickende Hert, ghejaeght moe vande Winden,
En schuylt bevreest een wijl, zoo zalmen Achab vinden.
Opt alder-onversienst hy steunt op syn ghewelt:
Maer (ach! o dwase Man) u zeghe is ghetelt,
Als m'u onsichlick Stael sach voor Samaria scheuren
Een grootste Siriers Heir als oyt verzaemt te veuren
Was voor u trotse Stadt, wiens Torens Kruynen hoogh
Schijnt terghen snachts de Maen en sdaeghs des Werelts Oogh;
Den Hemel voor die tijt ('kacht) wou doen voor u strijden:
Maer nu die't alles recht, wil Siriers recht bevrijden.
'kSie in het Goden Choor licht beven Iupijns Vlam,
Ick sie int hooghst gheswaey den Godt Sarurnus gram
Verslinden wreedt syn Kindt, bevreest syn Rijck te derven:
Want dit Saturnis Kindt wil d'Hemel zelver erven;
Of b'haeght hem lievers yet, hy peur na Plutós Hel,
En zoeckt syn Ramath daer, 'trecht Erf van Israël,
Hy komt met een ghedruysch van syn ghestaelde Mannen
Den onbreec'licken Boogh op eenen Cerb'rus spannen.
Hy zoeckt den Sirier nu, de weeld' heeft hem verleyt
De Vrede maeckt hem stout; syn hooghe Majesteyt
Dacht, 'kheersch nu over tVolck, wiens roem gheen Arabieren
Of swerte Moor en knaeght, die graegh myn preutsheyt vieren,
Die willich off'ren aen de Voeten van myn Troon
Met heete dienstbaerheyt de Peirlen van hun Kroon,
Alleen den Benhadad sich leghert in de Rotsen
Van syn verkoren rust, en blijft m'ondanckbaer trotsen.
Fy schande! als ick denck aen den vervloeckten dach
Datmen den Isralijt drie jaer gheleden sach
Vernielen de Siriers, en als m'Adat sach beven,
Door vreese schier half doot, wanhopich van syn leven:
Maer een versuften Prins, te goedt, te slecht, te slap,
En ken de zeghen niet, hy ken bet koopmanschap
Doen met syn Ondersaet, al zoudt syn Ziel bequelen:
Best houdtmen 'sVijandts Buyt, dan Vrienden yets te stelen.
Zoo langh als Phoebus ons verheucht met syne Son,
En dat Aurora treedt van hare gulde Spon,
En schuyft de bree Gordijn van 'sHemels blauwe Tenten,
Zoo zal het Siriers Bloedt hem d'eer int herte prenten,
Om dat in dees eeuw heerscht een deuchdich Vorst, die wilt
Eer zoeckich heyl, gheen bloedt; maer alleen dat den Schilt
Ghevelt werdt door het Sweert, die Israel wil beschutten:
Maer die een ander jaeght, graeft voor sich zelven Putten.
| |
| |
Kom Naéman, gaen wy Heer,
En laten na ons wijs 'tbloet-verwich Vaendel swieren,
Terwijl ons Krijghs-Heldt Mars rijdt Ianus Tempel uyt,
Gheweckt van't luye Bedd' door 'tJoodsch Basuyns gheluyt,
Terwijlen dat Vulcán zal Siriers Schichten vijlen,
Wy reysen voor de nacht noch meer als neghen mijlen:
De Faem heeft vaeck tgherucht met een gheswind gheblaes
Gheboodtschapt onse komst, ick hoort wel aen't gheraes.
Gaet in.
|
|
Auteursrechtvrij