|
| |
De tvveede Handelinghe. 3. VVtkomste.
Achab, Micha, de Sinnen, Iosaphat, Ripa, Mathanja, Sedekia, Heman.
MIcha ghy Man Godts, 'twert u van my gheheten
Te gheven ons u raedt, wat heden dient ghedaen,
Trecken wy inden strijdt? of laten wy't best staen?
Ja, treckt op, vaert gheluckich, Ramath zuldy verkrijghen.
Ick besweer u Micha, wilt de waerheyt niet swijghen,
En zeght my anders niet dan wt des Heeren Naem.
Ick sach gantsch Israël gheheel verstroyt te zaem
Op Iudás Berghen hoogh, siet, als een Kudde Schapen:
Doe sprack de Heer tot my: En hebben dees gheen Hooft,
Oft Herder die hun hoedt? zoo is den val gheschapen:
Heb ick't niet wel ghelooft?
Heb ick't niet wel ghezeyt? ghy siet die zelfs myn Heere,
| |
| |
Dat hy my niet goets dan quaet gaet prophetere,
En hierom ist maer recht tgheen ick van hem ghevoel.
Ick sach (hoort 'sHeeren Woordt) Godt zitten op syn Stoel,
En al het Hemels Heir ter recht en slincker zijde
Als syn Dienst-boden staen; doen sprack (hoord'ick) de Heer,
Wie wil den Achab nu verdwasen, dat hy rijde
t'Ramath in Giliad? want syn glori en eer
Een Sirier rooven moet, t'is zo by my besloten:
De een zeyde doen dit, d'ander zeyden doen dat;
Maer siet, daer quam een Gheest wt d'oude Slangh ghesproten,
En tradt voor Godes Troon, en heeft verlof ghehadt.
Dat hy syn Reden wt voor't oneyndelick wesen,
Ick over-red' hem fijn: laet my maer henen gaen.
Wel waer door (sprack Godt) zoudt ghy hem best belesen?
Door eenen valschen Gheest zal ick't hem doen verstaen,
In syn Propheten mondt, zeydt desen Gheest vol loghen.
Gaet henen (sprack de Heer) en richt dit listich uyt,
Ick ken u slimme aert, hy werd' door u bedroghen,
En vaeck werdt het volbracht. Nu Koning hoort 'tbeduyt
Siet, de Heere laet quaet over u ghedooghen,
En hy gheeft dese Gheest in u Propheten mondt.
Dat weet hy te raden Neef.
De ongheluckighe willen mé wat zegghen.
Hy kan wel stout syn woordt belegghen.
Datmen hem brenght na de Kercker haest,
Syn broodt zal niet verkorsten // dan.
Van de eerste loghen is hy niet gheborsten // Man:
Oft Eli, propheet is onwaerachtich;
Nu alle Menschen zijn leughenachtich,
En daer is niet een die de waerheyt vertelt.
Dees Snorcker al te stout, die hem teghen u stelt,
O wijdt-ghevruchte Vorst, is gheenssins te ghelooven.
Zeght Sanppert wel-ghebeckt, is alleen van hier booven
Godts Gheest hier in met u, om dyn schoon aensicht wil?
En in ons is een Gheest (ja watten vreemde gril)
Die niet dan loghen spreeckt? zeker ghy wilt bedrieghen,
Met u verschenen licht; of Eli die moest lieghen,
Wiens quae mondt propheteert, dat Achabs edel Bloedt
Van de Honden gheleckt noch werdt, tot wraeck verwoedt,
Daer sy leckten het Bloedt van Naboth, op syn Acker
By Iesrael de Stadt: en nu zeght desen Macker,
Dat myn Heer blijven zal zoo verr' in Giliad,
| |
| |
En vallen inden strijdt. Propheet u tongh is radt
Te snateren zoo heen, 'twaer goedt dat ghy't bedochte:
Of u propheci wel met Eliés loopen mochte,
Zoo just op eenen wech zonder twist of verscheel.
Zijdy droncken van Broodt? of gheeftmen u te veel
Waters, denck ick, in u Wooningh zonder Glasen?
Dat u versuft Hooft voor ons hier zoo komt rasen,
En voor syn Majesteyt, die Iudás Vorst verzelt,
Met al den ed'len Raedt van 'sKonincx groot ghewelt?
Neen: maer dees wijsen Man kan niet dan waerheyt spreken,
Wt een verlichten Gheest, Godt is van ons gheweken,
En spreeckt (zeydt hy) door hem wt een Godlick ghesicht.
Maer wast niet in een droom, dat ghy desen Gheest licht
Op't stroo in voor-nacht zaeght? zoo dat 'tu is vergheten,
En maeckt ons zoo wat wijs; 'khebt zeker lust te weten.
Dan licht kondy het sien, o Heeren wat hy sagh,
Ick gheef hem op de Kop een kinnebacken-slagh,
Met dese (siet) myn handt; en zoo hyse kan maken
Stockich, gantsch lam en dor, zoo zijn klaer al syn zaken,
Gh'lijck Ieroboam voer, die Godts straff' snel verzocht,
Hy slaet Micha.
Zoo vaer mé mynen Erm, zoo ghy blijft op den tocht,
Nu als een Iadon dan wilt eens u macht mé toonen.
Tis niet te verschoonen, dat roos coleur.
Gaet vrij op ons woort met u voornemen deur,
O ghezeghende Prins, u macht zal Godt vergrooten:
Siet, met dees Hoornen sterck zuldy de Siriers stooten,
Als een verwoedde Os, en als een eenich Man.
Syn Majesteyt zij heyl, d'wijl Godt spreeckt, ick en kan:
Myn raedt voor Achab verberghen noch verheelen.
Zoo spreeckt de Heere, ick hebbe Siriers Rijck gaen deelen,
Israëls Vorst my dient, en Samaria is myn Schole.
Israël woont zeker en vast.
Staechs schrickende voor't punt van Koning Achabs sweert.
De Dochter Israëls juyght.
Groot-moghende Monarch u voorhooft te bekroone.
V woorden zijn wel goedt, hoort ô Knaéna Soone,
Maer valsch is u verstant, ghewickelt in bedroch:
De waerheyt wert verdruckt, bespot, beschempt: maer och!
Dattet u moghelick waer, o Vorst u te bekeeren,
Ghy zoudt het (hoop ick) doen: maer nu zoo spreeckt de Heere,
Tot een Achab verhardt, ghelooft den Micha niet,
| |
| |
Maer kerckert hem wel vast, en wijst hem int verdriet:
Want dit ondeughend' Vat moet my doch wederstreven.
En ghy Sedekia, het zal u noch begheven,
Dat ghy in banghe angst om dese prophecij,
Verschrickt met schande vlucht, om erghens wesen vrij,
Wt 'sKonings wijde Sael in d'een en d'ander Kamer.
Dees woorden drucken my, syn reden is een Hamer,
Die met syn hardt gheklop myn Ziele vrij ontroert:
Hy staet op.
Ras, spoedt u van hier, datmen hem haestich voert
By Amon den Landtvoocht, hy zal ghevanghen blijven
(Zeght hem) by Ioas Soon, daer mach hy vrij wat kijven:
Ick hebs hier al ghenoech; ghebiedt oock wt myn last,
Datmen desen Man in doncker legh wel vast,
En datmen hem het Broot en droefheyts Water gheve,
Zoo waerlick als ick leve,
Keerdy, zoo heeft u Godt door myn mondt niet ghedreyght:
Voort, voort, gaet met ons bly,
My tuyghen vry al u vuyl knorren.
De Sinnen grijpen Micha.
Hy is willich ghenoech, men hoeft hem niet te porren,
'tDoncker Huysjen is hy wel ghewent.
Sy gaen alle; binnen.
Al Hemels heylich Volck zijn Godes Troon ontrent,
Met al syn Kinderen lief, ja zelfs d'onreyne Gheesten,
Die wachten opt bevel van hun Schepper en Godt,
T'onrecht ghy van Propheet, u mé-Dienaer bespot,
Ghelijck Iacobs Sonen deen aen Ioseph haren Broeder:
Diemen dick vvaent voor Sot, is veel tijts vvel veel vroeder.
Als een verachten Man: ons Vader Noah preeckt,
(De afvallighe eeuw) dat Godt de sonden wreeckt,
Na hondert twintich jaer; Ach! wie wilde hem hooren?
Dan doen't was al te laet, en alles moest versmooren:
De Jongmans spotten mé, met Loths Dochters verlooft,
Op syn helsamen raedt, daer sy t al hooft voor hooft
Vervloeckten, als hun 'tvyer van boven heeft verslonden.
Maer myn Heer, men heeft noyt bevonden
Dat Godt door desen Man propheteert,
Sinnen wt.
Syn Meester ontloopen ongheleert,
Plomp en grof, maer stout int zegghen:
Hy verstaet gheen propheci.
Wat zou hyse dan wtlegghen,
'tGae my, Broeder, als u, tzij 'twert dan quaedt of goed,
Myn Vollick zij u Volck, myn raedt zal u raedt wesen,
| |
[Folio Ciijr]
[fol. Ciijr]
| |
Gaen wy, tis zonder vresen
Dattet ons wel gheluckt, wy hebben Godes Woort,
En een tweevoudich Heir, dat gheen Sirier verstoort,
Al quam de gantsche macht Benhadats ons verkloecken,
Dan wy zullen hem eer dan hy wel denckt verzoecken.
Gaet in.
|
|
Auteursrechtvrij