Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Op de Wijse: Van Susanna: Of, O Heere ghy staet altijdt in mijne sinnen, &c.1. HOe moet een vroome Ziel, in dese Werelt strijden,
Eer Godt hem eens hier naer in 't Hemelrijck verhooght?
Wat moet hy in dit dat al druck, en kommer lijden,
Eer hy genieten mach, het geen noyt oogh beooght?
2. Wat wort het vroom getal vaeck schamperlijck bejegent?
Als dwaselijck veracht, en smadelijck bespot?
Soo dat op haer een vloedt van tegenheden regent:
Doch al haer troost en heul, dat hebben sy aen Godt.
3. Wat lijden sy al smert, in 't dooden van haer leden?
Vermits het vleesch altijdt strijdt tegens Godes Geest.
Wat worden sy oock van de Satan veel bestreden,
Die haer rontomme gaet, gelijck een briesend' beest?
4. Doch 't is een groote troost, voor alle vroome Menschen,
(Hoewel sy lijden veel in 's Wereldts jammerdal)
Dat Godt haer eens hier na sal geven 't geen sy wenschen,
In 't schencke van die vreught, die eeuwigh duuren sal.
5. Het lijden is seer kort, dat hier de Vroome lijden:
Want 't duurt niet langer, als dit korte leven duurt.
Oock in het lijden selfs, kan Godt haer wel verblijden;
Als hy maer sijne Geest, haer tot een Trooster stuurt.
6. Oock is 't een groote troost; dat Godt sijn liefste Kind'ren
Die hy voor Soonen kent, wel hier of daer mee tucht:
En blijven sy waer vroom, soo sal het haer niet hind'ren;
Maer sullen noch daer van genieten eens de vrucht.
7. Godt kent haer swackheydt, en hy sal haer niet besoecken,
Boven het geene dat sy dragen konnen. Siet
Hierom kan 't vroom gemoet sich altijdt noch verkloecken,
Om dat haer helper leeft, en hare noot aensiet.
| |
[pagina 172]
| |
8. Sy dencken; en 't is waer, 't is beter hier geleden,
Als nu, en eeuwighlijck, van Godt te zijn vervreemt.
Want, die hier sijne strijt volstandigh heeft gestreden,
Godt namaels in sijn Rijck by alle Vroome neemt.
9. Wat hebben voor ons tijdt, de vroome Martelaren
Al lijden uytgestaen? wat quam haer al te voor?
't En zy, sy van de Heer' hier in gesterrickt waren,
Soo was 't niet mogelijck, dat sy het stonden door.
10. Het wreet verstockte Volck, dat socht haer te beproeven,
Met galligh, staeck, en rat, met water, vuur en swaert:
Soo dat een teer gemoet met recht sich mocht bedroeven.
Maer hier voor waren sy dickwils niet eens vervaert;
11. Vervaert? wel ver van daer: sy konden haer verblijden,
En songen tot Godts lof, in hare groote noodt:
Om dat sy waren weert; om Christi naem te lijden.
Die oock gestorven was, voor haer, den bitt'ren doodt.
12. En daerom is de Knecht niet meerder dan zijn Heere,
Noch oock de Leden zijn niet waerder dan het Hooft.
Dus Christen-lijders, lijdt, en strijdt, tot Godes eere.
Hy sal u helper zijn, soo ghy maer vast gelooft.
13. Ey steurt u aen geen smaet, aen laster noch aen loogen;
Lijdt willighlijck, al 't geen dat ghy hier lijden moet.
Blijft vroom, en houd u recht, en hebt u Godt voor oogen:
Ia prijst hem in die saeck; soo dijt het u tot goedt.
14. Want, dit is een genaed', dat iemant om conscientie
Tot Godt, het quaet verdraeght: en soo men t' onrecht lijt:
Sulck een behaeght de Heer, na Petrus intentie.
Al wien Godtsaligh leeft, die lijdt, en strijdt, met vlijt:
15. Want hy en is niet waert een Christen-Mensch te heeten,
Die Christelijck niet strijdt: en lijdt hier met gedult.
Dus, lieve Lijders! schoon uw tijdt hier wordt versleten,
Met druck, en ongemack: denckt, 't moet hier zijn vervult.
16. Denckt op het groote loon, dat ghy noch sult beerven,
Soo ghy maer vroom'lijck strijdt, en lijdt op 't Aerdtsche dal:
| |
[pagina 173]
| |
Want dan sult ghy hier naer, van Godes hant, verwerven;
Het eeuwigh Hemelrijck: daer niemant lijden sal.
Altijdt Aendachtigh. |
|