Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
Auteursrechtvrij
[pagina 168]
| |
Stemme: 'k Sta voor de deur en klop, &c.1. WAt is 'er soeter soet?
Wat beter voor 't gemoedt?
Als dat men met de Heere,
In min, en vriendtschap staet?
Ia vroolijck mach verkeeren,
Hoe dat het hier oock gaet.
2. Geluckigh sulcken Ziel,
Die dit voor hem behiel;
Die by hem mach bevinden
Dat hy (t'wijl hy hier leeft)
Is een van Godts beminden,
Dien hy sijn Trooster geeft.
3. En dat die sijn gemoedt
Met troost, en blijdtschap voedt,
In alle tegenheden:
Al wat hem Godt toevoeght,
Daer is hy mee te vreeden,
Ia heel en al vernoeght.
4. Schoon ieder hem veracht,
En al sijn doen belacht,
Dat hy 't soo nauw wil siften.
Hy weet wat Godt gebiedt.
Des Menschen yd'le driften,
Die reeckent hy gansch niet.
5. Hy houdt hem aen Godts Woort,
Dat wijst hem noch al voort,
Noch verder heen te komen.
Op dat hy meer en meer,
Neffens de heyl'ge vroomen,
Mach eens zijn met de Heer.
6. Hy weet, het kan niet zijn,
Dat Godt alleen met schijn,
| |
[pagina 169]
| |
Hem laten soud genoegen.
Wie wesen wil Godts Vrient,
Die moet hem daer na voegen;
Dat hy hem suyver dient.
7. Want in een reyn gemoet,
Dat Godes wille doet,
Daer wil de Heere woonen:
Daer send hy sijnen Geest.
Waer mee dan sijne Soonen
Sich troosten aldermeest.
8. Al 't geen de Aerd' omvat,
Is niet soo waerd: als dat
Godts geest den Mensch komt stercke,
Met vreughde in 't gemoedt:
Als 't Geloof, en goe Wercken,
Daer door dan wordt gevoet.
9. 't Geeft sulcken seeckerheydt;
Als Godt inwendigh seydt:
j' Hebt een goe wegh begonnen,
Volhert in deught altijdt,
Want als ghy hebt verwonnen,
Dan sulje zijn verblijdt.
10. En soo getuyght die geest
Aen die Godt hert'lijck vreest,
Dat hy is van sijn Kind'ren:
En Mede-erfgenaem.
Geen Mensch en kan 't verhind'ren,
Soo Godt hem maeckt bequaem.
11. O Goddelijcke weeld'!
Als soo het herte queelt
Inwendigh, vol van vreughde.
Wie soud niet krijgen lust,
Dat Godt hem soo verheugden
Met Ziels-vermaeck en lust?
12. Wanneer ick dit bevind',
Dat Godt my soo bemint.
En van zijn geest laet smaecken.
Dan denck ick: Lieve Heer!
| |
[pagina 170]
| |
Laet my tot u genaecken.
Die soetheydt smaeckt na meer.
Altijdt Aendachtigh. |
|