|
| |
| |
| |
Een Overslagh, Van 's Heeren Dagh.
Of aendachtige Meditatie Op de Toekomst des Heeren. Tot een voorbereydinge des Gemoedts.
2 Pet.3. vers 11. Als dit nu alles vergaen sal, hoe moet ghy dan geschickt wesen, met (een) heylige wandelingh: ende Godtsaligh wesen.
WEl aen, mijn waerde Ziel! gedenckt eens aen dien dag,
Die gy, noch eenig Mensch, doch niet voorby en mag
Dien grooten Oordeel dagh! (misschien hy is op handen)
Waer in dit groote rondt, de Wereldt, sal verbranden;
En d' Hemel ingerolt sal worden, als een Boeck.
Doch doet van dese saeck geen keurigh ondersoeck
Hoe of dit sal geschien: dit 's niet in ons vermogen.
Maer doet dit als voor Godt, en in sijn reyne oogen,
Met aendacht in de Ziel, en met een stil gemoet,
Opdat het onderwijl my sticht; en weckt in 't goet:
Soo dat 't gewicht des saecks, en 't ernstigh overwegen,
Van desen grooten dagh, mijn Ziele maeckt genegen,
Om met een nieuwe vlijdt en grooter neerstigheydt
Te wand'len op het padt, dat na den Hemel leydt.
Hier toe, ach! lieve Heer! bid ick u, geef my krachten.
Ey! zegent doch dit werck: en heylight mijn gedachten:
| |
| |
Dat ick soo Christelijck gedencke aen uw' Dagh,
Dat ick hier, en hier na, uw' gunst genieten mach.
Schoon den Jonghsten Dagh noch verre was: de Doodt is na by.
Mijn Ziele, wilt voor eerst, u eens te binnen brengen,
Dat, hoe langh of de Heer, dees dagh noch wil verlengen,
't Geen doch onseecker is, en van geen Mensch bekent:
Dat evenwel dees dagh ons allen is ontrent;
Om dat de wisse doodt ons naeckt, als op de hielen,
Die ons eerlange scheydt het Lichaem van de Ziele.
En daer mee is den Mensch dan aen het Oordeel toe!
O! dat die saeck in my te recht sijn wercking' doe;
Op dat ick my begeef, om nu voort alle dagen,
Alsoo te leven, dat ick Gode mach behagen.
O! dencket in mijn Ziel! in dese korte tijdt,
(Die als een Wevers-spoel, in haesten heenen glijdt,)
Wordt onse Saligheydt, gewonnen of verlooren!
Och! dat dit my beweeght, na Jesus stem te hooren:
Betracht die gulde les: ick segh tot allen, waeckt.
Soo, dat ghy even staegh u reeckening' opmaeckt,
Om in dien grooten dagh voor't Oordeel Godts te treden.
Waer heen wy, nad'ren vast, en dat met wijde schreden.
Wie weet hoe dichte by dat desen dagh al is!
Hy is niet verder heen, stel dit vry voor gewis,
Niet verder, segh ick, als hier duurt een Mensch sijn leven.
Laet dees aenmercking' ons, een diepen indruck geven!
Denck: is de Ionghsten dagh ons allen soo na by,
Hoe noodigh is het, dat men op sijn hoede zy?
Hoe overnoodigh is 't, geduurigh dan te waecken?
En trachten onse Ziel hier toe bereydt te maecken.
Wel! laet de spotter dan niet segge, 't blijft als 't was.
Op dat het Oordeel, of de Doodt, hem niet verras,
En ghy, mijn Ziele segh: ben ick soo na aen 't Oordeel!
'k Wil dese korte tijdt gebruycken tot mijn voordeel.
Ick wil mijn saligheydt behertigen, met vlijdt:
Om dat ick sie, ick heb een heel onseeck're tijdt.
Het is my onbekent wanneer mijn Heer' sal komen,
| |
| |
En dat ick door de doodt sal worden wegh genomen,
Of in de middernacht: of in den morgenstondt:
Och! dat d'Heer, als hy quam, my toch recht doende vont!
Daerom is 't noodigh om my heden te bereyden,
Of 't Godt beliefde, dat ick morgen moeste scheyden.
Ia 't kon wel desen dagh, en d' eygen stonde zijn,
Dat my de doodt aenquam, en kurf des levens-lijn.
Opweckinge en ondersoeckinge der Ziele.
Mijn Ziele! sal dit niet u konnen doen opschrand'ren?
Wel! valt 'er noch in my niet wel wat te verand'ren?
Of my dit kortelingh, alsoo te beurte viel:
Is 't Bruylofts-kleedt al aengetrocken? segh mijn Ziel!
O! benje al gereedt, om hier van daen te scheyden?
Hebt ghy, in 't waer Geloof, hier toe u gaen bereyden?
Leeft ghy al dagelijcks, gelijck ghy sterven wilt?
Hebj' aen uw' saligheydt al swaer genoegh getilt?
Hebt ghy in al uw' doen, de vreese Godts voor ooge?
En lieft ghy Godt, uyt al uw' krachten, en vermogen?
Heb ghy uw naesten, als u selven, lief gehadt?
O! wijckje menighmael niet wel van 't enge padt?
Dit's wel bedenckens waert. O! wilt des herten hoecken,
Eer dat het is te laet, naeukeurigh ondersoecken.
Och! ondersoeckt u selfs doch naeuw, hoe ghy bestaet,
Eer datje na het Graf, en na het Oordeel gaet.
Zijt ghy al recht vernieuwt, en wederom gebooren?
Hebt ghy al voor en naer, het beste deel verkooren?
Hebt ghy u selven niet: maer Christus al geleeft?
En met het gantsche hert, uw Schepper aengekleeft?
Versaeckje al u self, de Wereldt, met haer lusten?
En kunje buyten Godt, oock in de Schepsels rusten?
Doenj' op het Hemelrijck, mijn Ziel! al wat geweldt?
Hebt ghy alleen op Godt, uw' hoop, en troost, gesteldt?
Vliet ghy al waerje meught, 't onnodigh Aertsch gewemel?
En is mijn wandelingh geweest al in den Hemel?
O! hebje al gedaen een wettelijcke kamp?
Vergaerje al by tijdts, goe oly in u lamp?
En oeffent ghy u nu, in alderleye deughden?
| |
| |
Kunt ghy u dickwils wel, in uwe Godt vervreughden?
Stijght uwen geest wat veel tot haren oorspronck op?
En kan 't gemoet, de Heer vaeck uyten haren krop?
Send uwe Ziel tot Godt, gedurigh hare suchten?
En toonje al wat veel, des heyl'gen Geestes vruchten?
Soeckt ghy al dagelijcks te zijn, een Zout, een Licht;
Soo dat ghy yeder een met uwe daden sticht?
Doet 's Heeren pondt al winst, en houje 't wel in waerde?
Begraefje 't dickwils oock noch al te veel in d'Aerde?
O! ondersoeckt u wel. Hoebrengje door uw' tijdt?
Soeckt ghy voor alle dingh, al meest u Ziels-profijt?
Is Christus al uw lust? is Christus al uw leven?
En hebt ghy u oprecht aen hem overgegeven?
Soo dat hy met sijn geest nu in het herte woont!
En somtijdts aen uw' Ziel, sijn vreed, en liefde toont!
En hy gebenedijdt, gelooft wordt, en gepresen!
O! dat dit soo bestondt, hoe saligh sou ick wesen!
Doorsoeckt u selven naeuw, hoe dat ghy u bewijst.
Hebt ghy al van u haev, de hong'rigen gespijst?
Den dorstigen gelaeft! 't welck Christus op sal noemen,
En in sijn Oordeel-dagh, selfs openbaer beroemen!
Ia 't geen men mildelijck nu aen sijn Volck besteet,
Dat sal hy reeck'nen, of men 't aen hem selver deed?
Ick ben een gast geweest, sal onsen Heere seggen,
Ghy waert herberghsaem: 'k mocht tot uwent t'huys gaen leggen.
Doen dat ick naeckt was, hebt ghy kleeren my gebrocht,
En doen ick kranck was, hebt ghy my (uyt liefd') besocht.
Als ick gevangen was, zijt ghy tot my gekomen.
Siet! soo sal onsen Heer dan spreecken tot de Vroomen.
Die soo door kleynigheydt versincken in ootmoedt,
Dat sy niet weten, dat sy deden soo veel goedt.
Wel! hebt ghy mijne Ziel, uyt innerlijck ontfarmen,
Soo mildt, en goedt, geweest, in 't geven aen den Armen?
Deelt ghy al in 't geloof, met vroolijckheydt, en lust
Uw' Aelmoes uyt, daer ghy van armoed' zijt bewust?
Tracht ghy al vrienden van de Mammon nu te maecken?
Betoonje al dat u uw's naestens nooden raecken?
| |
| |
De gaven, die de Heer' u hier maer geeft te leen:
Soeckt ghy al nuttelijck die selve te besteen?
Leef ick al in 't Geloov', in Liefde, en in Hoope?
En stel ick nu mijn hert, voor Godt, gedurigh open?
O! ben ick al gereet, of Godt de Heere quam,
En schielijck, door de doodt, my uyt de Wereldt nam!
Wilt dus, mijn waere Ziel! gestadigh Mediteeren.
En vindtje u te kort, soo keerje tot den Heere.
O! groote Godt! als 'k my aen 't Euangelie proef,
Sien ick, dat ick genaed', Heer! en geen recht behoef.
Als ick eens Christens plicht te recht ga overwegen,
En 'k sie mijn selver aen, soo word' ick soo verlegen,
Als ick den eysch in sie, Heer! in uw heyligh Woordt.
Bevind' ick, dat ick langh niet ben, soo als 't behoort.
Ick koom in all's te kort, dat kan ick wel bemercken:
Ick ben te slof, en traegh, in 't oeff'nen van goe wercken.
Ia 'k heb mijn tegen u, soo menighmael misgaen.
Dat ick my selver sie, met groote kommer aen.
Ick denck soo dickwils, Heer! och! waer sal dit noch heenen!
En 't smert my noch wel 't meest dat ick niet meer kan weenen,
En boeten mijne schuldt, met tranen van berouw!
Gelijck 't mijn Zielen-stant, dunckt my, wel eysschen souw!
Dit baert my in de Ziel soo menigh droeve suchten!
Och! Heere! laet dit doch niet wesen sonder vruchten.
Ghy weet, alwetend' Godt! wat dat mijn geest begeert!
Och! uw genade, en uw' gunst, niet van my keert!
Al heb ick 't wel verdient, vermits al mijn misdaden,
Ick bidd' u, groote Godt! bewijs my uw genade!
Ick weet, en ick bekent, dat ick een sondaer ben.
En 't is my leet, dat ick mijn schuldt niet boeten ken!
Dit maeckt mijn Ziel' benauwt, beanghst, en seer verlegen!
Och! Heere! komt my toch met uw genade tegen.
Ey! reynight doch mijn Ziel, in Jesus dierbaer bloedt!
Om sijnen 't wil, o Godt! mijn groote schuldt uyt doet.
| |
| |
O! laet sijn lijden, my oock dienen tot versoening':
En sijn verdiensten, my doch strecken tot voldoening'.
Laet Jesus, uwen Soon, mijn Salighmaecker zijn.
Toon my een blickje van uw' vriendelijck aenschijn!
Hier sucht, en bid ick om, in dit mijn ommeswerven.
Ey! troost mijn Ziele doch wanneer ick koom te sterven!
Moet 'k van u voel'ge liefd', te met hier sijn ontbloot:
Verquick mijn Ziele doch in hare laetste noot.
Is 't nu wat duyster vaeck, tot mijn gemoets beswaren,
Och! laet het dan altoos, mijn lieve Godt! opklaren!
Dit is de suchtingh, en de smeecking', van mijn Ziel.
O! dat uw' liefd' en gunst, my doch te beurte viel!
Wie soud', o heyl'ge Godt! wie soude oock niet schroomen,
Om voor uw Oordeel, en uw Rechter-stoel te komen!
Daer 't alles hangen sal aen 't eeuwigh komt! of gaet!
Och! Heere! toont my nu, en dan voor al, genaed'!
O! Vader! 'k had' met u soo graeg nu wat gemeenschap!
Op dat ick dan oock mocht genieten uwe vrientschap!
Ick soud' soo graegh, nu van uw' gunst-genooten zijn:
Op dat ick dan oock mocht bestaen voor uw aenschijn!
Och! Heere! maeckt my nu oock van 't getal der vromen;
Op dat ick dan, met haer, mach werden op genomen!
Geef dat ick my nu tot gehoorsaemheydt gewen,
Op dat ick dan oock van uw lieve Schaepjes ben!
Maeck my nu neerstigh, op dat ick my mach verkloecken.
Om nu mijn Schepper, nu mijn saligheydt, te soecken.
Op dat ick u mijn Godt! en 't Leven vinden mach,
Als ghy aenbreecken sult met uwen grooten dagh!
O! groote Godt! het dient my immers niet t'ontschieten!
Och! laet my nu uw geest, en dan u gunst, genieten.
Toon my een blijckje, Heer! dat ghy mijn Ziel bemint.
En laet ick wesen maer uw alderminste Kindt!
Och! mocht mijn deel, en lot oock met de Heyl'gen wesen:
Soo dat ick u mijn Godt aenschouwen mocht gepresen!
Soo hadd' ick 't al, waerom mijn Ziele sucht, en wenscht.
Geef my die voorsmaeck, Heer! en maeck mijn Ziel ontmenscht.
| |
| |
Des Heeren dagh, dunckt ons, en kan niet lange duren;
Hoewel d'er niemant weet de stippe dagh, noch ure,
Soo is 't al over langh de laetste tijdt geweest,
Gelijck men klaer'lijck in d' Apost'len Brieven leest,
Dit 's sestienhondert Iaer, gelijck men weet, verleden.
Wat 't doe de laetste tijd, hoe naby is 't dan heden!
Oock na dat Jesu mondt ons selver doe verstaen,
Soo zijn al 't meeste van de teyck'nen voor gegaen.
Voorteyckenen van den Jonghsten Dagh.
Ierus'lem is verwoest, en over langh vertreden.
Oorlog', en dieren Tijdt, en Pestelentie 's, mede,
Die zijnder langh geweest: Aerdbevinghs hier en daer:
Als men te Smyrnen, noch onlanghs, wel wiert gewaer.
't Heel Napelsche gebiedt, dat was hier door in vreesen.
En dit, seyd' Jesus soud' des drucks beginsels wesen.
En lacy! men verneemt, het Ooreloghs-gerucht',
Noch heden op den dagh, 't welck menigh Mensch besucht,
Ia 't eene Koninckrijck staet op als tegen 't ander.
Oock valsche Christ'nen, en Propheten met malkander',
Verneemt men nu en dan: die d'uytverkoren Schaer,
Te trecken soecken, met een schoone schijn tot haer.
Elck hier is Christus roept: hier is des Heeren Tempel:
Wy zijn het rechte Volck. Doch Christus reyn exempel,
Moet wesen nagevolght. Voor Godt en baet geen schijn.
Maer wie volstandigh blijft, o! die sal zaligh zijn.
Wel aen mijn Ziele! dan, laet u dit alles leeren,
Dat ghy, van herten, u tot Godt nu gaet bekeeren.
Soeckt ghy te wesen doch, een kloecke trouwe Knecht,
Die waeckt op 's Heeren komst. Noyt in u herte seght:
Mijn Heer vertreckt sijn komst, licht sal't noch lange duren.
Och neen: maer denckt veel eer; 't kon sijn mijn laetste ure,
Die wil ick t' aller tijdt, staen vlijtigh op de wacht,
Dat hy my niet verrast: gelijck een dief by nacht.
Gelijck den blixem schijnt, van 't oosten, tot in 't westen,
Soo sal des Menschen Soons toekomste zijn, in 't leste.
Gelijck een Vogel wordt gevangen met een strick:
| |
| |
Soo schielijck, onverwacht, als in een oogenblick,
Ia, als men 't minst vermoet, sal 's Heeren komst geschieden.
Och! waeckt altijt, en bidt: op dat ghy meught ontvlieden,
Het geen geschieden sal, ter Goddeloosen loon:
En staen meught, in genaed' voor Godt, en 's Menschen Soon.
Is't reden, dat men nu gaet Landt, en Stadt, bewaecken,
En sorght voor geldt, en goedt, en and're sulcke saecken;
't Is veel meer reden, dat ick waecke voor mijn Ziel.
Die doch veel waerder is, als 's Wereldts ommekriel,
Met al haer schat, en goet; ja heele Koninckrijcken,
Sijn by de waerde van een Ziel niet te gelijcken.
O! denck eens, mijn gemoet: soo'n kostelijcke schat,
Draegh ick hier om, in sulck een teer, swack, aerden vat;
Dat uytermaten licht, kan door de doodt verhuysen,
En in een korten tijdt, verbreecken, en vergruysen.
O! waeck dan voorje Ziel, dat kostelijcke pandt.
Soo datje t' overbrenght, tot in 't beloofde Landt:
Die haven van de Ziel: de rust-plaets aller Vroomen!
Daer Godt u oock toeroept: en wil dat ghy sult komen.
O! neemt sijn roepingh waer: ghy zijt al mee genoot,
Ter Bruyloft van het Lam! door Godts genade groot.
Ey! weygert niet te gaen: maer wilt u wel vercieren,
En laet u van Godts Geest recht leyden ende stieren.
Kom spoeyt u om den Wegh des Levens in te slaen.
't Is overtijdt; want siet! den avondt die komt aen.
O! laet ons haesten, om oock in die rust te komen,
Die Godt bereyt heeft, voor sijn Volck; de ware Vromen.
Wie sou niet geestelijck te soecken sijn gesint,
Daer sulcken dagh genaeckt? wie (die sijn heyl bemint)
Sou nu niet trachten, om sijn saligheydt te wercken?
En bidden Godt, dat hy ons hier toe wil verstercken?
Wie sou sijn saligheydt noch hangen in balans?
Daer toe wy hebben met Godts hulp soo'n schoonen kans.
Wie soude Godts genaed', en roepingh noch versuymen?
Wie sou sijn hart voor Godt, niet soecken op te ruymen?
Wie sou zijn Ziele noch doen kleven aen het stof?
| |
| |
En keeren met het hart, van Godt sijn Schepper of!
Wie sou om Aertsch vermaeck; een schotel Moes te eeten,
Sijn heyl versuymen, en sijn saligheydt vergeten?
Wie sou noch wederstaen, en weygeren Godts Geest!
Die ons nu noot en roept, tot 's Hemels Bruylofts-feest!
Wie sou om Ossen-koop, of Ack'ren noch versmaden,
Of om een korten tijdt, in wellust sich te baden,
Versmaden, segh ick, om een tijdelijck geneught,
Het eeuwigh Bruylofts-mael, en d'alderhooghste vreught
Die dwaesheyt was te groot: die schaed was niet te boeten
Och! Heere: sullen veel dit heyl noch missen moeten?
O! klaeghelijcke saeck! o! jammer en ellendt
Och! Vader hoet 'er my doch voor: maeckt ons bekent,
(Dat bidt ick Heer! voor my, en al de mijne meede,)
Wat dat ons noodigh is, en dient tot onsen vreede;
Op dat een yder dit, van ons, bedencken magh,
En vlijtigh stel in 't werck, nu heden op dees dagh.
Och! wilt ons allen soo, nu met uw geest voortdrijven
Dat niemant doch van ons daer buyten komt te blijven,
En missen moet die rust, die ghy uw Volck bereydt.
Neem af de vlies, o! Heer! die op de oogen leydt,
Van alle Menschen, die de Wereldt noch beminnen:
Verlicht doch het verstandt: verandert hare sinnen.
En doet ons alle sien, het groote onderscheydt,
Dat namaels wesen sal, en dat in eeuwigheydt!
Aendachtige opmerckinge wie in des Heeren Dagh het Oordeel houden sal.
Mijn Ziel! wilt door 't Geloof; aendachtigh nu beschowen
Wie dat het Oordeel, in dien grooten dagh sal houwen?
Voor welcken Rechter-stoel, men worden sal gedaeght.
Op dat dit mijn gemoedt geduurigh ommedraeght,
En mijn bewegen mach om vriendtschap nu te maecken,
Met hem, voor wien dat sijn bekent al onse saecken.
En dit is Godes Soon, de Heere van het Al,
Die 't gantsche Aerdrijck selfs noch eenmael rechten sal.
| |
| |
't Is Jesus Christus! denck! de Heer van doodt en leven:
Aen wien de Vaders selfs heeft alle macht gegeven,
In Hemel, en op Aerd': die met den Vader is,
Een eenigh eeuwigh Godt, na 's Schrifts getuygenis:
Waer door den Hemel en de Aerde is geschapen.
Die seggen sal! staet op, ghy alle die daer slapen,
En komt ten Oordeel nu, o! wonderlijcke stem!
Die 'n overgroote schaer van Eng'len brenght met hem!
Dewelck de Vroomen dan, uyt al des Werelts hoecken,
Met een geswintheyt, (denk) oock sullen gaen op soecken.
De Jonghsten Dagh, wordt ons seer schrickelijck in Godts heyligh Woordt voor gesteldt.
O staet hier op wat stil: weegh over mijn gemoedt,
Hoe sonderlinge wel 't dan komen sal die 't goedt
Met vlijdt nu oeffent; en het beste deel verkiesen.
De Son en Mane sal haer schijnsel dan verliesen.
O! wonderlijcke tijdt! o! schrickelijcke dagh,
Waer aen men wel te recht met kommer dencken magh.
Wat sal dat wesen, denck! een schrickelijck onweder!
Wanneer de Sterren op ons sullen vallen neder!
Als d' heele Wereldt sal verbranden en vergaen!
O! wat sal dan een schrick de Menschen komen aen!
Als d' heel' natuur ontstelt, de stercke Winden ruysen.
De Baren in de Zee met alle krachten bruysen!
En d' Elementen, denck! al smeltende vergaen!
Hoe sal de arme Mensch als dan verlegen staen!
Ia Jesus seydt dat all' Geslachten sullen huylen!
En van benauwtheydt, dan niet weten waer te schuylen!
Wel zaligh is die Man, die op des Heeren Dagh,
Dan by de Heere selfs verbergingh vinden magh!
Siet! soo vervaer'lijck sal des Heeren toekomst wesen
Gelijck men klaer'lijck kan in 't Euangely lesen.
Hiervan heeft Enoch al voor langh gepropheteert:
Gelijck als Iudas ons in zijn Epistel leert;
Siet! siet! de Heere komt met veelmael duysent Eng'len
(Die sijne heyligheydt eerbiedighlijck omheng'len)
| |
| |
Om met gerechtigheydt t' Oordeelen alle Man:
En om te straffen swaer de Goddeloosen dan!
Ia Godt de machtige, doet David ons oock weten,
Sal op sijn Rechter-stoel, ontsagg'lijck zijn geseten;
Dewelck de Wereldt of het gantsche Aerdtsche dal,
Soo wijt de Son ooyt scheen te samen roepen sal;
Een Ziel-verslindent Vuur gaet voor hem op en neder,
En dan noch rondtom hem een schrickelijck onweder.
Om dat zijn Volck aldus te rechten met bescheydt
Vol heerlijckheydt, en glans. d' Apostel Paulus seydt:
De Heere selve sal (tot schrick van alle Volcken)
Als met een Veldt-geschrey verschijnen in de Wolcken.
Met de Aerdtsch-Engel-stem, en met Basuyn geluyt:
Die s' Heeren Macht en Eer, dan sullen roepen uyt.
En Petrus komt dees dagh ons dus indachtigh maecken,
De Hemel sal vergaen met groot gedruys en kraecken,
En d' Elementen selfs, sullen met groot getier,
Dan smelten als het Wasch van 't onuytbluslijck Vier.
De Aerde met al haer wercken sal verbranden.
O! dencket in mijn Ziel! soo'n dach is noch op handen.
Och! staet tot aller tijdt doch naerstigh op de wacht,
Dewijl hy komen sal, gelijck een dief by nacht:
Och! woud' de Wereldt doch dit recht en wel geloven.
Een dagh die branden sal gelijcken als een oven!
Waer in de boosen, laes! met wortel en met stam:
Dan sullen zijn als stroo en stopp'len in de vlam!
Om in dit schrick'lijck Vuur, soo schrickelijck te branden
Vol jammer en ellent met knarsinge der tanden.
Aenmerckt het doch mijn Ziel! soo heel verschrickelijck,
Sal d' Heere Christus noch eens kome uyt zijn Rijck,
Omringht met duysende van heyl'ge Engel-scharen:
Om alle Menschen voor zijn aenschijn te vergaren.
Dan sal een iegelijck na dat hy heeft gedaen,
Het zy dan goet, of quaet, sijn loon, of straf ontfaen,
Soo als een yder hier in 't leven quam te saeyen
't Zy op de geest, of vleesch, soo sal hy dan oock maeyen.
Soo als de Mensche hier, is in het graf gegaen,
Soo sal hy wederom dan, van den doodt op staen.
| |
| |
Die hier sijn Schepper, en zijn saligheydt beminden
Die sal als dan zijn Godt, en Ziele-heyl oock vinden.
Maer die nu Godt veracht: zijn Ziel-heyl niet waerneemt
Sal, lacy! eeuwighlijck daer van oock sijn vervreemt!
Vier eygenschappen des Rechters, in overweegingh genomen: als Heylighheydt, Rechtveerdigheydt, Alwetentheydt en Almachtigheydt.
De groote Rechter, die is heyligh, en rechtvaerdigh,
Alwetend', en daer by almachtigh. 't Is wel waerdigh,
Dat ick met mijn gemoet hier over Mediteer,
Dat ick verschijnen moet voor sulcken Godt, en Heer.
Volmaeckt in heyligheydt is onse Godt gepresen:
Soo moet ick immers oock, mijn Ziel! dan heyligh wesen.
Die namaels Eeuwighlijck by Godt wil sijn verhoogt,
't Is noodigh dat hy nu na heyligheydt oock pooght.
Wie om sijn Godt te sien! een hoopje werdt gegeven!
Die reynight oock sijn self, en moet nu heyligh leven.
Godts ooge zijn soo reyn, dat hy het boose niet
Aenschouwen mach, maer 't is hem een soo groot verdriet.
Dies kan hy nimmermeer, oock met het quaet vereenen.
Waer sal de quade dan! waer sal de sondaer heenen?
Soo die rechtvaerdigh leeft, maer nauw'lijck saligh wordt.
En 't vroom gemoet altijdt, noch veel sich vint te kort.
Godt is een heyligh Godt! een reyn, en suyver wesen!
O! denck wie sal dan niet bekommert zijn, en vreesen?
Om in dien grooten dagh te nad'ren Godts aenschijn!
Hoe is het mijn gemoet, hoe is het doch met mijn?
Leef ick al heyligh nu! ben ick al van de Vroomen?
Denck: ick sal mede voor dien Rechter moeten komen.
Gelijck hy heyligh is, die ons geroepen heeft:
Soo moet een vroome Ziel terwijl hy hier noch leeft
Oock heyligh wesen: nu in al zijn heele wandel;
Toonen een licht te zijn in al sijn doen en handel.
Terwijl der niemandt sonder heylighmaeckingh kan
Zijn Godt aenschouwen: denck! hoe nodigh is het dan;
Dat ick in heyligheydt mijn Godt soeck aen te kleven?
| |
| |
Dies wilt u nu met vlijt, mijn Ziel! hier toe begeven.
Denck: salder niet gemeyns of onreyns binnen gaen!
Hoe suyver moet dan zijn, dat voor Godt sal bestaen.
Hoe noodigh is het dan de sonde af te sterven:
Op dat men in dien dagh het leven mach verwerven.
Och! legh nu af mijn Ziel! al 't geen dat u belet
Met Godt te worden een: al wat u noch besmet,
En nu 't gemoet u druckt: d' aenkleeffelijcke sonden:
Die in een groot getal, in my noch zijn bevonden.
Eylaes! hoe sal dit gaen, voor sulcken heyligh Godt
Te moeten komen, die soo let op sijn gebodt?
O! laet dit mijn gemoet vry innerlijck ontsetten
Op dat ick neerstigh op de wille Godts mach letten,
En 't mijn bewege mach, om in gehoorsaemheydt
Te leven voor mijn Godt: O denck! dat Jesus seydt:
Mijn Woordt dat ick u gaf, en u heb voorgedragen,
Dat sal u oordeelen, oock in de laetste dagen.
Och! wie en sou dit niet bekomm'ren in 't gemoedt!
't Gebodt is heyligh, denck! rechtveerdigh ende goedt.
En ick heb lacy! noch soo veelderley gebreecken.
Ick ben soo dickwils van 't gemoedt noch afgeweecken.
Dat Euangelies Woordt dat ons gepredickt wordt
Daer aen vint ick my noch op heden veel te kort.
Dat kom ick u mijn Godt soo menighmale klagen.
En dit bekommert my met reden alle dagen!
Als ick gedenck, o Godt! dat ghy soo heyligh zijt,
En ick mijn selfs beschouw dan is de kloov' soo wijt!
Dit maeckt mijn Ziel, o Heer! benauwt en seer verlegen,
Als ick uw' heyligh Woordt aendachtigh overwegen,
En grondigh daer in sie, wat dat ghy van my eyst,
't Is somtijdts of mijn hoop, schier wat te rugge deyst.
Soo heyligh en volmaeckt komt my u Woordt te vooren,
Daer aen ghy ons verbindt, gehoorsaem'lijck te hooren!
Uw' Euangely Heer! is sulcken reynen Wet!
En ick eylacy! voel mijn Ziel noch soo besmet.
O! heyligh Godt, ick ben belast en seer beladen.
Die druckt mijn Ziel soo swaer. Och wilt mijn niet versmaden!
| |
| |
Verquickt mijn Ziele doch: verlicht my van mijn last:
En mijn besmette Ziel in Jesus Bloedt afwast:
Laet Jesus, bidt ick u, doch mijn Versoender wesen:
En mijn gewonde Ziel, oock salven, en genesen.
Soo Jesus lieve Godt! niet mijn Versoender waer,
Mijn Hooge-priester, en mijn lieve Middelaer
Soo wist ick geene raedt soo moest ick heel versincken
En in mijn sonden, en in wanhoops poel verdrincken:
Maer nu dat Jesus, onse Over-priester leeft,
En medelijden, selfs met onse swackheydt heeft,
Nu hoop ick op uw' gunst, nu hoop ick op genade.
O! reyn, en heyligh Godt, ey! sla uw Schepsel gade:
Bestier mijn door uw geest: op dat ick reynder werdt,
En heylight ghy mijn Ziel, en suyvert ghy mijn hert.
Al 't geen dat u mishaeght, wilt dat in my uytroeyen
En wilt my met uw geest, bedauwen, en besproeyen,
Op dat ick vruchte draegh, die u zijn aengenaem,
In Jesus uwen Soon, maeck my hier toe bequaem.
Op dat ick in uw dagh genade mach verwerven:
En soo oock Vader lief! wanneer ick kom te sterven;
Vertoon mijn Ziele dan uw vriendelijck aenschijn:
Laet Jesus Christus doch mijn Salichmaecker zijn.
's Heeren Rechtveerdigheydt.
Wilt vorder mijn gemoet, aendachtigh overwegen
Hoe 't met des Heeren Dagh, als dan sal zijn gelegen.
Soeckt doch te worden van het rechtveerdig' getal:
Dewijl de Rechter oock rechtveerdigh wesen sal.
Na dat men nu op 't vleesch, of op de geest komt saeyen,
Daer sal men dan de doodt, of 't leven weer van maeyen:
Elck sal ontfangen na dat hy hier heeft gedaen
Het zy dan goedt, of quaedt. O! Ziele merckt dit aen.
Laet dit nu mijn gemoet, een diepe indruck geven.
Soeckt nu geduurighlijck uw' Schepper aen te kleven;
Staet doch met alle vlijt na heyligheydt, en deught,
Op dat ghy dan de vreught daer van genieten meught.
Die nu na 't beste staet, 't sal strecken tot sijn voordeel.
| |
| |
Want siet den Rechter strijckt, dan een rechtmatigh oordeel.
Hy sal door sijdigheydt niet aensien den Persoon,
Maer geven, recht soo elck verdient heeft straf, of loon.
Hy sal niet sijn misleydt, door quaed' en valsch' getuygen,
Noch oock om gifte, noch om geldt het recht niet buygen:
Gelijck het menighmael hier in de Wereldt gaet;
Al heel niet dat dit soo met onsen Godt bestaet.
Schoon nu het vroom gemoet, vaeck moet veel onrecht lijden
En dagelijcks met veel vyanden komt te strijden:
Die 't quade heete goedt, en 't goede dickwils quaedt:
Denck dat de Rechter selfs als voor de deure staet:
Aen wien men reeckenschap van al sijn doen moet geven.
O! denck dit in en soeck rechtvaerdigh nu te leven.
Doorsoeckt uw eygen hert: en grondigh overleght,
Leef ick al voor mijn Godt, en Even-mensch oprecht?
Och! als ick in 't gemoet dit ernstigh overwege
Soo wordt ick met mijn selfs, en andere verlegen!
Ontsettinge der Ziele voor Godts Rechtvaerdigheydt.
Rechtvaerdigh Godt! wilt ghy met ons ten rechte gaen,
Wat Mensch sal voor uw recht en Rechter-stoel bestaen?
Wilt ghy mijn arme Ziel, voor uwe Vierschaer trecken,
Soo reynight eerst mijn hert van alle vuyle vlecken.
Door Jesus dierbaer Bloedt. O! Heere, heb gedult.
En handelt niet met ons, na welverdiende schuldt.
Of na de grootheydt, en de veelheydt onser sonden;
Ons schulden sijn veel meer als tienmael duysent ponden
Ten opsicht van u eys, en 't heylige Gebodt.
Wie mach voor u bestaen, o reyn! en heyligh Godt!
U al beschouwendt oog' heeft staegh op ons gekeecken.
En wy bevinde oock ons selfs met veel gebreecken;
't Zy dan in wercken Heer, in woorden, of gedacht'.
In laten of in doen. Ghy geeft op alles acht.
Wy bidden: groote Godt! vergeeft doch ons misdaden,
Betoon uw Schepsels doch, uw' goetheyt en genaden.
Laet uw rechtvaerdigheydt, doch met barmhertigheydt
| |
| |
En liefde sijn vermenght. O groote Majesteyt!
Laet Jesus uwen Soon, doch ons Voldoender wesen,
Ons Middelaer en Borgh, Voldoender hoogh gepresen.
Hy is doch onse Vree, na Schrifts getuygenis,
Of aers geen levendt Mensch voor u rechtveerdigh is.
Doch schoon ghy 't teer gemoedt, uw goetheydt laet verkonden
Dat dit al evenwel geen steunsel sy in sonden.
Maer geeft doch Heer! dat ons uw goetheyts overvloedt,
Tot bet'ringh noodt en treckt, gelijck het billijck moet.
Rechtvaerdig Godt! sterck ons geest dat wy ons verhaesten,
Rechtveerdigh oock te zijn voor u, en onse naesten.
Op dat uw heyligh beeldt in ons oock werdt gesien.
Laet uwe heyl'ge wil by ons altijdt geschien.
Maeckt ons rechtveerdigh Heer! in all' ons doen en wandel,
Soo dat wy zijn oprecht in koopmanschap, en handel.
Ey! wilt ons voor bedrogh, en onrecht, steets behoen
Geeft dat wy vaerdigh zijn om altijdt recht te doen.
Sterck my! dat ick mach zijn, van uw getrouwe knechten
Op dat ick in uw' dagh mach wesen van d'oprechten,
En aen uw' rechterhandt oock worde mach geset.
Om Jesus wil, o Godt! verhoor doch mijn Gebedt.
O! Ziele siet wel toe: de Rechter is alwetendt
Van 't geen u plicht vereyst, en weest doch niet vergetendt,
Het is hem wel bekent wat ieder laet, of doet.
Ey! daerom vliedt het quaet en oeffent steets het goedt;
Wanneer dit sichtbaer rondt vergaen sal en verdwijnen
O! denck, dan sal men voor die Rechter eens verschijnen,
Die 't alles is bekent wat yder heeft gedaen,
Of wat hy by versuym van plicht heeft late staen.
Men sal het minste niet voor hem verberge mogen
't Is alles naeckt en bloot, geopent voor sijn oogen.
Daer kan soo heymelijck op Aerde niet geschien
(Al is't in duyster selfs) de Heere kan het sien.
| |
| |
O! sijn alwetentheydt die kan het al doorgronden:
En daerom of iemant bedecke wouw, zijn sonden,
Of met een valsche kleur bestrijcken, 't helpt doch niet,
Want Godt in 't binnenst, van des Mensche Herte siet.
't Is hem al openbaer, gedachten, woorden, wercken,
Want zijn viervlammend' oogh kan't alles sien en mercken.
Daer is niet eenen woordt (soo David eens beleedt)
Op mijne tongh, o Godt! dat ghy niet al en weet:
Ick sitte, ga, en sta, ghy weet 'et alles Heere!
Ia ghy verstaet selfs mijn gedachten oock van veere.
Waer ick my keer of wend, ghy weet 'et Heer! stip:
Dit 's my te wonderlijck, en boven mijn begrip.
Aenspraeck der Ziele over Godts alwetentheydt.
Wel! sal my dese saeck, niet innerlijck ontroeren?
En stadigh tot mijn plicht als komen aen te voeren?
Als ick gedenck dat Godt soo heel alwetend is,
Dit hoorde soo te zijn mijn Ziele! dat's gewis:
't Gemoet getuyght het selfs, en 't eyge mee-geweten,
Dat Godt alwetend' is: maer 't wordt te licht vergeten.
Ghy daerom mijne Ziel, waeck op en geef doch acht,
Op al uw' werreken, uw' woorden, en gedacht'.
Op dat het alles werdt gericht na Godts behagen
Ey! wilt nu dagelijcks doch goede sorge dragen.
En denck: ick leef altijdt, voor een alwetend' Godt:
Die 't Euangelies Woordt, en 't Heylige Gebodt
Gehoorsaemt hebben wil, wijl hy in 't eynd' der dagen
De Menschen Richte sal, na datser sich na dragen,
Te meerder moet dit my bewegen tot mijn plicht,
Om dat dit is een saeck van 't aldergrootst gewicht
Die hier zijn tijdt versuymt, en niet heeft waergenomen,
't Sal hem in 's Heeren Dagh te bijster qualijck komen,
Want Godts alwetentheydt die is het klaer bekent:
Maer die in tegendeel, zijn Ziel tot Gode went;
En soeckt met al zijn hert sijn Schepper aen te kleven,
En toont dit dagelijcks met een aendachtigh leven.
Die sal 't bysonder wel, dan komen in dien dagh,
| |
| |
Wijl hy als dan zijn hooft, met vreught opheffen mach.
Godt is niet ongetrouw: hy sal het niet vergeten,
Al wordt het nu misduyt, en vaeck verkeert geheten,
O! dit 's een groote troost, voor een oprecht gemoet;
Dat Godt alwetend' is, die weet wat yder doet:
Die weet wat elck hier lijt; en wat dat is sijn pogingh
Waer heen sijn suchten streckt; en alle sijn beooging'.
Want Godt siet niet alleen op 't uytterlijck bedrijf,
Maer of sijn Heyl'gen Geest inwendigh heeft verblijf.
En ons genegen maeckt om geestelijck te leven.
O! daer dit soo bestaet het sal zijn vruchten geven.
Schoon of sich 't teer gemoet met swackheyt voelt behebt,
In Godts alwetentheyt, het troost en vreughde schept:
Die weet zijn 's herten sucht, sijn innigh ziels begeeren,
't Opstijgen des gemoets, en 't suchten na den Heere.
Oock vindt het vreed' noch rust, voor het zijn Schepper vindt
In hoop, geloof, of liefd'. Wie geest'lijck is gesint,
Dit is (als Paulus seydt) het leve ende vreede.
Godt werckt 't volbrengen wel, maer oock het willen mede.
En het geneyght gemoedt, is Godt al aengenaem,
En goe gedachten zijn wy selver niet bequaem
Te stuuren tot de Heer, als uyt ons selfs geresen.
Al 't goede komt van Godt, wiens naem moet zijn gepresen.
Och! dat ick 't aller tijdt en in mijn Ziele grondt
My maer oprecht tot Godt, en 't goedt genegen vondt.
Dit wenscht mijn Ziele wel: maer laes de sob're vruchten
En 't weynigh vorderen in deught, dit doet my suchten!
Dit doet my menighmael bekomm'ren in 't gemoet;
Of ick al suyver ben genegen tot het goedt.
En of ick door Godts Geest al ben van nieuws gebooren;
Als een gehoorsaem Schaep, mijn Herders stem al hooren.
Of ick niet al te veel den Heyl'gen Geest bedroef!
Als hy my treckt, of weckt, of klopt, te langh vertoef
Eer dat ick geef gehoor, en 't hert gansch open sette?
Ick laet my van het vleesch, te veel hier in beletten
Ick sorgh den ouden Mensch is niet genoegh gekruyst.
| |
| |
En 't eygen mijn, en self, noch recht uyt my verhuyst
Het seylt my dickwils noch aen 't ernstigh deur te breecken,
't Nieuw Schepsel blijft te veel in zijn geboorte steecken.
O Heere! maeckt my doch recht geestelijck gesint.
Geeft dat de nieuwe Mensch de oude Mensch verwint.
Och! laet uw heyl'ge Geest, recht wercken in mijn Ziele
Op dat hy soo 't Lichaem der sonde mach vernielen.
O! dat de quade grondt waer uyt de sonde spruyt
Geheel gesuyvert werdt! en 't hert geen meer onkruyt
Quam op te werpen! maer dat tack en wortel slenste
Dit is het lieve Godt, dat ick soo geeren wenste!
Op dat ick tot uw eer, een aengenamer vrucht
Quam voor te brengen: Heer! hier na mijn Ziel versucht.
Ick ben schier moedeloos van al het overtreden
Uw's heyligen gebodts! en dit verstoort mijn vreede,
Die ick soo geerne in mijn binnenste bevondt!
O! Iesus! maeck doch eens mijn krancke Ziel gesondt,
Ghy Heer! hebt 'er doch soo veele wel genesen.
Ey! toon my oock uw' gunst ick sou soo danckbaer wesen.
Ick souw soo hoogelijck in u dan zijn verblijdt
Ick weet 'et, lieve Heer dat ghy alwetend' zijt.
En schoon ick niet een woordt van mijnen standt en uyte,
Ghy nochtans weet wat ick in 't herte kom besluyten:
Maer nademael dat ick voor u verschijne moet
In uwen grooten Dagh soo val ick u te voet:
En bid u om genaed' ey wilt my doch ontfermen!
Ick loop u in't Geloof, als in u liefde armen:
De eens soo jammerlijck, aen 't Kruys sijn uytgereckt
En ghy soo vriend'lijck tot den armen Mensch uytstreckt.
In hoope dat ghy my niet gans'lijck sult verstoten,
(Al heb ick 't wel verdient) noch van uw' gunst ontbloten;
Maer dat ghy eenmael om u dierbaer offerhandt
Mijn saligh maecken sult. Ick weet mijn Ziele standt
Die is u klaer bekent, ja meerder dan my selfen!
Wilt uw' alwetenheydt diep in mijn herte delven!
| |
| |
Op dat dit t'allen tijdt my voortset in mijn plicht:
En ick oprecht, en vroom, leef voor uw aengesicht.
Gelieft my Heere! met uw' gunst hier toe te stercken
Ghy die het wille geeft, wil oock 't volbrenge wercken
Dat bid, en smeeck ick u uyt 't binnenst mijns gemoets!
O! Vader van het licht, en gever alles goedts.
d' Almachtigheydt onses Godts.
Wilt nu een weynigh, noch mijn Ziele! Mediteeren,
Dat ick verschijne moet voor een Almachtig' Heere.
Die Hemel ende Aerd' heeft beyd' in sijn geweldt.
En die de Zee, het Sandt, tot eenen Oever steldt
Die 't alles met een wenck, kan roepen en gebieden,
En als hy maer eens spreeckt, 't moet dadelijck geschieden.
O! 't is die stercke Godt! die 't alles heeft gebout
En door sijn groote kracht, noch daeg'lijcks onderhoudt,
Die d'Hemel tot sijn stoel verkoren heeft, en d'Aerde
Maer tot sijn voetbanck houd, als van een kleyne waerde.
Voor wien wy Menschjes zijn: gelijck maer enckel stof.
Die ons het leven geeft, tot sijns naems eer en lof!
Die ons weer sterven laet, en niemant kan 't verhind'ren!
Die noch eens spreecken sal komt weer ghy Mensche Kind'ren!
O! denck op desen Dagh! denck aen dit groote Woordt!
Dat eenmael uyt de mondt ons Godts sal zijn gehoort;
En 't geen van sulcken kracht sal wesen, dat de dooden
Doet rijsen uyt het graf, als zijnde op ontboden.
Ia schoon de Menschen zijn tot stof en as vergaen,
Sal ieder dan nochtans, weer uyt het graf opstaen.
Om ieg'lijck in sijn eygen Lichaem te ontfangen,
Na dat hy hier op Aerdt, gericht heeft sijne gangen.
Een saecke die men niet als door 't Geloof kan sien.
't Is boven ons begrip; maer echter 't sal geschien.
Wel aen mijn waerde Ziel! wilt dan geduurigh waecken.
Denck alle uuren komt dees dagh ons meerder naecken.
Ia, elcken stap, en tree, die men op Aerde doet,
Soo gaet men als de Doodt, en 't Oordeel in 't gemoet.
| |
| |
O! denck dit grondigh in, 't sal dienen tot uw voordeel.
Denckt om dat groote Woordt: sta op en komt ten oordeel!
Draeght dit steets met u om waer dat ghy sit of staet,
Op dat het my in 't hert, en in de Ziele gaet;
En 't my bewegen mach, te leven als de Vroomen.
Dit is het noodighst een, dit moet zijn waergenomen:
Want wie in 's Heeren Dagh niet wel bereyt en is,
Die naeckt een droevigh wee! na Schrifts getuygenis.
Hierom wees wijs, en kloeck: en tracht voor alle saecken
Soo veel als in u is, uw' Ziel gereedt te maecken,
Eer dat de Heere komt. Op dat ick in dien dagh
Het Ziel-verquickend Woort: Kom in: oock hooren mach
Dit's immers al mijn wensch, mijn bidden, en mijn poging?
En in het onvolmaeckt, alleen oock mijn beoogingh?
Wel loopt, en jaeght, en kampt, en worstelt dan al voort
En strijdt, om in te gaen door 's levens Enge-poort.
Het moet te meerder ons voortsetten dunckt my krachtigh
Wanneer men overweeght dat Godt is Allemachtigh,
O! die, die groote Godt, hier nu niet wel en dient,
En in sijn groote Dagh niet met hem is bevrient!
Hoe ysselijcke naer, en droevigh sal 't dan wesen!
Wie, die dit recht indenckt, sal nu zijn Godt niet vreesen?
En soeckt met alle vlijdt te raecken in sijn gunst?
Op dat als 't is te laet zijn wensch niet is om sunst!
Doch wie zijn Godt nu dient: en tracht na sijn gemienschap;
Soeckt met gehoorsaemheyt te komen in sijn vrientschap.
Die heeft een seeck're wijck, en vaste toeverlaet,
Wanneer de Wereldt met haer luste eens vergaet!
De sulcke hebben dan niet anghstelijck te vreesen;
Indien Godt met haer is, wie sal haer tegen wesen?
O! die de sterckste tot sijn steun en hulper heeft
Die heeft in 't minst geen noot: schoon alles hem begeeft.
Wie Godts Almachtigheyt ten goede mach genieten
Die heeft een vaste stut, die hem niet sal ontschieten.
Geluckigh is de Ziel, die in de hoogste noodt,
Sijn Schepper heeft te vriendt. O! vreughde overgroot,
| |
| |
Die dan maer vluchten mach zijn Vader in de handen,
Wanneer de Aerde met haer wercken sal verbranden,
Als 't alles beeft, en kraeckt, en scheurt, en barst van een!
Wat jammerlijck geschrey, en bitterlijck geween!
Sal dan wel zijn, by haer die slechts de Wereldt minde?
En nergens schuyl-plaets, noch verbergingh kunne vinde?
Maer u (seyt Godt) die steets, mijn name heeft gevreest
Verblijdt u nu in my, verheught u in den geest:
U sal de Sonne der gerechtigheydt beschijnen;
Van u sal alle vrees, en droefheydt haest verdwijnen
Kom hier mijn Volck. Ick sprey mijn vleug'len over dijn!
Hier sal genesingh, en verbergingh voor u zijn.
O, lieve Godt, laet dit alsoo aen my geschieden,
En al de mijne mee. Daer is aers geen ontvlieden
In Hemel, noch op Aerd' in dese groote noodt,
Dan hier, alleen tot u. Och! dat elck tot u vloodt.
En recht sijn toekeer nam tot u te deser stonden;
Ia uyt de Wereldt weeck, en scheyden van sijn sonden.
Dat soud' soo wonder wel dan komen in dien dagh.
Och! Heere, geeft dat dit met my soo wesen magh.
Maeckt my doch los van 't geen, daer ick moet los van wesen.
Laet al mijn lust maer zijn, in u, mijn Godt gepresen.
Ey! helpt my, dat ick nu de Wereldt recht verlaet,
Eer sy my selfs begeeft, of eenmael heel vergaet:
Soo garen als ick dan een toevlucht soude vinden
By u, soo hert'lijck laet 'k my nu aen u verbinden.
Geeft dat ick dag'lijcks, nu het beste deel verkies
Op dat ick 't best behouw, en 't slechts dan maer verlies;
O! dat men 't minst verliet, en u alleen beminden,
Dan soud' men u, o Godt! het alderbeste vinden.
Och! geef ons doch te sien dit groote onderscheydt
Die nu zijn liefd' op u of op de Wereldt leyt:
Strijckt af de vlies van mijn, en aller Menschen oogen,
Op dat wy niet door schijn nu worden laes, bedrogen.
| |
| |
De Wereldt weet ick Heer, sal eenmael noch vergaen:
Maer die op u betrouwt sal eeuwigh blijven staen.
Treckt af mijn herte dan van 't sichtelijck en wanck'lijck,
En laet het zijn gevest op u en 't onverganck'lijck.
Op dat als in u Dagh het sichtbaer rondt vergaet,
Als dan mijn hulp, en troost, in u mijn Godt bestaet.
Laet u Almachtigheydt ons dan een toevlucht wesen,
Dat bidt ick Heer voor my en alle die u vreesen.
Verklaer doch meer en meer ons geestelijck gesicht
En sterckt ons door uw Geest, in onse Christen plicht
Laet uwe heyligheydt, ons steets indachtigh maecken,
Hoe noodigh dat het is naer heyligheydt te haecken.
Laet uw rechtveerdigheydt, beroeren ons gemoedt,
Ons schricken van het quaedt, en trecken tot het goedt.
Laet uw' alwetenheyt, ons Ziele doen opmercken.
Om met een suyver hert ons plichten uyt te wercken:
Laet uw' almachtigheydt, o! onse Godt soo groot!
Ons Ziele toevlucht zijn, en troosten in de noodt.
O Heere! laet ick met uw' heyl'gen, en beminden,
In uwen grooten dagh, genade voor u vinden.
Beschermt my lieve Godt! voor 't Eeuwigh heet, en leet,
En maeckt my tot uw' komst nu dagelijcks gereet;
Geef dat ick niet vertraegh mijn Ziele te bereyden,
Op dat ick wel gemoedt mach van de Wereldt scheyden.
En in een zael'ge rust mijn hooft mach leggen neer,
Als 't u believen sal, mijn eens t'ontbieden Heer!
Wanneer de Ziel verhuyst, en 't Lichaem komt te sterven
Ey! laet my dan uw' gunst: en groote troost verwerven:
Op dat als ghy aenbreeckt met uwen grooten dagh:
Ick dan oock mee mijn hooft met vreught opsteken mach
Dit bid, en smeeck ick u om Jesus uwen Soone
Wilt uw' barmhertigheydt, o Heer! aen my betoonen;
Dan sal ick eeuwighlijck u loven, voor het goedt
Dat ghy my nu ter tijdt, en dan voor eeuwigh doet.
| |
| |
Overgangh tot het eeuwige onderscheydt, van wel of wee.
Wilt verder nu mijn Ziel! aendachtigh Mediteeren,
Op 't altijdt jammeren, en 't eeuwigh jubileeren!
Weegh over mijn gemoet, het eeuwigh onderscheydt
Dat voor de quade, en de goede is bereydt;
Nadat wy Menschen hier nu richten onse gangen,
Daer na sal ieder dan het wel of wee ontfangen.
Als d' Heere Jesus komt en door zijn allemacht,
De dooden uyt het graf, te voorschijn heeft gebracht.
Omringht met duysende van heyl'ge Engel-scharen,
Om alle Menschen voor sijn aenschijn te vergaren!
O! denck 'et in mijn Ziel! wat sal dit zijn een dagh!
O! stelt 'et u soo klaer, voor oogen of j' et sagh.
Op dat het mijn gemoet en herte mach beweegen!
Lief Heere! geef my doch hier toe uw' geest en zeegen
Dat mijn verstandt en handt dit niet alleenigh schrijft:
Maer dat de vrucht daer van oock aen mijn Ziel beklijft.
Denck als de Heere dan de Levende en Doode
Heeft voor sijn Rechter-stoel ontsaggelijck, ontbooden
Sal 't Menschelijck geslacht als bloot, en naeckt daer staen
En hooren uyt Godts mondt haer laetste vonnis aen.
Komt hier gesegent Volck in 't eeuwigh Ziel verblijden!
Of ghy vervloeckte gaet, in 't altijdtduurent lijden!
Och! al te wijt verscheel! o! grootste onderscheyt!
Wie dringht dit woordt niet deur in zijn inwendigheydt?
Wiens hert wordt niet ontroert door 't grondigh overdencken
Van 't ongelijcke loon 't afwijsen, of het wencken,
Van sulcken groote Godt! daer niemandt tegen kan!
Daer by het eeuwelijck sal moete blijve dan
Als Jesus spreecken sal kom in mijn Volck en Kind'ren
Besit uw's Vaders Rijck! sal niemant dit verhinderen,
Als hy oock seydt gaet wegh! sal niemant segge komt.
Op dese uytspraeck sal een yder staen verstomt
O! daer sal 't alles aen dit groote vonnis hangen!
| |
| |
Dan sal een ieder na zijn eygen werck ontfangen.
Of eyndeloose vreught! of eeuwigh hels verdriet!
Wel dien die 't heyl verkrijght, en 't groote wee ontvliet.
Overdenckinge van de straffe der Godtloosen.
Denck eerst nu op het wee, dat jammeren, en kermen.
(Mijn Ziele bidt dat Godt u hier voor wil beschermen)
't Geen overkomen sal het Goddeloose Rot
Die Godt niet vreesde, maer versmade sijn Gebodt
Hoe sal dat anghstigh hert dan van benautheydt swoegen?
En haer conscientie; denck! wel knagen, ende wroegen?
Als sy in 's Heeren Dagh te Recht worden gestelt
En 't laetste vonnis woort: Gaet wegh! daer wort gevelt?
O! onbeschrijff'lijck wee, o! jammer en ellende!
Waer sullen sy eylaes! haer keeren, ofte wenden?
Daer 's geen ontvlieden aen de Wereldt staet in brandt!
En Jesus wijst haer af! o! jammerlijcke standt!
Te gaen! te moeten gaen! van Godt te moeten scheyden!
Versteecken van dat goet, dat hy sijn Volck bereyden!
Te gaen! te moeten gaen! och! in der Helle pijn!
En daer in eeuwigheydt niet van verlost te zijn!
O! schrickelijcke saeck te naer om in te dencken
Wie soud' niet liever nu zijn hert aen Gode schencken.
Eer hy soo jammerlijck zijn arme Ziel verloor!
O! Heer behoet 'er my, en al de mijne voor!
Schoon sy dan wenschen om de doodt te mogen sterven
en roepen: Bergen valt op ons, wilt ons verderven,
Vergruys, verpletter ons, red ons uyt dit verdriet.
't Is alles dan om sunst, en 't sal haer helpen niet
In Hemel noch op Aerd' is voor haer geen ontvluchten!
Eylaes! hoe sullen zy dan van benauwtheydt suchten!
Wat vreesselijck gehuyl! wat klaegelijck gesteen
Wat ysselijck geschreeuw, en bitterlijck geween,
Sal daer wel zijn gehoort? wy sotten, en wy dwasen
(Sal dan 't geroep licht zijn, met een geweldigh rasen)
Hoe hebben wy ons tijdt! die schoone tijdt versuymt!
Ons hert in plaets van Godt: de Satan in geruymt.
| |
| |
Foey! onser, dat wy deden sulcken dwaes verkiesen
Daer mee wy onse Ziel en zaligheydt verliesen;
Wy leefde in vermaeck in allerleye sond'
Versmade Godts Gebodt verachte zijn verbondt.
Wy hadden gansch geen lust om Godt den Heer te vreesen,
Nu worden wy eylaes! van hem oock afgewesen.
En dat voor eeuwigh! ach! o jammerlijcke standt!
Sie ginder Cameraets, aen Godes rechter handt,
Daer staet het heyligh Volck, daer worden nu de Vroomen
Van d' Eng'len ingehaelt, ten Hemel opgenomen
Dat Volckje daer wy soo veel dreven mee de spot!
Hoe weerdigh zijn die nu in d'oogen van haer Godt.
Hoe worden sy nu wel gereeckent voor sijn Kind'ren?
En wy noch onse Vorst en kunnen 't niet verhind'ren;
Wy sotte achte slechts haer leven smaet en schandt:
Maer siet nu gaen sy in, in 't Hemels Vaderlandt.
Nu sal haer erffenis oock met de Heyl'ge wesen:
Maer wy en achtent niet en wilde Godt niet vreesen.
Och! daerom hebben wy den Rechten wegh gemist
Ons heyl verwaereloost, ons schoone tijdt vergist.
Ach! mochten wy ons tijdt eens wederom erhalen;
Ons sonde door berouw, en boete noch betalen!
Wy souden 't geeren doen. Maer hier toe is geen raedt.
Ons tijdt die is voorby nu is het al te laet!
Och! hadde wy in tijdts wat meer na Godt geluystert
Maer 't herte was verhart, en 't ooge was verduystert
Wy achten ganschelijck niet op 't Een-noodigh stuck:
Maer hielden 't tijdelijck wel-leven voor geluck.
Wy sochten ons playsier, en wellust op de Aerde,
Daer mee wy onderwijl een toorn-schat vergaerde.
Wy leefde na het vleesch in weelde en voorspoedt:
Maer derven nu eylaes! het alderhooghste goedt.
Wat helpt nu al ons pracht, en onse pomperye?
Se kan ons van de brandt der Helle niet bevryen.
Wat brenght de rijckdom in? en al de hooge moet?
't Is als een roock vergaen. Och! al ons schat en goet,
Kan 't uytgesproocken recht verand'ren, noch om koopen,
Noch wy en kunne nu Godts stercke handt ontloopen.
| |
| |
Voorstellinge van de schrickelijcke uytroep, en de jammerlijcke standt der verdoemde.
Och! is 'er niemant die ons red uyt desen noodt?
Neen: wie kan tegens Godt? oock selfs de doodt is doodt.
Och! konde wy ons nu in d' onder-aerdtsche kuylen,
Of in de afgrondt selfs verbergen of verschuylen!
Om soo de toorn en de gramschap Godts te ontvlien!
Maer dit's onmogelijck en kan nu niet geschien.
Wy leggen in de vloeck en onder Godes tooren.
Och waren wy noyt Mensch geworden, of gebooren!
Och! had ons Godt gemaeckt tot een onwetent beest:
Soo had het met de doodt, oock met ons uyt geweest!
Och waren wy gemaeckt tot bergen, en tot steenen!
En dat 'et Sonne-licht ons noyt en was verscheenen.
Soo waren wy dit wee! en hels-verdriet ontgaen
Dat wy juyst moeste mee noch van de doodt opstaen.
Och! dat ons Godt doch in het graf had late leggen;
Nu dat hy ons zijn Rijck en Zegen gaet ontseggen!
Is in het Hemelrijck voor ons niet eenen plaets?
O! dat is al te kael: en dit komt al te vaets
Wie hadde dit gedacht? soo, soo de deur te sluyten!
En wy eylacy! wy! te moeten staen der buyten
O! Heere doet ons op: en helpt ons uyt verdriet!
Het antwoordt is gereedt! gaet wegh ick kan u niet.
Och! och! nu nad'ren vast de duyvels uyt de helle
Om ons in eeuwigheydt te pijnen en te quellen!
Daer komt dat hels-gespuys met ysselijck getier,
Om ons te slepen in het onuytblus'lijck vier.
Ba! monstereus gedrocht! vervaer'lijck aen te schouwen.
Och! sullen wy by u geselschap moeten houwen?
Staen wy soo naeckt en bloot geheel in uw geweldt?
Te bijster is het nu eylaes! met ons gestelt.
Is hier nu geen quartier in 't minst voor ons te vinden?
Sult ghy ons in de gloet aen sulcke kettinghs binden?
Sal ons verblijf nu hier voor eeuwigh moeten zijn?
O wee! o wee! o wee! wat 's dit een helsche pijn?
| |
| |
Bedenckt mijn waerde Ziel! hoe droevigh sal 't dan wesen?
Die soo van Godt den Heer (in eeuwigheydt gepresen
In wien dat alle heyl, en zaligheydt bestaet)
Wordt afgewesen; en sal moeten hooren gaet.
O! gaen o! droevigh gaen! wiens herte wil niet breken?
Wie hier aen recht gedenckt; van Godt te zijn versteken!
En van het eeuwigh heyl: Och! was het dan noch wel;
Maer dan te moeten gaen by duyvels in de Hel.
O! stelt het u eens voor wat wringen in de handen,
Wat bitterlijck gehuyl: wat knersinge der tanden,
Wat plucken in het hayr: en ysselijck misbaer
Dat daer dan wesen sal, by die verdoemde schaer:
Als sy soo schrick'lijck in de sulpher-poel versincken
En 't gront-sop uyt de kelck van Godes gramschap drincken.
Als 't bed de koolen! en de valm het decksel is!
O! jammerlijcke standt, en nare duysternis.
Hoe lach de Rijckeman in 't heete vuur te woelen?
En kreegh niet eenen drop om sijne tongh te koelen,
Schoon hy 'er soo om badt en klaeght van groote pijn
Daer mocht in 't minste deel geen laeff'nis voor hem zijn.
En of hy noch soo hoogh met sijn begeerte steygert,
Al wat dat hy versoeckt wordt doch aen hem geweygert.
(Gelijck de Heere selfs in 't Euangely seght)
Wat moest oock hooren denck! die soo onnutte Knecht?
Kom doet hem wegh en bindt zijn voeten en zijn handen
En werpt hem in het vuur dat noyt en sal verbranden:
Daer ooge-weeninge, en tant-geknars sal zijn
En daer in eeuwigheydt geen endt komt van de pijn.
Mijn Ziele bidt dat Godt ons hier voor wil verschoonen.
Och! wie kan in de gloedt en in de vlamme woonen?
Wat is het ons een pijn als 't Lichaem heeft wat seers?
Wie houd sijn vinger stil in 't vlam'tje van een keers?
Wie kan een hallef uur zijn voeten of zijn handen
| |
| |
Hier houden in het vuur? wat 's dit noch by het branden
Van 't eeuwigh helsche vuur? o! al te heeten vlam!
Och! dat het niemandt toch van d' onse overquam;
Och! Vader wilt 'er ons doch alle voor behoeden.
Maeckt ons door uw' genaed' nu van 't getal der goeden.
Ey weckt en treckt ons toch; regeer ons door uw' geest:
Op dat een yder een van ons, in tijdts u vreest.
Ghy die de macht hebt (wilt dit in ons' sinne scherpen)
Om beyde Lijf en Ziel eens in de Hell' te werpen.
Dat yder een van ons nu met u vriendtschap maeckt:
Op dat 'er geen van ons oyt in de Hell' en raeckt.
Tegenstellingh van die geen die de straffe der Godtloosen verachten of verkleynen.
Een ander mach dan vry der Helle-brandt verachten,
En soo veel als hy wil, der boosen straf versachten.
Soo ben ick evenwel in mijn gemoedt gewis,
Soo 't my te vooren komt na 't Schrifts getuygenis,
Dat het vervaer'lijck is in Godes handt te vallen.
O! d' ongenaed' van Godt is 't alderwaerst van alle.
Och! die de gramschap Godts nu op zijn Ziele laet
(Gelijck de boose die volharde in het quaedt)
Sal 't eeuwigh Ziels-verderf hier namaels moeten lijden
Daer is geen twijfel aen. Och! wie sal haer bevrijden?
Als Jesus haer verwijst, die staen ter slinckerhandt,
Vermaledijde gae in 't vuur dat eeuwigh brandt!
En dat bereydt is voor de duyvel en zijn Eng'len
Wie durft hier zijn verstandt: en 't ongeloof in meng'len.
Ia als de Heere van het laetste oordeel meldt,
Soo is het dat hy klaer twee eeuwigheden steldt;
Gelijck Mattheus ons soo kenn'lijck heeft beschreven:
Dat de rechtveerdige gaen in het eeuwigh Leven!
Maer de Godtloose Schaer och! in de eeuw'ge pijn!
Daer Jesus selfs dit spreeckt! hoe soud 't dan anders zijn?
Dat niemant hem door slaep in ongeloof laet sussen;
Wy lesen noch van 't vuur dat niet is uyt te blussen!
Och! yder siet wel toe dat hy 't soo niet verkerft,
| |
| |
Dat hy moet komen daer de worrem ooyt en sterft.
Och: laet de helsche straf en dese schrick des Heeren
Soo wercken in ons hert dat wy ons recht bekeeren.
Op dat wy 't eeuwich wee door Godts genaed' ontgaen:
En aen de rechterhandt van Jesus mogen staen.
Ghy dan mijn Ziel weest wijs; en soeckt den Heer te vreesen,
Op dat ghy namaels voor die straf bevrijt meucht wesen,
Geef ghy die goede Godt sijn roepingh doch gehoor,
Gaet liever voor een tijdt hier nu het naeuwe door,
Soeckt nu het Enge Padt gewilligh te betreden,
Eer dat ghy maecke soud' die lieve Godt t'onvreeden.
Het best te kiesen, o! dat is een groote kunst.
Dringht soo diep alsje kunt, in uwe Scheppers gunst.
Laet alje poogingh, enje vlijdt daer heene strecken
Om Godes vriendtschap, en zijn liefde te verwecken:
Siet datge u nu tot gehoorsaemheydt gewent,
Op dat hy in zijn dagh, u voor de sijne kent.
Bidt onophoudelijck mijn Ziel om Godts genaden.
En dat hy u behoet voor 't werck en loon der quaden.
Nu is het noch de tijdt om ons te maecken reedt.
En soo men nu ter tijdt het noodigh werck vergeet,
Soo sal men 't eeuwighlijck hier na beklagen moeten,
In 't onuytbluss'lijck vuur, o! spaer dan niet uw' boeten,
Tot dat ghy kranck wordt: maer neemt waer uw' korte tijdt,
Terwijlje noch gesondt en in het leven zijt.
Och waeckt altijdt, en bidt gelijck de kloecke Knechten
In 't graf (gelijckje weet) en valt niet uyt te rechten.
Besteet uw' gansche tijdt dan nu, in 's Heeren dienst,
De komste van den Heer komt vaeck op 't onversienst,
En dan soo is de tijdt niet wederom te halen,
Och laet dit diep in 't hert en in de Ziele dalen.
Bereydt u nu by tijdts, sla handen aen de ploegh.
Segh niet ja denck 'et noyt ick heb noch tijdts genoegh.
Och! in dees korten tijdt stelt u dit steets te vooren,
Wordt onse zaligheydt gewonnen, of verlooren!
De saeck die is te groot, te groot soo ick verstaen,
| |
| |
Om stof en achteloos, 'er maer mee heen te gaen.
Och! die in d' ydelheydt en 't Wereldts haer beslomm'ren
En haer soo weynigh om de zaligheydt bekomm'ren:
Hoe wil dat op het laest, eylaes! noch komen uyt?
't Is prijckel dat de Heer zijn deure voor haer sluyt.
Want die haer zaligheydt soo weynigh estimeeren,
Hoe soude sy die oock verkrijgen van den Heere?
Daer sulcken Enge Poort voor 't Leven is geset!
En 't Euangelium is sulcken heyl'gen Wet.
Die niet verandert is: en als van nieuws geboren,
Komt niet in 't Rijcke Godts: maer hy moet gaen verlooren,
Wel ghy mijn Ziele dan: bouwt op een goede grondt
Och! dat als Jesus quam, hy my toch doende vondt.
Neemt ghy u zaligheydt doch recht en wel ter herten,
Op dat het namaels u niet droevigh komt te smerten.
O! die niet is bereydt, wanneer zijn Heere komt,
't Is prijkel dat hy wordt in eeuwigheydt verdoemt!
Siet op 't exempel van d' onwijs, en dwase Maeghden:
Die om haer acht'loosheydt, haer Bruydegom mishaeghden,
Daer quam ter middernacht een stem met grooter spoet,
Staet op! de Bruyd'gom komt: dies gaet hem te gemoet:
Sy meende (leeck het wel) al binnen noch te komen:
Maer s' hadde geen voorraet genoegh juyst mee genomen.
Haer oly quam te kort, haer Lampen gingen uyt:
Dies oock de Bruydegom de deure voor haer sluyt.
Hier uyt soo kan men klaer, en duydelijck bemercken,
Dat men sijn zaligheydt voor al in tijdts moet wercken.
Het is soo licht'lijck niet, met kouse, en met schoen,
Ten Hemel in te gaen: men moet 'er wat om doen.
Godt is een heyligh Godt; dies moet men heyligh leven
Eer hy ons in sijn Rijck een plaets belieft te geven.
Denckt om de Bruylofts-gast die uytgeworpen wierdt
Om dat hy niet genoegh bereydt was en versiert
Hy hadd' de noders, en de wachters scheen 't bedroogen:
Maer hy wierdt wel gekent in 's Koninghs reyne oogen
't Was Vriendt: hoe komje hier? (maer seydt de Text) hy sweegh
| |
| |
Doen was de duysternis, het loon dat hy verkreegh.
Soo is 't te sorgen dat 'er veel haer selfs bedriegen
Die met een yd'le hoop in slaep haer laten wiegen.
En dencken by haer selfs, het sal soo nauw niet staen,
Wy sullen met gemaeck, wel in den Hemel gaen.
Maer 't valt soo mack'lijck met sich selver te versaecken
We moeten met de Heer eerst goede vriendtschap maecken.
En 't zijn sijn vrienden niet, die hem hier niet en dient:
Maer 't is Godts vyandt, die wil zijn des Werelts vrient.
Eylaes! hoe vele sal 't hier namaels wel ontschieten,
Die meenen met Godts Volck het heyl oock te genieten?
Maer al te jammerlijck, daer buyten sullen staen!
Om datse d' Enge Poort niet lusten door te gaen.
O! ghy mijn Ziel siet toe: en let wel op uw' gangen.
Ick soud' soo garen mee de zaligheydt ontfangen:
Ick soud' soo garen, ja de tooren Godts ontvlien.
Wel nu, nu is 't de tijdt om daer op toe te sien.
Wilt nu tot 's Heeren komst, u dagelijcks bereyden
Op dat hy uyt genaed' u in sijn Rijck wil leyden.
Och! 't sal te bijster naer doch wesen, die dit mist:
En die in 's Heeren Dagh sijn tijdtje heeft vergist.
De genadentijdt versuymt wesende sal eeuwigh in de Hel beklaeght moeten worden.
Hoe sel die schoone tijdt die Godt ons heeft gegeven,
Om in getrouwigheydt, hier tot zijn eer te leven;
Hoe sal die tijdt te spaed' hier namaels zijn beklaeght,
Daer voor men nu dickmael soo weynigh sorge draeght?
Och! konde wy het sien, hoe dat eenmael de boose
(Wanneer haer deel sal zijn met alle Goddeloosen
In 't eeuwigh helse vuur) soo bijster woest, en wilt,
Wel sullen zijn, om dat haer tijdt soo is gespilt.
Licht sullen sy haer selfs seer wreedelijck aentasten!
En klagen dat de doodt haer al te vroegh verrasten,
Och! om een korte tijdt in wellust en pleysier
Hier nu te leggen in een onuytbluss'lijck vier!
O! al te dieren koop! en al te weynigh dagen,
| |
| |
Van ydelheydt en weeld om sulcken straf te dragen.
Och dit sal oorsaeck tot een eeuwigh knagen zijn,
Dat sy door eygen schuldt geraeckten in de pijn.
Foey onser! (sullen sy vol herte leet, licht klagen!)
Dat wy in tijdts, in tijdts, niet beter toe en sagen!
Och! hadde wy die tijdt die gulde tijdt eens weer
Wat soude wy al doen ten dienste van den Heer?
Och! mochten wy noch eens weer op de Wereldt leven,
Wy wilde ons wel heel aen Gode overgeven;
En met het gansche hert hem steets ten dienste staen:
We weecken niet een uur van 's levens rechte baen.
Och! was het noch te doen met hertelijck te strijden:
En dan de minste hoop te hebben tot verblijden;
Wy souden 't vleesch en bloedt wel doen den oorlogh aen.
Maer och! maer och! maer och! nu kan 't niet zijn verdaen.
Het Boomtje leyt nu neer nu moet 'et blijven leggen.
Hier hellept nu voor ons in 't minst geen tegen seggen.
Godt heeft rechtveerdigh oock zijn vonnis late gaen,
En 't is ons eygen schuldt wy hebben 't selfs gedaen
Foey onser! dat wy soo ons eygen vyandt waren.
O! wee! o wee! o wee! soo in de Hel te varen!
De Hel! de Hel! die ons soo weynigh heeft verveert.
Geluckigh is hy die in tijdts hem heeft bekeert.
Opweckinge der Ziele hier over.
O ghy mijn Ziel! besteet doch nu dees korte dagen,
Naer Godes wil dat ghy soo niet behoeft te klagen,
Wanneer het is te laet. Het jammer is te groot
Die soo zijn Ziel verliest in dese tweede doodt.
Besiet u selver wel, hoe is 't met u gelegen?
Ey! wilt uw' eygen standt eens ernstigh overwegen
(Wie met de quade niet wil komen in de pijn
Die moet 'er nu ter tijdt oock van verscheyden zijn;
De wegh verscheelt soo veel der boose of der goede,
Als licht en duysternis dit machje wel vermoede)
Hoe is het dan met my? wat is mijn grootste schat?
| |
| |
Heb ik de Wereldt oock noch al te lief gehadt?
O! ben ick al te recht tot Godt en 't goedt genegen?
Laet ick my van Godts Geest al trecken, en bewegen?
O! dringh ick al wat door, door 's levens Enge Poort?
En brengh ick nu ter tijdt al veel goe vruchten voort?
Of heb ick met het quaedt noch al te veel gemienschap?
En soeck ick somtijdts oock des Wereldts gunst en vriendtschap?
Treedt ick niet al te veel noch op des sondaers padt?
Och! heb ick van het quaet al recht berouw gehadt?
Ben ick al in de haet der boose, en Godloosen?
Heb ick oprechtelijck het beste deel verkoosen?
Set ick naer 't Hemelrijck al steets mijn koers en reys?
Haet ick te deegen, de bevleckte rock des vleys?
Verhart ick oock in 't quaet selfs tegen mijn gewisse?
Och! steunt mijn hoop oock slechts op meynen, en op gisse?
Ben ick mijn naesten nu, al steets een zout, en licht?
En wordt mijn wandelingh na Godes Woort gericht?
Och! als ick my besie, en daer by overwege
Het Euangelies Woordt, soo wordt ick soo verlegen.
Soo sien ick dat ick noch in alles kom te kort;
En voel mijn armoet: die my weer tot bidden port.
Rechtveerdigh, Heyligh Godt, die eenmael de Godd'loosen,
Die nu moetwillighlijck volherden in het boosen,
(Wanneer de mate, van uw' goetheydt is vervult)
Af wijsen, en van uw aenschijn verstoten sult:
Ick arrem sondigh Mensch behebt met veel gebreecken,
Neem de vrymoedigheydt, u weder aen te spreecken;
En bidde Heere! wilt mijn doch genadigh zijn,
Verwijs my toch niet van uw vriendelijck aenschijn.
Schoon ick het wel verdien, vermits al mijne sonden,
Die in een groot getal in my noch zijn bevonden,
Gelijck die staen bekent in uw alwetenheydt:
| |
| |
(Soo oock mijn eyge hert en mijn conscientie seydt)
't Is in gedachten, Heer! in woorden, of in wercken,
In laten, of in doen, mijn feyle kan ick mercken
En och! dat ick noch recht sond-rouwigh wesen kond:
En dat mijn boete steets soo groot waer als mijn sond.
Dit soud' 't beanghst gemoedt somtijdts noch wat verluchten:
Maer nu soo leyt mijn Ziel als in de last te suchten.
En wordt schier radeloos, als sy haer selfs besiet;
Sy kan (dit sietse klaer) haer selver helpen niet.
Dies keert sy haer tot u; o Meyesteyt wilt helpen,
(Die sondaers saligh maeckt) ach! wilt mijn sonde stelpen
In 't grondeloose meyr van uw' genade-vloedt.
Och! wast mijn Ziele reyn, in Jesus roode bloedt:
Gelief om Christi wil mijn sonde te vergeven,
Die ick oyt wetend', of onwetend' heb bedreven.
Dit bid ick groote Godt, ach! treed niet in 't gerecht
Met mijn soo dorren halm, en gantsch onnutte Knecht:
Maer siet mijn gunstigh aen, met ooge van genade.
Och! laet mijn bidde doch niet wesen Heer! te spade;
Ghy geeft mijn heden nu noch leven, ende tijdt,
Dat mijn bedroefde Ziel noch eenighsins verblijdt.
Och! reynight doch mijn Ziel van al haer sonde-vlecken,
Eer gy my in uw' dagh komt voor uw' vierschaer trecken.
Vergeef, o Godt! vergeef, en al mijn schult uyt doet,
Eer dat ick sterf, en ick voor u verschijnen moet.
Die standt komt mijn soo naer, en grouwelijck te vooren
Die 't vonnis woordt: gaet wegh, van u sal moeten hooren.
O! Godt, om Jesus wil, wilt mijn genadigh zijn;
Behoet mijn Ziele doch, voor 't eeuwigh hels gepijn!
Bewaer mijn Ziele doch, voor 't eeuwigh eynd'loos sterve!
Bescherm mijn lieve Godt! voor 't eeuwigh Ziels-verderve.
Och! laet mijn deel niet met de Goddeloosen zijn:
Maer wilt mijn nu, en in uw' dagh genadigh zijn.
Dit bid ick u, o Godt! uyt 't binnenst mijner Ziele.
En hoop mijn leven langh hierom voor u te knielen.
| |
| |
Oft u believe mocht, ten eynde van mijn loop,
Mijn Ziel te vestigen in eene goede hoop.
En ick door uw' genaed' mocht weerdigh zijn t' ontvliede;
't Geen aen de boose en Godloose sal geschieden.
Ick wil veel liever hier een arme Laes'rus zijn,
Als met de Rijckeman te komen in de pijn.
Och Heer! gelieft my met uw goede geest te stercken,
En maeckt my doch bequaem tot alle goede wercken:
Geeft my een haet tot quaedt, en liefde tot de deught.
Op dat ick uyt genaed' mach komen in de vreught.
Overgangh tot de eeuwige Vreughde der Zaligen in den Hemel.
Wilt nu mijn waerde Ziel, noch kort'lijck overdencken,
Wat heyl en eeuwigh goedt, dat Godt sijn Volck sal schencken
In sijne grooten Dagh, als hy ten Oordeel komt,
En het basuyns geluyt, soo machtigh klinckt en bromt;
Om 't Menschelijck geslacht, van Oosten en van Westen,
Van Zuyden en van Noord' (de vroome Ziel ten besten)
Te doen vergaren voor sijn Heyl'gen Rechter-stoel!
(O Heere, geeft my toch hier van het recht gevoel!)
Hoe saligh sullen denck! als dan de Vroomen wesen;
Als d' Heere haer verlost van all' haer anghst en vreesen?
En met een groote vreught en blijdtschap overstort,
Die noyt weer van haer wijckt, noch haer benomen wort.
Hoe vroolijck sullen sy haer hoofden wel opsteecken,
Wanneer door Godes kracht, de graven open breecken;
En worden vriendelijck van d' Eng'len opgesocht!
(Och! Heere dat dit my oock eens gebeuren mocht!)
O! heuchelijcke saeck, als soo de Eng'le Scharen,
De Vroomen over al opsoecken, en vergaren,
Schoon sy verschoolen zijn in dees of geene hoeck,
Sy moeten voor den dagh; terwijl in s' Levens Boeck,
Haer naem, haer nieuwe naem, ten goede staet geschreven
Soo sal Godt oock bevel, aen sijne Eng'len geven,
Haer op de soecken, die soo waert sijn in sijn oog':
| |
| |
En met een groot gejuygh, te voeren na om hoogh!
Geluckigh is hy, die sal wesen van de Schapen,
Wanneer de stemme klinckt: staet op al die daer slapen.
Die dan sal mogen staen aen Godes Rechterhandt,
En komen in de rust: in 't Hemels Vaderlandt
O! wenschelijcke stand: en eeuwigh Ziel verblijden.
Wanneer de Heere spreeckt: Komt, ghy Gebenedijden,
Besit uws Vaders Rijck, dat voor u is bereydt,
Eer dat de Wereldt stondt, tot in der eeuwigheydt.
O! lieve groote Godt! laet dit aen my geschieden;
Wilt my oock in u Dagh uw' gunst en hulpe bieden.
Och! laet ick uyt genaed' ter rechterhandt oock staen.
Op dat ick in u Rijck, en Heerlijckheydt mach gaen.
O! welgeluckigh Volck die dat sal mogen hooren:
Komt ghy hier in mijn Rijck, mijn lieve uytverkooren!
Als in het tegendeel het Goddeloos geslacht,
Eylasy! wordt verdoemt, en na de Hel gebracht;
Om in het eeuwigh vuur, soo schrickelijck te branden,
Met oogen vol geween, en knarsinge der tanden.
Och! wat een groot verscheel, en ongelijcke standt,
Die dan ter rechter, of, die dan ter slinkerhandt,
Van Godt den Heer sal staen, in dit onsach'lijck Oordeel!
De boosen tot haer straf, de vroomen tot haer voordeel.
Bedenckt dit mijn gemoet; want desen dagh genaeckt:
Och! weest wel op u hoed' voor alle dingen waeckt.
Op dat u desen Dagh niet komt te overvallen,
Als ghy het minst vermoedt. Och dat dit my en allen,
Een diepen indruck gaf. O!'t eeuwige gewicht,
Dat weeght by my, en by veel Menschen, noch te licht!
Het eeuwigh onderscheyt, dat moet men nu betrachten;
Ia 't hoorde niet een uur te zijn uyt ons gedachten:
Om dat ons aen dees' saeck soo groot gelegen leydt,
Hoe 't met ons wesen sal hier na, in eeuwigheydt.
O! dese groote saeck moet ons voor alle saecken,
In 't binnenst van het hert, en in de Ziele raecken.
Het aldergrootste quaedt en 't alderhooghste goedt,
Dat hoorden ons soo diep te dalen in 't gemoedt,
Dat het tot geender tijdt, daer uyt en quam te wijcken:
| |
| |
Want al het Wereldts is hier by niet te gelijcken.
Wat is een tijd'lijck quaet, wat is een eeuwigh goedt,
By 't geen dat eeuwigh duurt, en nimmer eynden moet?
O! 't kan op redens schael geen eenigh stofje wegen.
Aen t' eeuwigh wee, of wel, is 't alles aen gelegen.
O! ghy dan mijn gemoet, dees saeck wel overdenckt,
Terwijl my Godt de tijdt en noch het leven schenckt:
Bereydt u tot de komst uw's Heeren, alle dagen;
Op dat ick in dien dagh mijn Schepper magh behagen;
En met de Vroome mee, mach sien het eeuwigh licht.
O Heere, geeft dit soo. En sterck my in mijn plicht.
Soete verbeeldinge van de blijdtschap der Vroomen, als het lieffelijcke Woordt KOMT IN tot haer wordt uytgesproocken.
Wanneer de vroome Ziel, dan wesen sal verresen,
En aen de rechterhandt van Godt gesteldt sal wesen,
En 't zalige komt in! dat lieffelijcke woordt,
Uyt Jesus eygen mondt, van haer sal zijn gehoort:
Wat sal dat in haer Ziel een groote blijdtschap baren?
O! denckt dit nu eens in als sy ten Hemel varen,
En werden met gejuygh van d' Eng'len heen geleydt,
Na 't lieve Vaders Huys, vol glansch en heerlijckheydt!
Wie bindt die vreughde in; wie wil die blijtschap teug'len?
Wanneer de vroome Ziel als drijft op Arents vleug'len,
En vlieght ten Hemel in, soo vlugh en soo geswind,
Gelijck een Engel, of een rechte Hemels Kindt.
O! dan is al haer kruys, haer kommer en ellenden,
Haer vrees, en anghst, en al haer swarigheyt ten enden;
De droefheydt, om haer selfs, en and'ren die wel eer,
Haer quelden, valt dan af: en is in haer niet meer.
Ia dan sal haer Geloof, haer Hoop, en haer Vertrouwen,
Dat sy hier oeffenden, verand'ren in aenschouwen.
O! wenschelijcke standt! en overgoot geluck!
Die dit geniete mach na weynigh kruys en druck.
Hoe vroolijck sal men daer malkander welkom hieten,
Wijl Godt een volle stroom, van vreughde uyt sal gieten?
| |
| |
O! denck eens mijn gemoedt, hoe heerlijck sal dat zijn,
Als sy aenschouwen, daer, Godts lieffelijck aenschijn?
Dat alderlichtste licht, en die volmaeckte klaerheydt.
Wie durft het noeme schier? en echter 't is de waerheydt.
Want dan sal men Godt sien, hem sien gelijck hy is!
Hier by is al het licht des Wereldts duysternis.
Dit gaet oock alle vreught op Aerden verr' te boven;
En alle heerlijckheydt van alle Koninghs Hoven,
Wat is een korte vreught, hier op het Aerdtsche dal,
By 't geen dat is volmaeckt, en eeuwigh duuren sal?
't Is maer als enckel stof, ja schand, en dreck te achten,
By dat een vroome Ziel, hier na heeft te verwachten.
Treck af het herte, dan, van 't Aerdtsche, mijn gemoedt,
En soeck (dat boven is,) het eeuwighduurent goedt.
Denck, als de vroome Ziel, dan, is geraeckt hier boven
Hoe vrolijck sal sy dan Godts goetheyt eeuwigh loven?
En meng'len hare stem in 't Engelen gesangh.
(Niet weynigh uuren of geheele dagen langh,
Maer eeuwigh eeuwighlijck) hoe heerlijck sal dat wesen?
Hoe sal die lieve Godt daer worden hoogh gepresen;
Dat hy den Armen Mensch ('t geschape sijner handt)
Uyt pure goedtheydt, brenght tot sulcken sael'gen standt?
Dat is een stof tot lof die nimmermeer sal enden,
Dat hy sijn swack geschep, wel eer met veel ellenden,
En groot gevaer omringht, tot sulcken heerlijckheydt
Verwaerdight heeft; en sulck een Koninckrijck bereydt.
Hoe sal die liefde Godts door d' Eng'len Chooren klincken
Als de rechtveerdigen gelijck de Sonne blincken?
In 't saligh Vaderlandt, in 't lieve Vaders Rijck?
Een yder vroome Ziel, een Engel is gelijck?
Hoe sullen sy van lof en danck dan overvloeyen?
En singen 't nieuwe Liedt. Ia als van liefde gloeyen.
Daer sal de Broederschap vol heyl'ge liefd' en vree,
Dan klimmen inden top, en altijdt houde stee,
Om soo gelijckelijck, in die verheve Wooningh,
Staegh uyt te galme 't lof, van haeren Godt en Koningh:
Gebenedijdingen, prijs, eer, en heerlijckheydt,
Roem, lof, en danck, altoos, zy onse Maiesteyt!
| |
| |
Sy onsen Godt en 't Lam! dien groote! en dien goeden!
Wie van ons op de Aerd', kon sulck een vreught vermoeden?
Wel, groot Apostel, wel, hebt ghy van oudts geseydt;
Doen ghy een straeltje saeght van dese heerlijckheydt,
Dat het geen sterff'lijck Mensch ooyt uyte kon met woorden
't Geen ghy in 't Paradijs, in 't korten sagh, en hoorden!
En oock: geen oogh kan 't sien, noch 't klom nooyt op in 't hert!
Geen ooren hoorden 't geen Godts Volck bereydet werdt.
Maer nu, o groote Godt! laet ghy 't ons ondervinden,
Wat ghy bereydt hebt voor uw' Heyl'gen en Beminden:
Dies werdt uw' heyl'ge Naem oock eeuwigh lof geseydt,
En door het gantsche Rijck uw goedigheydt verbreydt.
Wel Heere Jesus Christ! o lieve Salighmaecker!
Uw Name zy gelooft, ons trouwe Ziel-bewaecker!
Hoe had ghy ons soo lief, dat ghy op Aerden quamt?
(Doen 't Rijck geslooten was) en onse schuldt op namt.
Lam Godts! hoe had u soo de liefde als verslonden?
Dat ghy eens sterven woud', en dat om onse sonden?
Ghy hebt ons Gode selfs gekocht; ja met uw Bloedt!
Dies uw verloste Schaer u eeuwigh dancken moet.
Dat ghy juyst ons, uyt soo veel Volcke, Tonge, Natie,
Hier toe verwaerdight hebt, alleenigh door u gratie,
En niet door ons verdienst, goe harder! 't is geschiedt,
't Is nimmer eens gebeurt, dat ghy het Leven liet!
Op dat ghy ons uw Volck, uw' Schaepjes, soud behouwden,
En wy u eeuwighlijck, daer over roemen souwden,
In 't saligh Paradijs. Ghy waert ons Heer en Hooft,
Wy hoopten op het heyl, dat ghy ons had belooft.
Nu sien wy 't Heer! die wij, met al de Hemelingen,
Het soet Halelujah, uw' Naem ter eere singen.
Is dit, is dit de plaets, die ghy ons hebt bereydt?
Is dit de schat, dien ghy voor ons hebt wegh geleydt?
O! sael'ge erffenis der Heyl'gen, die u dienden.
Goe Jesus! reeckent ghy soo na ons van de Vrienden,
| |
| |
Dat wy nu mogen zijn alwaer ghy selver zijt?
Onwaerdigh zijn wy 't Heer! doch 't maeckt ons seer verblijdt.
O hooge Priester! ghy die zijt ons heyl en vreede,
Hoe menighmael hebt ghy ons swackheydt wel verbeeden?
Mensch-lievend' Heer! soo ghy voor ons niet had voldaen,
Wy waren nimmermeer ten Hemel ingegean.
Dies roept men vrolijck uyt, niet ons, niet ons, o Heere,
Maer uwe Naem alleen zy eeuwigh, prijs en eere!
O Heerelijcke standt! o lieffelijcke dagh!
Die soo sijn stem: tot lof van Godt, opheffen magh.
Die dit genieten sal eens met de Hemelingen,
Gestadich Godes Lof, in 't Hemelrijck te singen.
Met lieffelijck gejuych, en soete melody
Bedenckt 'et mijne Ziel! hoe uytermaten bly
Sal die vergoode Schaer, in sulcken stant wel wesen?
Als Godt eenparighlijck van haer soo wordt gepresen;
En roepen: Dit 's de stant, daer Godt den Mensch toe schiep
En daer hy door zijn geest, en woordt, ons oock toe riep.
Halelujah, lof, prijs, en eer, zy onsen Koningh
Dat hy, uyt pure liefd' ons haelden in zijn Wooningh:
In sulcken Hemelrijck. Beminde Speelgenoots,
Dit is wat heerelijcks! wat hooghs! wat schoons! wat groots!
Ia 't is veel meerder, als het iemandt kon bedencken,
Uytspreecken, of ooyt sien; dat Godt sijn Volck wou schencken.
Wel soo te komen t' huys, in 't Hemels Paradijs!
Na kort geleden druck. JEHOVA zy de prijs.
Hef aen, ghy Dienaers Godts! hef op ghy hooge Chooren,
Laet ons uw Eng'len stem, weer klincken in de ooren!
Ia yder een van ons bedencken nieuwe stof,
Om eeuwigh onse Godt te singen eer en lof!
Wilt voor zijn aenschijn nu een groote vreucht bedrijven
Al wat tot blijdtschap dient, laet nu niet achter blijven.
| |
| |
Ontsteeckingh der Ziele, in de overdencking' der Hemelsche vreughde.
Verheugh u mijne Ziel! in uw' inwendigheydt,
Dat Godt den Vroomen sulcken Koninckrijck bereydt.
In hoope, of het u oock eenmael mocht gebeuren
Daer mede in te gaen, naer weynigh tijdts te treuren.
O groote zaligheydt! der Vroomen troost en vreught!
Die een rechtschape Ziel, in hoop', alree verheught.
O groote goetheydt Godts! na korten tijdt te strijden,
Te mogen gaen, in sulck een eeuwigh Ziels-verblijden.
Wie soud' niet wenschen en verlangen na die rust,
Die van een goede hoop zijn Ziele voelt bewust?
Wie sou niet uytsien, en versuchten, met de Vroomen,
Om tot die Heerlijckheydt, eerlangh, te mogen komen,
Om haest te mogen sien Godts lieffelijck aenschijn,
En in den Hemel soo verheught te mogen zijn.
Een yder tracht dan nu de Wereldt af te sterven,
Op dat hy uyt genaed', den Hemel mach be-erven
't Wijl Godt soo minlijck noch ons allen roept en noodt.
(Och! dat 'er niemandt dees genade van hem stoot.)
O groote goetheydt Godts, dat hy ons arme Menschen
Soo hoogh verhoogen wil, meer als wy kunnen wenschen,
Dat hy ons worrempjes, maer nietigh Aerd' en Slijck;
Noch soo verrijcken wil, en halen in zijn Rijck!
O denck eens mijn gemoet, wat hoord' ons dit te raecken,
Beschaemt, ootmoedigh, kleyn, en nederigh te maecken,
Wat hoorden 't my en elck, t' ontsteecken in de deught,
Wanneer men overweeght, die groote Hemel-vreught.
Souw m' in de loopbaen nu niet spoeden sijne gangen,
Als m' op de prijs siet, die aen 't eynd is opgehangen?
Wie sou in 's Heeren werck niet wercken steets met lust,
Die in de Ziel' gevoelt de voorsmaeck van de rust?
Die groote sael'ge rust! die alle rechte strijders,
En vroome worstelaers, sal maecken tot verblijders.
Wat vraeght men naer het geen, dat hier beneden is?
Daer voor ons wordt bewaert, soo grooten erffenis.
| |
| |
Wat werckt en wroet men noch, om tijdelijcke schatten
Die mott' en roest verteert? (och kon men 't recht bevatten)
Daer in het Hemelrijck een onvergancklijck goedt,
Noch te verkrijgen staet, voor yder vroom gemoedt.
O! ghy dan mijne Ziel! laet u dit alles leeren,
Het Hemels boven 't Aertsch altijdt doch te waerdeeren;
Niet met de mondt alleen, of uyterlijck verstandt;
Maer dat het blijckt, dat ghy een ander Vaderlandt,
En Hemel-schatten, soeckt, met al uw hert en sinnen,
Sy doen een wijse keur, die 't hooghste goet beminnen.
Wel aen dan mijn gemoet siet dat ghy hier na doelt.
Terwijlje dit gewicht nu eenighsins gevoelt:
En door 't Geloof beschouwt: hoe uytermaten heerlijck,
Dat dit wel wesen sal (oock voor uw Ziel begeerlijck)
Soo eens te komen met de Vroomen, in Godts Rijck;
De Heere Jesus selfs, en d' Eng'len zijn gelijck.
Maer denckt eens die hier na soo worden sal verheven,
Die moet op Aerden nu, eerst vroom en heyligh leven.
En kleven door 't Geloof, en Liefde aen sijn Godt;
Om in gehoorsaemheydt te doen na sijn Gebodt;
De weg is engh en smal, die heene leyt ten leven,
En weynigh vinden dien gelijck men vindt geschreven;
Om dat 't begin des weghs is veeltijdts hart en suur;
En niet wel accordeert met onse qua natuur.
Het Kruys te nemen op: sich selver te versaecken.
Van herte van de Aerd', en 't Wereldts los te maecken:
Dat gaet soo licht niet toe, als menigh sich verbeeldt.
O! die dit Koninckrijck sal worden mee gedeelt,
Die moet soo Jesus seydt, van nieuws weer zijn gebooren,
Als een gehoorsaem Schaep, sijn Harders stemme hooren.
En volgen 't Lam soo na, waer dat 'et heenen gaet.
Besiet eens mijn gemoet of 't soo met u bestaet.
Ick souw soo geeren mee, met alle ware Vroomen,
Door Godts genade, eens ten Hemel binnen komen.
En vinden in dien dagh mijn naem in 's Levens Boeck,
Wel doet dan menighmael een grondigh ondersoeck:
Of ick al ben vernieuwt, en wederom gebooren.
| |
| |
En van het kleyn getal der rechte uytverkooren.
Och! wordt mijn wandel al na Godes Woordt gericht?
Betracht ick t' aller tijdt, met vlijdt eens Christens plicht!
Treck ick mijn hert al af van 't sichtelijck en wanck'lijck?
En vest ick mijn gemoet alleen op 't onvergancklijk?
Leef ick al dagelijcks, als een die Gode vreest?
En oeffen ick my in de vruchten van de geest?
Heb ick mijn Schepper lief van gantscher hert en sinnen?
Soeck ick mijn naesten als mijn selver te beminnen?
En in 't bysonder heb ick oock de Heyl'gen lief,
Om haer oprecht gemoedt? o, ben ick al een Brief,
Bequaem om van elck een tot stichtinge te lesen?
Soo dat ick licht en sticht met al mijn doen en wesen.
Oock, klim ick al wat op, aen Jesus, 't Lichaems hooft?
En ben ick al getrouw, aen 't geen ick heb belooft?
Toon ick mijn liefd', en hulp, aen Christi arme leden?
Heb ick mijn selver, om het Rijcke Godts besneden?
Maeck ick al daeg'lijcks my, tot 's Heeren komst gereet?
En ben ick al verciert met 't ware Bruylofts-kleedt?
Wilt dus en diergelijck, gestadigh Mediteeren;
Op dat 'et mach mijn Ziel tot in de grondt verneeren,
Ia maecken arm, en kleyn, bekommert en bedroeft.
(O! die sich selver aen het Euangely proeft,
Sal immers datelijck sijn onvolmaecktheydt vinden,
Indien de duysternis sijn oogen niet verblinden.)
Denck wat een heyligh Volck sal dat wel moeten zijn,
Die 't onbevleckte licht, Godts lieffelijck aenschijn,
Noch eens aenschouwen sal, in dat volmaeckte wesen!
Gelijck men daer van kan in Apoclypsis lesen;
Hoe dat 'er niet gemeyns, of onreyn in mach gaen,
Maer sulcke die in 't Kruys, stantvastigh blijven staen
Die 't Lam zijn nagevolght. Die 't alles overwinnen,
Die trouw tot aen haer doodt, Godt en het goedt beminnen.
Die 't Bruylofts-kleedt, der deught, recht hadden aengedaen,
Die mochten in de Stadt vol aldergoeden gaen.
Die in den Heere leev', en in den Heere sterven,
| |
| |
Die sullen (uyt genaed') de saligheydt verwerven.
Wel aen mijn waerde Ziel, besteet dees korte tijdt,
Dan tot uws Heeren dienst, met neerstigheydt en vlijdt.
Dringh door de Enge Poort: versaeck uw' quade lusten.
O! die nu vlijtigh werckt, die mach hier namaels rusten.
De saeck is 't dubbelt waert: 't groot loon versoet het al
Siet op de groote vreught, die eeuwigh duuren sal.
Siet op de korte tijdt, die ghy hier hebt te leven,
Op dat ghy tot uw plicht, meught worden aengedreven.
Peynst om het eeuwigh wel en om het eeuwigh wee!
En overdenct doch wel, dees' overgroote twee;
Dit eeuwigh onderscheyt! die ongelijcke standen,
Want siet des Heeren Dagh, die is, die is op handen.
Denck aen dat woordt: als dit nu alles sal vergaen,
Hoe moetje zijn geschickt, en wesen aengedaen,
Met een oprecht Geloof, en Kinderlijcke vreese;
Een heyl'ge wandelingh, en een Godtsaligh wesen.
O! die op 's Heeren komst niet altijdt vlijtigh waeckt,
't Is prijckel dat die hem ter quader tijdt genaeckt.
Maer die nu dagelijcks haer hier wel toe bereyden,
Die mogen met verlanghst, haer Zielen-vriendt verbeyden:
En sien nu blijdelijck, haer 's Heeren komst te moet,
Terwijl sy hoopen, op een onverganck'lijck goedt;
Dat langh beloofde erf, dat eeuwigh saligh leven,
't Geen nu haer wordt bewaert, en dan haer wordt gegeven.
Geluckigh is hy die met een geloovigh oogh,
Siet door de Wereldt heen, en heft het naer om hoogh;
Sie 't herte van de Aerd', van 't sichtelijck en 't wanck'lijck,
Soect af te trecken, en het vest op 't onverganck'lijck.
Die t' aller tijdt zijn Godt, als 't hooghste goet bemint,
En toont in waerheydt, dat hy Hemels is gesint.
Die met een stil gemoet zijn Godt soeckt aen te kleven
En om die schoone peerl, het all' wil overgeven.
Die dagelijcks met Godt als in gemeenschap leeft:
Geluckigh is dien Mensch die dit verkregen heeft.
| |
| |
Wel ghy dan mijne Ziel, wilt met uw gantsche krachten,
Na desen goeden standt en dit geluck nu trachten.
Soeck oock te worden nu een kloeck' en trouwe Knecht;
Die waeckt op 'sHeeren komst. O! dient hem toch oprecht
Wilt u inwendigh steets vercieren, en bereyden.
Op dat ick welgemoedt zijn komste mach verbeyden.
Hef op 't gemoet tot Godt: en bidt hem dagh op dagh,
Dat ick hier en hier na, zijn gunst genieten magh.
JEHOVAH! groote Godt, en Heere alder Heere!
Mach 't wesen dat ick my eens weder tot u keere!
O! Vader van het licht. Fonteyn van alle goedt.
Mach ick onwaerdigh noch, eens uyten mijn gemoedt?
Soo bid ick dat ghy my doch wilt genadich wesen.
(En niet alleenigh my, maer allen die u vreesen)
Wanneer gy met uw Dagh, uw grooten Dagh aenbreeckt,
En 't laetste vonnis woordt, van gaet of komt uytspreeckt.
O! groote Godt! dat ick en alle Mensche Kinders,
Op heden mochten zijn ons eygen heyl beminders!
En name vlijtigh waer, in desen onsen dagh,
Dat ons hier, en hier na, tot vreeden dienen mach.
Soo al ghy 't dan uytspreeckt, sal 't eeuwigh moeten blijven!
O Heere! wilt my van uw aenschijn niet verdrijven,
Schoon ick het heb verdient, door ongehoorsaemheydt:
Maer toont my bid ick u, doch uw' barmhertigheydt.
Gelieft mijn groote schuldt, en alle mijn sonden,
Doch uyt te wissen, door het Bloedt uyt Jesus wonden.
Och! laet mijn arme Ziel, als ick voor u verschijn,
Om Jesus offerhand', u aengenaem toch zijn.
Laet zijn dierwaerde Bloedt, zijn sterven, zijn versoeningh,
| |
| |
My, onvolmaeckte Knecht, doch strecken tot voldoeningh.
Want anders soo ghy my siet in mijn selver aen,
Soo kan ick nimmer voor uw' Rechter-stoel bestaen:
Geen Mensch kan selver ooyt het Hemelrijck verdienen;
En 't geen ghy my, O Heer! op Aerde komt verlienen,
Verdien 'k op 't duysenst' niet: hoe sou ick dan uw Rijck
Verkrijgen door mijn werck? dit is onmoogelijck.
Grontgoedertieren Godt! geef my het waer Geloove
Dat door de Liefde werckt. En geef my kracht van boven.
Vernieuwt my door uw geest: en heylight mijn gemoedt;
En maeckt mijn Ziele doch recht vruchtbaer in het goedt.
Dat ick de leydingh van uw goeden geest mach mercke,
Als hy my dagelijcks komt in mijn plicht te stercken;
Op dat als ghy my soo maeckt tot uw dienst bequaem,
Ick u op Jesus wil, magh worden aengenaem.
O! Heylight steets mijn Ziel, tot uwe dienst, en eere.
Doch my aengaende, wilt my in de grondt verneeren;
Maeckt my recht arm van geest, bekommert, en bedroeft;
Gelijck mijn sond' (o! Heer ghy weet het) wel behoeft.
Ick voel my heden noch vol swackheyt en gebreecken,
O Heer, wilt mijn Ziel een troost'lijck woordt toespreecken.
Verkondigh my de Vreed', die Jesus eens verwurf;
Doen hy de bitt'ren doodt voor aen 't Kruyse sturf.
Geef dat ick in de deught toeneem en steets volherde:
En laet ick uyt genaed' om Jesus saligh werden
Dat bid ick u, o Godt! o gever alles goedts!
Ey! sie doch gunstigh aen de smeeckingh mijns gemoets.
GEBEDT tot den Heere JESUS.
O Jesus onsen Heer! o saligheydt der Volcken!
Die wy eerlange selfs verwachten uyt de Wolcken;
Die van den Vader hebt verkregen recht en macht,
Eenmael te oordeelen al 't Menschelijck geslacht:
Ick woud soo geeren Heer! met u wat vriendtschap maecken
| |
| |
Op dat ick in dien dagh, als ghy ons komt genaecken,
Met heerlijckheydt en glans, doch voor u mach bestaen,
Genade vinden dan, en in uw Rijcke gaen.
Vergeeft mijn sonde doch: om uwe Offerhanden,
Op dat ick dan togh niet, o Heere! komt te schanden.
Ey reynight doch mijn Ziel, door uw dierwaerde Bloedt.
(Alleen door uw' verdienst' men saligh worden moet)
O! suyvert doch mijn hert', conscientie en gewisse,
Van al wat sondigh is: verlicht mijn duysternisse,
O! Aller Vroomen troost! vertroost doch mijn gemoet,
Wanneer den Satan my den oorelogh aen doet:
En als mijn sonden my bedroeven en bestrijden.
Soo wil my van dien last verlichten en bevrijden.
Regeert my door uw' Geest, mijn gantsche levens loop.
Versterck mijn swack Geloof: fondeert my in de hoop.
Op dat ick Heere op een goeden grondt vertrouwe,
Dat ick, door u, oock magh en worden sal, behouwen.
O! goede Jesus! mocht, ten eynde van mijn strijdt,
Ick dit genieten, 'k sou in u soo zijn verblijdt.
O! trouwe Middelaer! gelieft ons te voorbidden.
Ey woont toch by uw Volck, en wees 'er by in 't midden.
Geleydt ons door uw Geest: en door uw' stercke handt,
Dees droeve Wereldt door, tot in het Vaderlandt.
En brengh ons eenmael in, uw Koninckrijck hier boven:
Soo sullen wy u, met de Eng'len eeuwigh loven.
Dat bidd' ick, Heer! voor my, en voor ons al te samen;
Alleen door uw' genaed', soo laet dit worden Amen.
Altijdt Aendachtigh.
|
|
Auteursrechtvrij