Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Op de Wijse: Mijn ziel maeckt groot den Heer. Of, O Diamanten Trouw, &c.1. MYn oorspronck is den Heer:
Dies jaeght mijn herte seer,
Die Heyl-fonteyn te vinden:
Die levend-water geeft,
Waer door men eeuwigh leeft,
Dat 's Jesus, mijn Beminden.
2. Ach was ick maer soo vert!
Dat mijn hartjagent hert,
Dien Heylandt mocht beoogen,
Hoe soud' ick dagh en nacht,
Uyt aller zielen kracht,
My derwaerts heenen poogen?
3. Elck die beooght hier iet:
Daer hy op doeld, en siet.
Ick star-oogh door 't Geloove,
Op iets van meerder waerd'
Als d'Hemel en de Aerd',
Dat 's op mijn Godt, hier boven.
4. In welck volmaeckste Goedt,
Mijn ziele rusten moet,
Naer al 't verdriet'lijck slaaven:
Dat hier op d' Aerd' geschiedt.
Daer niemandt recht geniet,
De rust van 's Hemels Haaven.
5. Kleyn is al 't groot, (hoe groot)
Dat hier den Mensch ter noodt
Ter vreughde mach gebeuren:
Daer nochtans al wat leeft,
Sich vierigh toe begeeft:
Dat nietigh naer te speuren.
6. En daerom heeft het reen,
Dat ick het noodighst een,
Met hert en ziel aenkleeve:
Dat ick my derwaerts wend',
Naer mijn ziels Element,
| |
[pagina 39]
| |
Om eeuwigh in te leven.
7. Fijn goudt, hoe goedt van stof,
Hoe dierbaer, hoogh in lof,
Is dreck, by die Iuweelen:
Die mijn ziels Bruydegom,
Soo haest ick tot hem kom,
Uyt Liefd' my mee sal deelen.
8. Rijckhalsend' soeck ick dan,
Soo veel ick immers kan
My derwaerts heen te spoeden:
Daer 't wesentlijcke goedt;
Ia 't volmaeckt Hemels soet,
Soo stroomt, met volle vloeden.
9. Al waer in eeuwigheydt,
Geen hertseer, druck, noch strijdt
Sich meer sal openbaaren:
Maer daer in tegendeel,
't Volmaeckte all', geheel
Sal sonne-klaer verklaaren.
10. Naer dien 't soo waerlijck is
Met 's Hemels ervenis,
En 't zaligh deel der vroomen.
Soo dient de wegh gesocht,
En 't noodighst werck volbrocht,
Van die daer wille komen.
11. Soo vierigh als den Mensch
Sijns herten lust en wensch,
In 't Aertsch soeckt naer te jagen:
Soo moet den Hemelingh
Af sien van al 't geringh,
En meest naer 't waerdighst vragen.
12. Elck proef dan zijn gemoedt,
Waer 't meest door werdt gevoedt,
Door 't min, of 't meer van waerde?
Of 't Hemels boven drijft,
Dan, of men altijdt blijft
Geanckert aen de Aerde?
13. Van al te groot gewicht
| |
[pagina 40]
| |
Is 't Hemels, om 't soo licht
Als 't Aertsch, te late weegen.
Ach wierdt dit recht bedacht!
En 't waerdighst meest betracht!
Den Hemel droop van zeegen.
14. Als een volkomen Zee,
Sou Godes gunst en vree
Geduurigh blijven stroomen:
In tijdt en eeuwigheydt,
O wie sich wel bereydt!
Sal Godt en 't heyl bekoomen.
15. Niets Heer! bedroeft my meer,
Als dat ick noch soo veer
Van u blijf afgescheyden;
Dat mijn verdorven vleys,
My in mijn Hemels reys
Geduurigh wil verleyden.
16. Daer ick my door 't Gebedt
Wel dickmaels tegen set,
Met waecken, worst'len, strijden:
Maer d' vyandt blijft te sterck,
En ick in 't Hemels werck
Te swack, om veel te lijden.
17. En schoon ich neem al voor
Om recht te breecke door,
Om 't Hemels spoor te houwen.
O 't is al niet met al!
Ick struyckel, of ick val,
Men kan op my niet bouwen.
18. Naer dien ick dan bevind',
Hoe kreupel, lam en blindt
Ick geest'lijck werdt bevonden.
Soo kom ick, Heer, tot u!
Ick bidde helpt my nu,
Van 't lastigh pack der sonden.
19. Bestraelt my met u geest:
Die alle quael geneest,
Der arme sondaressen.
| |
[pagina 41]
| |
Wilt Heer, door u Soons Bloedt,
(Dat sulck Miraeckel doet)
Mijn arme ziele lessen!
20. Reyckt my u rechter handt!
Terwijl ick geen bestant
In mijne beenders vinden.
Wie is soo swack als ick,
Die schier elck oogenblick,
Weer val, als d' onbesinde?
21. O Vader! siet my aen,
Als een die heb misdaen:
Doch weder soeck te keeren,
Met den verlooren Soon,
Alsoo ick uwen Throon
Niet eeuwigh mach ontbeeren.
22. Ey! leght u Ringh, en 't Kleedt
O Vader! weer gereedt.
Wilt het gemest doen slachten,
'k Verlaet d' Aerdts Verckens-trogh,
Ick soeck dijn Hemel, och!
Wilt mijn daer in verwachten.
23. Christus, mijns levens Bron,
Mijn Heylandt, mijn siels Son,
Mijn Heer, mijn Godt, mijn Herder!
Soeckt my u Schaepken teer,
Vanght my u Duyfjen weer,
Laet my nooyt doolen verder.
24. Kijck uyt u Hemels Erck;
Neemt steets op mijn ooghmerck;
Laet my doch nooyt verdwalen
Op mijne Hemels Rijs,
Naer 't eeuwigh Paradijs:
Maer houd my in dijn palen.
25. Ey laet ons door gena,
De voorsmaeck vroegh en spa
Van 't Hemels soet recht smaecken!
Of ons dat soo geviel,
Dat wy met hert en ziel,
| |
[pagina 42]
| |
Daer steets naer mochten haecken.
26. Niet noodiger als dat:
Dat ons de waertste schat
Doet lieven, en doet koopen:
Dat ons tot Gode brenght,
Die 't eeuwigh Leven schenckt.
Die door 't Geloof dus loopen.
EMANUEL Altijdt. |
|