Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijStemme: Wanneer het herdt nu klaer.1. O Paulus! wie kan toch de staet van u doorgronden?
Uw' woorden die zijn vreemt, voor 't dierelijck verstandt.
Keunt ghy twee wegen vlugh betreen, op eender stonden?
Ghy woont immers op d'Aerdt, en leeft in 't vreemde Landt!
Dat is wat groots van uw geroemt,
Dees' spreeck-wijs werdt selden gehoort.
Laet ons eens hooren hoe ghy 't noemt,
Of zijt ghy d'Hemel in geboort,
Om voor: Godts Soon: en Throon: ten toon: u staegh te stellen?
En by: de ry: der Engelen u te versellen?
2. Wie baende u de wegh, en uw' Mede-dienaaren?
Wie gaf u vleugelen? en wie ontsloot Godts Rijck?
Of wierdt ghy dan ontmenscht, om 't heyl Godts na te waaren?
Wel wie trock u soo hoogh? ey geeft ons klare blijck!
Of is 't uw' ziel t' ontsterf'lijck deel,
Dat inden hooghsten Hemel stijght?
En 't vleesch op d'Aerd? ja dit 's 't verscheel:
Dat yder na sijn oorspronck hijght.
Als 't vlijs: onwijs: sijn eys verkrijght; dat 's sijn vermaecke
Hoe souw: hoe souw: hoe souw: de ziel, niet na Godt blaecke?
| |
[pagina 30]
| |
3. Maer och een stervelingh, hoe sal die dit afmalen?
't Moet heyligh zijn en reyn, eer 't hier bequaem toe is.
Elck' ademtoght, verselt met sucht na d' Oppersalen:
Dit brenght drie Hemelen, in ons gedachtenis:
De eerste Hemel-wolck en Lucht,
Daer Vogels onder sweeven t' saem:
De tweede daer 't oogh dickmaels vlucht
Daer d' leegers Sterren staen, met naem;
Daer Maen: en Son: al-om: niet stom t' elkens verrijsen.
Dit weckt, en treckt, een vroom gemoet, om Godt te prijsen.
4. Maer 't hooghst, is 't Paradijs, dat Godts drie eenigh Wesen
Bewoont, daer 't Engeldom staegh sweeven voor sijn Throon;
't Bevel geswint voldoen, wiens dienst ten top geresen
Is: in een volmaeckte heylige vreughdens toon.
Den Hemel dreunt van dese Ry:
Want hare dienst regeeren is.
Sy zijn doorvloeyt, en gloeyt seer bly
Van 't afschijnsel des Lams. Gewis
Verwachten sy: dat by haer sal oock mede raecken:
't Getal haer's Broeders, 't welck de vreught sal grooter maecken.
5. Hier's dan uw' burgerschap, door Christus Bloedt verworven.
Let wat een groote liefd'! hy lost' ons van de Aerdt,
En kocht ons Burger-recht. Daer voor is hy gestorven.
Die plaets heeft hy bereydt, door sijne Hemelvaert.
Dien schoonen diamanten Throon
Voor eeuwigh toegewijt, o Schat!
Den Hemeling, hier na ter woon,
En nu al tot een wandel-padt.
O wat: is dat: een schat: die 't vat, voor d' Hemellingen?
Denckt dan: wat Man: doch kan: hem van: vreughde bedwingen.
| |
[pagina 31]
| |
6. Daer men een Voorspraeck heeft, ten Hemel ingedrongen
Die bidt voor sijn Dienaers, o heyligh, suyver een!
Wiens harde hert, wert niet tot lof en danck gedwongen?
Voor soo een erref-deel! 't Iuweel is ongemeen.
Wat is d' oorsaeck die Godt bewoogh
Tot sulcken liefde sonder maet?
Die 't nietigh Schepsel steldt soo hoogh,
En verklaert ons nevens sijn staet?
Wie magh: wie magh: wie magh: wie magh dit heyl verkonden?
Door liefd': door liefd': doorklieft: doorgrieft: lagh hy doorwonden.
7. Wel op aendachte ziel! aenschouwt dese Fonteyne.
Hier stroomt Water en Bloedt, tot uwer lafenis;
Melck, Mergh en Wijn, om niet, elcks ziel tot Medicijne.
Die maer sich selfs af staet, en leeft soo 't Gods wil is.
dragen om in haer gedacht:
Het bitter sterven van de Heer.
Dit laeft de ziel met nieuwt kracht,
In al haer noot, dat sy Godt weer
Met liefd': met liefd': staegh volgen na: in al haer wegen.
Dus kroont: dus kroont: dus kroont: Godt haer weder met segen.
8. Yder spoet dan sich selfs, en soeck veel op te beuren:
Na 't Hemels wandel-pat, ja spoort vry yder aen
Door 't bidden, weenen en suchten, dees Hemels deuren
Wel nauw voor 't Vleesch en Bloedt: doch echter door te gaen.
Daer vindt m' een Leer wel Hemels hoogh,
Door d'heyls-gedachten en 't antwoordt.
Dit werdt ontdeckt voor 't zielen oogh
't Welck 't heyligh voornemen brenght voort.
Dat goe beloften sendt tot Godt: met 's geestes veder.
Wat Seraphijnen kracht, dus bracht: ons gins en weder?
| |
[pagina 32]
| |
9. O! 't is een vonck van liefd' die van Godts Throon komt stralen.
Die heeft haer gans bedwelmt, ja 't is dien Magineet,
Die de vroomen 't gemoedt in 't heyl schier doet verdwalen.
Dat men sich selfs, en al, voor die tijdt maer vergeet.
Ach! dat hen op dees Thabor, maer
Een Tabernaeckel wierdt gebouwt!
Godts gunst verscheen haer daer soo klaer,
't Scheen alles louter in fijn goudt.
Maer 't werdt, het werdt, het werdt, haer haest ontnomen:
Als sy: als sy: als sy: maer by, haer selven komen.
10. O Heer! ons Vader, Godt, ey sterckt doch u Dienaren!
Die sonder uwe hulp, doch niet zijn, als maer stof.
Ey weckt, en treckt haer al! en wilt haer doch verklaren,
In uw' waer Koninckrijck, daer m' eeuwigh roemt u lof.
Dit bid en wensch ick door uw' Soon.
Die ons dit heyl heeft toegebracht,
Looft, looft, voor dit genaden loon
Mijn ziel, die Godt, met alle kracht.
Singht lof: singht lof: singht lof; roemt Godt: tot aen u ende.
Dit's 't heyl, dit's 't heyl, dit's 't heyl, daer 'k mijn oogen heen wende.
Elck heeft garen sijn ooghwit,
|
|