Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijToon: Psalm 103. Mijn Ziele wilt.1. LEert door 't Geloof te leven, in al 't lijden.
Hoe 't Godt oyt schickt, u hert'lijck te verblijden,
Als die wel weten, ja verseeckert zijn,
Dat Kruys, en Lijden, onder Godts gehengen,
Veel meer ziels-heyl en zegen toe kan brengen.
Als al des Wereldts Rijcken waerdigh zijn.
2. Indien wy d' oogen slaen op alle vroomen,
Waer door sy zijn tot hooger heyl gekomen,
Soo vindt men klaer, dat sulcks verkregen is
Door Kruys, en Lijden, ja door 't hoog beproeven.
Dies schijnt ons 't Kruys nootsaeck'lijck te behoeven,
Want buyten 't kruys-spoor loopt men d'heyl-bron mis.
3. Siet Abraham, dien waerden vriendt van Gode,
Hoe was hy als omcingelt in veel noden?
Gepranght, beproeft in sulck een hoogen graet:
Maer hy geloof, hy hoopt, als buyten hoope,
Dies komt hem, Godt, in sijnen strijdt toe loope,
En helpt hem uyt, en blijft zijn toeverlaet.
| |
[pagina 27]
| |
4. Bemerckt men voorts, de sware tobbelingen,
Van al Godts Uytverkoore Lievelingen:
't Waer' lijders, strijders, ja kruysdragers al,
Die swemmend' door veel diepe lijdens stroomen,
Noch eynd'lijck zijn aen 't heylrijck Landt gekoomen,
Daer eeuwigh rust naer lust beklijven sal.
5. En boven al siet aen Godts lieven Soone!
't Grootst lijdens-baecken dat men oyt kan toonen,
Die sonder schuldt, het meest geleden heeft:
Om ons, van schuldt en straffe te verschoonen. Dies draeght hy nu de waerste Kroon der Kroonen,
Die Godt met recht een sulcker helden geeft.
6. 't Kruys mach dan wel een Hemels heylbron heete:
Want waerlijck, waer 't dat wy recht koste weete,
Wat vrucht, en nut het aen de zielen doet.
Het sou ons als een Iacobs Leer verstrecken,
Om 't hert van al 't Aertsch, Hemelwaerts te trecken;
Ia Godt by ons doen woonen, in 't gemoedt.
7. 't Sou dan soo schuw, als nu niet zijn bevonden.
Want daer men sonder 't Kruys versmoort in sonden,
Daer maeckt het heyligh Kruys, ons schoon en reyn.
Gelijck als 't vuur, het gout zijn glans moet geve:
Soo krijgen wy, Wel onder 't Kruys te leven,
Een held're Sonne-glans, voor Godts aenschijn.
8. In 't Kruys, is dan soo grooten heyl gelegen,
Dat Godt de Heer hem altijdt laet bewegen,
In 't selschap sijns Kruysdragers mee te gaen:
Tot scherm, en schildt, in vuur en waters-nooden,
Daer hy dan toont, te zijn een Godt der Gooden,
Daer 't al wat leeft, voor beeft en stil moet staen.
9. En echter hoeft den vroomen noyt te vreesen.
Terwijl hy nergens sonder Godt kan wesen,
Soo rust Geloof, en Hoop, op fondament.
Daer 't lijden aenwast, in de hooghste graden,
Daer wassen oock Godts wond'ren, in genaden:
Die heylrijck maecken in Godt sonder endt.
10. Wie sal dan weyg'ren Christi Kruys te dragen?
En dragende doen morren, of hardt klagen?
| |
[pagina 28]
| |
Als of het streckten ter rampsaligheydt.
O dat sou 't Kruys verdubb'len, en verswaren.
Die 't willigh dragen, als veel Martelaren,
Dien werdt de Kroon des Levens toegeseydt.
11. Indien meest elck soo rijck halst na die dingen,
Die waerlijck veel 't rampsaligh eyndt toebrengen;
Als rijckdom, vleeschlust, en gewaende eer.
Daer elck by na, onlijd'lijck om wil lijden,
Ia onvermoeyt selfs tot de doodt toe strijden;
Daer 't al met haer moet dalen Helwaerts neer.
12. Noyt recht beseffen sy haer dwaes begeeren:
Die vleeschlust, boven Christi Kruys waerdeeren,
Sijn met Esau berooft, van 't recht verstandt:
Die 't Moes-gerecht tot lijfs vermaeck verkiesen,
Voor 't weynigh Aertsch, den zegen Godts verliesen.
Dat waerdigh deel van 't eeuwigh Vaderlandt.
13. Ach! of al 't grootste gros der Wereldlingen,
't Gewicht des saecks soo diep in 't hert ontfingen!
Dat elck verstand'lijck acht gaf, op de saeck
Van 't eeuwigh wel of 't eeuwigh qualijck varen.
Dat sou in veel een ander wesen baren,
Om meer te snacken na 't volmaeckt vermaeck.
14. Naer 't eeuwigh, en oneyndigh jubileeren:
Met Godt, en alle Eng'len te verkeeren
In 't opper Heyl-koor, van Godts Koninckrijck.
Wat schaet het dan, of wy 't Aertsch heyl ontbeeren,
Ia of men hier door 't Lijden most verteeren,
Als wy verheerlijckt, Godt, werden gelijck?
15. Ter plaetsen daer die Heyl-bron sal ontspringen,
Tot ziels verquickingh aller Hemelingen,
Die hier haer Lijden hebben afgeleen
Die hier hebben gesucht, geweent, gebeeden,
Geworstelt, om in 't saligh Landt vol Vreede
Te komen, en met Godt te werden een.
16. Saligh, volmaeckt, het aenschijn Godts t' aenschouwen!
Eeuwigh met alle vroomen Bruyloft houwen,
Eeuwigh gekroont te zijn, tot Christi Bruydt:
| |
[pagina 29]
| |
Eeuwigh volmaeckt, in d' hoogste graedt gepresen;
Vereenight met het Wesen aller Wesen,
Geen sterf'lijck Mensch kan dat heyl spreecken uyt.
EMANUEL Altijdt. |
|