Geur van geestelijcke specerijen, uytgebreyt in eenige stichtelijcke rym-wercken, over verscheyde stoffe
(ca. 1690)–Frans Hoefnagel, Barent Pietersz. Kompas–
AuteursrechtvrijStemme: Al wat men hier in dese Wereldt siet: of, Nu treurt mijn Ziel, &c.1. MYn soete Jesus! lieve waerde Heer,
Ey hoor na 't suchten van u Schaepje teer,
ô Bruydegom! u liefd' mijn herte raeckt,
Dies mijne ziel eerbiedigh tot u naeckt.
2. Heer! mach ick wesen u beminde Bruydt?
Soo wil 'k mijn herte voor u storte uyt:
Ick sucht en ween en swerf in dees' Woestijn
Om dat ick graegh oock woud' behoude zijn.
| |
[pagina 25]
| |
3. Ick denck wel Heer! als ick u hulp verloor,
Ick quammer immers niet behoude door,
Soo ghy my niet versterckte met u geest,
Soo was het langh al met my uyt geweest.
4. Want mijn vyanden zijn te machtigh veel,
Die my verhind'ren om dat beste deel
Te soecken, Heer! gelijck Maria dee,
Ey sta my by! dit is mijn ziele bee.
5. Ick woud' wel graegh wat veel by vroome zijn,
Maer 't schijnt dat dit niet wesen mach met mijn,
Als somtijdts wat maer niet soo langh ick woud,
Heer dat ick u maer steedts by my behoud'!
6. Och Heer! ghy weet ick wordt somtijdts belet,
Als ick onweerdigh, voor u mijn Gebedt
Uytstorten wil, als 'k voor u nederkniel,
Om u de noodt te seggen van mijn ziel.
7. Och 't schijnt ick ben alhier in 't worstel-perck!
Doch 'k wil niet klagen over 't sware werck,
Het valt my licht, als ghy maer in 't gemoet
My ondersteunt en steets genade doet.
8. Het mach alhier wat op en neder gaen,
Als maer mijn ziel mach in u gunste staen,
Soo is 't geen noot, hoe meer en herder strijdt,
Hoe meerder winst en vreughde na dees tijdt.
9. Ick weet hier is de plaets van ruste niet,
Dan sulcke die alleen in Godt geschiedt.
De Wereldt is een Doolhof voor 't gemoedt,
Die menigh Mensch verstickt en hinder doet.
10. En evenwel ick bender by en in.
d'Een soeckt vermaeck, een ander soeckt gewin.
Maer 't geen ick soeck, en daer ick meest na haeck,
Is, hoe ick best daer saligh uyt geraeck.
11. Doch is 't u wil, dat ick hier noch wat swerf?
Dit 's al mijn bee dat ick uw' gunst verwerf,
In soet, in suur, in leven, en in doodt,
Och lieve Heer! my noyt van u verstoot.
12. Hoe wel dat ghy hier toe wel reden hadt,
Want ick soo dickwils weeck van 't rechte padt,
| |
[pagina 26]
| |
Dit is my leet, o Heer my hulpe doet!
Dat ick voortaen recht leve uyt 't gemoedt.
13. Versterckt, en oock vertroost my met uw geest,
Op dat ick leef als eender die u vreest,
Laet Vaer, noch Moer, noch Broer, noch Suster mijn,
Noyt liever doch dan u mijn Heere zijn.
14. Want, soo wie iemandt meer als u bemindt,
Die is onwaerdigh om te zijn u Kindt,
Dies ghy, o Heer! sult zijn de liefste mijn.
Och laet ick oock u lieve liefste zijn!
15. Geeft my uw' Liefd' en Trouw, tot onderpandt,
En brengh my haest by u in 't Vaderlandt,
Niet uyt verdienst, maer door uw' dierbaer Bloedt,
Daer men alleen door zaligh worden moet.
Altijdt aendachtigh. |
|