Mes loisirs
(1832)–Johannes Kneppelhout– Auteursrechtvrij
[pagina 65]
| |
Coloprini.What Venice made me, I must be,
Her foe in all, save love to thee.
Byron, the siege of corinth.
Speciosus adolescens, inter suos principalis, quem filium publicum omnis sibi civitas cooptavit, meus alioquin consobrinus, tantulo triennio major in aetate, qui mecum primis ab annis nutritus et adultus, individuo contubernio domunculae, immo vero cubiculi torique, sanctae caritatis affectione mutua mihi pignoratus, votisque nuptialibus pacto jugali pridem destinatus, consensu parentum, tabulis etiam maritus nuncupatus, ad nuptias officio frequenti cognatorum et affinium stipatus, templis et aedibus publicis victimas immolabat. Domus tota lauris obsita, taedis lucida, constrepebat Hymenaeum. Tunc me gremio suo mater infelix tolerans, mundo nuptiali decen- | |
[pagina 66]
| |
ter ornabat, mellitisque saviis crebriter ingestis, jam spem futuram liberorum votis anxiis propagabat. Cum irruptionis subitae gladiatorum impetus ad belli faciem saeviens, nudis et exsertis mucronibus coruscans non caedi, non rapinae manus afferunt, sed denso, conglobatoque cuneo cubiculum nostrum invadunt protinus. Nec ullo de familiaribus nostris repugnante, ac ne tantillum quidem resistente, miseram, exanimem saevo pavore, trepidae de medio matris gremio rapuere. Sic instar Athracidis, et Pirithoi, dispectae disturbataeque nuptiae. Sed ecce scaevissimo somnio, nunc etiam redintegratur, immo vero cumulatur infortunium meum. Nam visa sum mihi de domo, de thalamo, de cubiculo, de toro denique ipso violenter extracta, per solitudines avias infortunatissimi mariti nomen invocare: eumque, ut primum meis amplexibus viduatus est adhuc unguentis madidum, coronis floridum, consequi vestigio me pedibus fugientem alienis. Utque clamore percito formosae raptum uxoris conquerens, populi testatur auxilium; quidam de latronibus importunae persecutionis indignatione permotus, saxo grandi pro pedibus arrepto, misellum juvenem maritum meum percussum interemit. Talis aspectus atrocitate perterrita, somno funesto pavens excussa sum. Luc. Apul. l. IV. (ed. hip.) |
|