Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

Den thiensten Vleugel is, van't Ghebedt, t'welck is de suster vande abstinentie, ende hanght d'een aen d'ander, en t'is de wapen ende spyse der zielen, ende doet haer ontsteken in Godts liefde.

Stemme: Trompet maryn.
Ofte: d'Herders quaemen met verlanghen.
Ofte: 'k Hoorde dees voorleden daghen Philis &c.

ABr'am door Godt hoogh verheven,
Om een vrucht badt menigh faut:
Godt heeft sijn begheert' ghegheven
Voor den vijandt hem verstaut.
Godt sprack den strijdt moet aenreesen,
Vier Coninghen zult weerstaen,
d'Assiriers en moet niet vreesen;
Groot, groot, grooten loon zult ghy ontfaen,
Groot, groot, grooten loon zult ghy ontfaen.

Iacob Godt aenbadt en eerde,

Al't ghekerrem, en ghesucht,
Naer dien tijdt in vreucht verkeerde,
Door 't ghebedt ghenot de vrucht.
Ioseph badt, Godt quam hem helpen,
Van een slaef wiert eenen heer:
't Was om Iacobs druck te stelpen,
Noyt, noyt, noyt, en treurt Iacob meer,
Noyt, noyt, noyt, &c.          Bis.

Moyses met uytghereyckt ermen,

Badt, sijn volck victori' kreegh:
Soo langh quam hun Godt ontfermen,
Iosue straft hun ter deegh;

[p. 71]

 

Soo veel sijn ghebedt vermochte,

 

Als hy vanden bergh daeld' af,

 

't Quaet volck hun remis dan brochte;

 

Peys, peys, peys, Godt hun door Moyses ghaf,

 

Peys, peys, peys, &c.          Bis

 

Iosue heeft Godt ghebeden,

 

Dickwils ligghende ter aert:

 

Wiert verhoort, Godt heeft beleden,

 

Waerom 't volck deynst' achterwaert.

 

Kende Godts secreet verholen,

 

Was in als hem onderdaen;

 

Door 't ghebedt heeft hy bevolen,

 

Son, Son, Son en Maen stille te staen,

 

Son, Son, Son, &c.          Bis.

 

Gedeon badt, weend', en suchte,

 

Godt stont hem by inden noot,

 

David voor Sauel oock vluchte,

 

Door 't ghebedt ontgingh de doot.

 

Iosaphat Godt oock versoende,

 

's Vijandts legher quam op niet,

 

Ezechias Godts wil doende;

 

Noch, noch, noch vijfthien jaer leven liet,

 

Noch, noch, &c.          Bis.

 

En Tobias kreegh 't ghesichte,

 

Door t'ghebedt wiert hy verblijdt:

 

Sara Godt dan oock verlichte,

 

Baeden t'saem op eenen tijdt:

 

Tot sijn soons vrauw Godt die schickte,

 

Iudith badt, haer stadt wierdt vrij,

 

Heel den legher sich verschrickte;

 

Lof, lof, lof, ghaf m'haer met melodij,

 

Lof, lof, lof, &c.          Bis.