Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts
(1666)–Zuster vanden Kerchove– AuteursrechtvrijStemme: Aurora waer loopt ghy soo seer.
| |
[pagina 51]
| |
't Vermaeck, en duert niet lanck,
Elck doodt ter aerden sanck.
Herodes had' ghevult den sack,
Heeft dan den eedt ghesworen:
Noyt gheschickt te voren,
Een dier woort hy sprack.
Het koste Ioannes 't leven,
Oock de Priesters van Bel,
Sagh m'aen de leeuwen gheven;
Ghestolen spijse snel,
Wiert dan betaelt seer wel.
Op Godt past luttel, ofte niet,
Ghy dronckaers alle gaeder:
's Vleesch lust gaet schier naeder,
Dan 't ghen' Godt ghebiet.
Met Esaus gulsighe lusten,
V, eerst' gheboort' vercoopt;
V ziel, laet ghy niet rusten,
Aen't vleesch die soo vast knoopt,
Dat sy ter helle loopt.
Menigh als den Verloren Soon,
Hun ghelt onnutigh quisten:
't Was wegh eer sij't wisten,
De schulden sich benauwen,
In last dien mensch hem vindt,
Beghint dan 't hooft te crauwen;
Al die de kan bemindt,
Wordt van van dien vos verslindt.
Lieve vrienden verlaet dees straet,
En wilt u wat besnijden,
Van overdaet mijden,
Hout de middel-maet:
Zult langh leven opder eerden;
Menschen door gulsicheyt,
Meer sterven dan door sweerden;
Zijn vroegh in't graf gheleyt,
Met veel ellendigheyt.
|
|