Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts

[p. 5]

Ander Liedeken niet om te dansen, van eenen kloecken Camp-vechter, die victorie heeft ghevochten, ende totten eynde ghepersevereert, maer niet afghevallen; ghelijck dees twee voornoemde dwaese variable gheesten.

Stemme: Ick drincke nieuwen most.
Ofte: O nacht! ô blyden nacht.
Ofte: La Normande.

O Goddelijcke strael!
Waer door gheneest mijn quael,
En 't hert seer langh versteent, verhert,
Nu heel versacht, als was heel morwe wert.
O graci' onverdient!
Van uwen vyant maeckt my uwen vrient;
Lof zy u Schepper der ghenade,
Die in mijn ellent,
My open't d'ooghen blent.

Comt liefde Godts daelt neer,

Doorschiet 't hert weer, en weer:
Omringht mijn ziel heel krachtigh door u vlam,
Op dat den wolf verkeer in't sachte lam;
En 't hert altijt soo gloeyt,
Dat quaede truyt daer wort heel uytgheroeyt;
V Cruys omhels in bey mijn armen,
En my t'allen tijdt,
Zijt wapen inden strijdt.

Adieu heel mijn gheslacht,

Adieu al 's werelts pracht:
Adieu oock mijne lieve Herderin,
Voor altijt stel ick u uyt mijnen sin:
Adieu mijn cameraet,
Niet meer en wil ick volghen uwen raet;
Adieu oock alle mijn ghesellen,
Adieu al dat leeft,
Dat Son' beschenen heeft.

Wien ick oyt hebbe ontsticht,

Door woorden of 't ghesicht,
Oft oock misdaen door twist of thooren vreet;
Wilt my om Godt vergheven al dit leet,
'k Doe uyt den auden mensch,
Om voort te leven reyn naer mijnen wensch.
Adieu voor altijt ick gaen sterven,
Een gheestelijcke doot,
Van als ick my ontbloot.

[p. 6]

 

Voor 't leven van een beest,

 

'k Wil leven naer den gheest:

 

Voor lecker spijse, en voor goeden wijn,

 

Sal d'abstinenci' mijn bancket nu zijn,

 

Uoor nacht-waeck, tot wellust,

 

Wil ick om Godt nu laeten mijne rust,

 

En mijnen wil moet ick gaen breken,

 

't Is verkeerde kans,

 

Een and'ren dans ick dans.

 

'k Wensch dat mijn vleesch bederf,

 

De doodt ick liever sterf,

 

En dat haer schicht, mijn herte heel doorwont,

 

Eer ick wil keeren tot mijn quae ghewont;

 

Al 't gheen ick heb versaeckt,

 

En als de honden walgen't uytgebraeckt,

 

En wil ick noyt meer weer opslocken;

 

Och neen, neen, noyt meer,

 

Ick schandigh tot u keer.

 

Maria soete Vrauw,

 

Ruckt my uyt 's duyvels clauw,

 

Als hy door arghelist en overlast,

 

Mijn ziele meent te hebben seker vast,

 

Beneemt hem sijne macht,

 

Weest mijn Bescherremesse dagh, en nacht,

 

Op u ick steun' o claer Zee-sterre!

 

Stiert my aermen slaef,

 

In u gheruste haef.