Het II. Deel vanden speel-hof der liefde Godts
(1666)–Zuster vanden Kerchove– Auteursrechtvrij
[pagina 4]
| |
Stemme: Sendt dat worstjen werom werom t'huys.
ONlanghs quam my in ghepeys,
Dat ick my wou begheven,
Tot een langhe smalle reys,
Die leydt tot 't eeuwigh leven:
Maer den aerbeydt ende ruys,
Dede my weerkeeren t'huys:
Dede my weerkeeren, keeren,
Dede my weerkeeren t'huys.
Ick hadde my versekert wel,
Ick meend' ick was in wapen:
Maer't vleesch, wereldt, duyvel fel,
Die quaemen my betrapen,
En noch ander quae ghespuys,
Dede my weerkeeren t'huys:
Dede my weerkeeren, keeren,
Dede my weerkeeren t'huys.
't Eerste propost dat ick brack,
Dat my dede verslappen,
Was om te vullen mijnen sack:
Langh slaepen, en veel clappen,
En te vluchten van het Cruys:
Dit dede my keeren t'huys,
Dit dede my keeren, keeren,
Dit dede my keeren t'huys.
D'aud' ghewoonte quaeden aert,
Quam my seer listigh vleyen,
Sy de my deynsen achterwaert,
Laes! ick liet my verleyen;
Dan soo bleef ick gheel confuys,
Dede my keeren t'huys,
Dede my keeren, keeren,
Dede my keeren t'huys.
|
|