Hoor die tori! Surinaamse vertellingen

De geschreven Surinaamse literatuur is nog jong, maar Suriname kent een eeuwenoude, rijke orale traditie. In Hoor die tori! Surinaamse vertellingen heeft MICHIEL VAN KEMPEN de rijkdom en de reikwijdte van de Surinaamse literatuurte boek gesteld door tweeënveertig vertellingen bijeen te brengen. De verzameling opent met tien orale vertellingen, te beginnen met die van de oudste inwoners van Suriname, de Indianen. De eigentijdse verhalen zijn zowel van de hand van schrijvers die al naam gemaakt hebben, als van jonge en debuterende schrijvers.

Omdat er natuurlijk fundamentele verschillen zijn tussen mondeling overgeleverde vertellingen en geschreven verhalen, heeft Van Kempen een tweedeling aangebracht tussen vertellers en schrijvers. In zijn inleiding gaat hij uitgebreid in op de verschillen, maar hij signaleert ook de overeenkomsten. ‘Als er dan toch een rode draad loopt vanuit de orale tradities, dan is het dat de geschiedenis van vandaag de dag verteld blijft worden (...) het verhaal blijft altijd een verhaal bevatten.’

Michiel van Kempen (1957) publiceerde o.m. De Surinaamse literatuur 1970-1985 (1987), Surinaamse schrijvers en dichters en Verhalen van Surinaamse schrijvers (1989). Over deze boeken schreef de pers:

‘In Van Kempen heeft de Surinaamse literatuur haar eerste wetenschappelijke beschrijver gevonden. Dat deze afstandelijke beschouwer ook een geëngageerde “begeleider” is in een land waar het literaire boek nauwelijks kan bestaan, heeft hem in 1987 terecht de Rahman Khanprijs opgeleverd.’ (Leo Geerts in Streven)

‘Lezing van de verhalen maakt duidelijk hoe onvoorstelbaar rijk en gevarieerd de Surinaamse letteren goedbeschouwd zijn.’ (Peter Meel in Intermediair)

‘Proza dat verlangen wekt naar meer.’ (Hans Warren in Provinciale Zeeuwsche Courant)

IN DE KNIPSCHEER

isbn 90 6265 341 3