De schilder-konst der oude

[fol. ***ijr]

Aen zijn' Hoogheyd.

VAN over Zee komt den Maecker deses Boecks uw' Hoogheyd, door mijne Pen, de zege-volle handen kussen. Hy alleen heeft niet met een doove ongevoelickheydt willen schijnen gheslagen te sijn, in 't midden van de vreughdighe beweginghen, die ons als in 't ghemeen, en elck in't bysonder doortintelen, vermidts 't gheluckigh paren van de Koninghlijcke Princes des Rijcks daer in hy sich nu het twintighste Iaer onthout, met den doorluchtigen Prins, waerdige Soon van uw' Hoogheyd. Oock is hy al over langhe jaren plichtelijck hier toe verbonden gheweest, uyt reden der weldaden waer mee het uw' Hoogheyts glory-rijcke Vader en Broeder, beyde van onsterffelijcke ghedachtenis, behaeght heeft Franciscus Iunius, sijnen Vader Zal^er wel eer t'overstorten. In allen ghevalle, het mishaghe uw' Hoogheydt niet, dat hy begeerigh is haer danckbaerlijck te eeren, schoon het haer by avon-

[fol. ***ijv]

tuer mishaegde dat hy't hier mee tracht te thoonen. Het eerste kan hy niet ontleeren: het tweede vloeyt uyt het eerste. Want alhoewel hun 't verstandt gheoordeelt wordt wel te deghe averrechts te staen, die uw' Hoogheyt yetwes opdragen dat haer onwaerdich is; en dat hun 't hooft noch veel verkeerder schijnt te staen, die meynen yet uyt te sullen vinden, dat haer mocht waerdigh sijn; nochtans hebben eenige in dese ghelegentheydt 't ghebruyck van d'oude offeranden niet onghevoeghlijck naegevolght; wanneer men oversulcks een offerande moet doen, van dinghen die niet, of seer qualijck, te bekomen sijn, seydt een oudt Schrijver, dan maeckt men de selvighe van Deessem of Was, en het doet even soo veel, als of men de ware dingen opgheoffert hadde. Met sulck een vertrouwen heb ick mijn selven mede verstout (als my Iunius met dit Boeck hadd' beschoncken) het aen d'onsterffelijckheyt van uw' Hoogheyts naem op te hanghen. Want naedien sijn Majesteyt van Groot Britannien de Latijnsche copije gunstighlijck heeft aenghenomen, soo docht het my niet ongherijmt, te ghelooven dat de Nederlandtsche, met een staetighe prael van nieuwe çieraden in veel plaetsen oog-schijnelijck ver-rijckt, gheen ergher lot by uw' Hoogheydt beschooren sal wesen. Behalven dat ick my door dese gheleghent-

[fol. ***iijr]

heydt aengheprickelt vondt, om te versoecken of misschien uyt d'erbarmelijcke gheringheydt van 'tgheen ick maer kan, mocht afghenomen worden d'overmatighe grootheydt van 't gheen ick wel sou willen. Soo doen de Wis-konstenaren, wanneer sy breede Rivieren door smalle streepen, en aensienelijcke Steden door byna onsienelijeke stipkens meynen te verbeelden.Men seydt van de Soldaten van den Keyser Otho, dat noydt Prins soo een onleschbaren lust hadd' om alles t'overheeren, als sy deden om hem te dienen: was het hert doorschijnigh, men vondt veel sulck ghesinde menschen in my alleen te leven. Indien 't uw' Hoogheydt behaeght my d'eer aen te doen van het te ghelooven, ick verseecker by d' al-om-gevierde glanssen van hem, aen wien uw' Hoogheydt de Manschap van de haere schuldigh is, dat het sal wesen de grootste weldaedt die bevloeyen kan,

Groote Prins,

Vw' Hoogheydts

Ootmoedighste onderdanighste Dienaar,

Ian de Brune, de Ionghe.