De schilder-konst der oude

[fol. ***iv]

Ivnivs aen sijn Boeck.

GAet mijn Boeck, gaet met der yl,
Wacht niet nae de laetste vijl,
Gaet en draeght op' t on-voorsienst
Mijnen nederighen dienst
Aen dien segen-rijcken Held
Die 't groot-hertigh Spaensch gheweld
Van't ghevrijde Vader-land
Af-weert met een kloecke hand.
Neemt den tijd bequaemlick waer,
Hoed u, komt doch niet te naer,
Als hy op den grooten last
Der ghemeyner saecken past.
Die sich soo te doen ver-port,
Doet het gantsche land te kort.
Daer-om, let wel op u stuck,
Houdt het voor een groot gheluck
Dat ghy hem een kleynen tijdt
Van 's Lands sorghe vindt bevrijdt.
Stept dan voord, schept eenen moed;
Denckt; dit 's immers voor my goed,
Dit 's den tijd soo langh bejaeght,
Dat de kans moet sijn ghewaeght,
Nochtans wensch ick niet te min
Dat het u schiet' in den sin,
Hoe dit nietighe ghepoogh
Lijden sal het moedigh oogh,
't Welck door sijnes op-slaghs glants
Veler steden mueren-crants
Heeft ver-broken, en de kracht
Veler Leghers heeft veracht.
Naer het uyt-staen deser proef
Meught ghy sonder langh vertoef,
's Werelts oordeel onder-gaen,
Of u selven bet beraen.
Vindt ghy uwen anghst verlicht
Door de gunst van sijn ghesicht;
Vreest niet dat u eenigh Man
Naemaels veel verschricken kan,
Wordt ghy weder-om ghewaer,
Dat sijn Princelick ghebaer
Niet en acht uw' arrebeyd,
Zeght dan met eerbiedigbeyd;
Groote Prins soo ghy vertoeft
Yemand die u eert als 't hoeft,
Ghy vertoeft een [voor ghewis]
Die noch niet ghebooren is.