Zederymen

[p. 227]

Psalm Cxxx.

V I.

UYt 's herten diepste hoekken
Komt mijn begeerte voort
Om u, ô Heer, te zoeken
Tot ghy mijn stem' verhoort.
Wie kan zijn ramp ontvluchten?
Benaauwtheit doet het hert
Met ernst om bystant zugten
Tot het geholpen werd.

[p. 228]

 

 

 

I I.

 

Maar zoo ghy scherp wilt merken,

 

Met toorne aangedaan,

 

Op all' ons' booze werken

 

O Heer wie zal bestaan?

 

Zoo juist de maat' der zonde

 

Met straf moet zijn geboet,

 

Zoo raakt elk mensch te gronde

 

Die tegen u misdoet.

 

 

 

I I I.

 

Doch nu ghy wilt vergeven

 

Die 't oude quaat verlaat,

 

En voorts oprecht wil leven

 

Zijt ghy elx toeverlaat.

 

Zoo haast wy dit ervaren

 

Verheught zich onze geest:

 

Dewijl ghy wilt bewaren

 

Een yder die u vreest.

 

 

 

I V.

 

Ik wil den Heer verwachten

 

Tot my zijn Heil herschijnt.

 

Des menschen ydel trachten

 

Is rook die haast verdwijnt.

 

Mijn ziel zoekt vaster gronden

 

In 's levens heilfontein.

 

Och waar ik nu ontbonden

 

En van mijn zonden rein!

 

 

 

V.

 

Mijn ziel, verlangt met zorgen,

[p. 229]

 

Na U mijn hoogste goet,

 

Gelijk als na den morgen

 

Den moeden Wachter doet.

 

Wanneer, ô mijn vertrouwen,

 

Die mijn benauwtheit weet,

 

Zal ik u gunst aanschouwen,

 

Die 't eind is van mijn leet?

 

 

 

V I.

 

Nu Israël hoop vuurig

 

Op Gods genad' in noot,

 

Hy zal u dogh geduurig

 

Verlossen van de doot.

 

Godt ziet met groot erbarmen

 

Op Isrels slechten staat,

 

Des zal hy haar beschermen

 

Nu voorts van alle quaat.