Zederymen

[p. 214]

Psalm xxxviij.

I I I.

WIlt der zonden straf besnoeijen,
Heer in 't groeijen
Van uw toorne in 't begin.
Wilt ghy vaderlijk kastijden,
Ziet mijn lijden
Dat ick lijde grondigh in.

I I.

Want uw pijlen, die my raken,

Konnen maken

Dat mijn vlees en vet versmelt.
Al mijn binnenst' ingewanden,

Door uw handen

Zijn zeer jammerlijk ontstelt.

I I I.

Mijn gebeenten hebben mede

Rust noch vrede;

[p. 215]

 

Want mijn zonden zijn te zwaar.

 

Zoo dat al die quade stukken

 

My doen bukken

 

Of ik zwaar geladen waar.

 

 

 

I V.

 

Mijn onreine etterbuilen

 

Vol vervuilen

 

Stinken leelijk. zoo benart

 

Moet het mijn gemoet behagen

 

Door die plagen

 

Heel den dagh te gaan in 't zwart.

 

 

 

V.

 

Ik aldus van alle zijden

 

Met veel lijden

 

Digt omzet en zwaar gewont

 

Doe, op 't uitterst' voor 't versmachten

 

Mijne klagten

 

Droevigh brullen uit mijn mont.

 

 

 

V I.

 

Daar den noot 't gebedt der vromen

 

Voort doet komen

 

Daar is waarheit en verstant.

 

Ik, door hoogen noot gedreven,

 

Bidde 't leven

 

Van Gods goedertierne hant.

 

 

 

V I I.

 

Heer ghy weet en kent mijn smerte.

 

Want mijn herte

[p. 216]

 

Tast en ziet ghy door en door.

 

Voor uw oogen zijn mijn zorgen

 

Niet verborgen.

 

Gun mijn bidden dan gehoor.

 

 

 

V I I I.

 

't Herte slaat. de leden beven.

 

Als het leven

 

Godloos is ontzet zich 't hert.

 

Zelf mijn oogen zijn verduistert.

 

En ontluistert

 

Al mijn krachten door de smert'.

 

 

 

I X.

 

Veeltijts zullen vrienden wijken

 

Of staan kijken

 

Als 't geluk den rugge keert.

 

Zoo bevind ik boven maten

 

My verlaten

 

Daar ik eerst van was begeert.

 

 

 

X.

 

D'eene zondaar sterkt den andren.

 

Met malkandren

 

Trekken zy my heel om laag.

 

Want zy leggen in mijn gangen

 

Om te vangen

 

Valsze strikken alle daagh.

 

 

 

X I.

 

Quaad doen maakt den quaden quader.

 

't Raakt my nader

 

Dat hun booze tongh zoo ralt.

[p. 217]

 

'k Wil nochtans op al haar streken

 

Gants niet spreken,

 

In zoodanig' een gestalt'.

 

 

 

X I I.

 

Om haar smaat niet aen te hooren

 

Zijn mijn ooren

 

Toegestopt, mijn mont is stil.

 

't Schijnt die onrecht wil gedoogen

 

Dat 't vermogen

 

Meer te kort komt dan de wil.

 

 

 

X I I I.

 

Maar haar woelen loopt ten ende

 

In elende

 

Als men aan de uitkomst ziet.

 

d'Aardze magt is onstantvastigh,

 

Daarom lastigh,

 

Maar met God en ist zoo niet.

 

 

 

X I V.

 

Ik van leet en anxt besprongen

 

Ben gedrongen

 

Om in ernst tot God te gaan.

 

Die zich waarlijk in zijn wegen

 

Vint verlegen,

 

Roept met regt zijn helper aan.

 

 

 

X V.

 

Heer, gehengh niet dat de booze

 

Goddelooze

 

Lachen om mijn qualijk vaart.

 

Want zy zouden met mijn zaken

[p. 218]

 

Haar vermaken,

 

Als een volk van quaden aart.

 

 

 

X V I.

 

Want ik ben tot hinken reede

 

Als ik trede.

 

En mijn aanzicht ziet mijn smert'.

 

Daarom doe ik uwe ooren

 

Geeren hooren

 

't Geen zoo zwaar leit op mijn hert'.

 

 

 

X V I I.

 

Om dat God der zonden slagen

 

Laat vertragen,

 

Wort het hert der boozen stout.

 

Die my haten zonder reden,

 

Zijn in vreden

 

Zonder dat hun 't quaat berouwt.

 

 

 

X V I I I.

 

Niet dat zy zelf 't goet verlaten,

 

Maar zy haten

 

Noch den genen die 't betracht.

 

Wil ik helpen die my smaden

 

Door weldaden,

 

'k Ben daarom by hun veracht.

 

 

 

X I X.

 

's Vromen toeverlaat en zegen

 

Is gelegen

 

In de gunst en hulp van God.

 

Wijk van my niet af ontfermer!

 

Mijn beschermer,

 

Want ghy zijt mijn deel mijn lot.