Zederymen

Houwlijx Zegenwensch.

Zangh: Psalm 133. Ziet hoe fijn, &c.

I.

GEen zoeter Reuk kan ons de Bloeimaant geven,
Als, in zijn kracht, een on-berisplijk leven.
Dat 's balzem, kostlijk toe-bereit;
Voor 't eedle hert' een friszer lieflijkheit
Als bloem of blat daar 't

[p. 178]

keurigst' oog' op slaat,
Dat haast verderft en ras vergaat.

I I.

Gelijk een Roos zijn reuk hout in den dooren,
En oog' en hert' verquikt en kan bekoren:
Zoo blijf de deugd u altijd by;
Die u en ons een Reuk ten leven zy:
In tieranny, vervolg en zware noot
Getrouw voor God tot in der dood.

I I I.

Nu rijst de Zon' met aangename dagen,
En drijft te rug' de stuure wintervlagen;
Zoo zy al 't quaat in u gevelt,
En in die plaats' d'oprechte deugd gestelt.
Op dat de Mei geen meerder bloempjes geeft
Als uwe Lente deughden heeft.

I V.

Gelijk 't gewas der jeugdig' Olijfspruiten,
Die om haar stam zich evendrachtigh sluiten;
Indien 't de wil des Heeren is,
Zoo staan, vol vreugt, uw kindren om den dis:
Wel opgevoed, en recht ter deugt gestiert,
Daar mee uw' huis zy opgeciert.

[p. 179]

 

V.

 

Geen ramp versteur uw welgegronde vreugde.

 

Geen eene vlek bemasker uwe deugde.

 

Doch zoo u yder niet en prijst

 

Dat is geen proef die ons yets quaads bewijst:

 

Want zaligh, die om Christus wert versmaat,

 

En wee, daar yder wel van praat.

 

 

 

V I.

 

Die goede God, die met genadig' oogen

 

Den yver ziet der vromen, en hun poogen:

 

Die noch zijn rijk en vreugde spaart

 

Voor die met hem zijn van gelijken aart,

 

En vrolijk gaan den smallen wegh der deugd,

 

Die schenk u zijn volmaakte vreugt.