Nationale poëzy

[p. 157]

De Duitsche Rhyn.⁽¹⁾

Zy zullen hem niet hebben,
Den vryen Duitschen Rhyn:
Ofschoon ze als raven schreeuwen,
't Gekras zal vruchtloos zyn.

Zoo lang hy rustig kabbelt
En snelt naer d'Oceaen;
Zoo lang de riemen galmend
Nog in zyn baren slaen.

Zy zullen hem niet hebben,
Den vryen Duitschen Rhyn,
Zoo lang er, dorstig, herten
Zich laven aen zyn' wyn.

Zoo lang m'in zyne stroomen
Nog vaste rotsen ziet;
Zoo lang er torentransen
Zich spieglen in zyn' vliet.

Zy zullen hem niet hebben,
Den vryen Duitschen Rhyn,

(1) Naer Becker.

[p. 158]

 

Zoo lang nog fiere knapen

 

Der maegden vryers zyn.

 

 

 

Zoo lang het dartlend vischje

 

Nog op zyn vimmen zweeft;

 

Zoo lang een lied meldt 't voordeel,

 

Dat hy aen Duitschland geeft.

 

 

 

Zy zullen hem niet hebben,

 

Den vryen Duitschen Rhyn,

 

Eer al de vroome helden

 

Door hem verzwolgen zyn.

Aen mynen Vriend E.J.L., voorstaender van het Strabismus.

Ho, Vriend! gy kunt u wel vergissen,
Wanneer gy van 't Strabismus spreekt
En hemelhoog zyn' lof uitpreêkt:
Die kunstbewerking kan ook missen.
'k Zag laetst een', zoo ik 't zeggen mag,
Door deez' bewerking fel gekwollen,
Met de oogen rood, de kaek gezwollen, -
Die scheler dan le voren zag!