Nationale poëzy

[p. 136]

Bruiloftdicht.

Voor u, die, in 't gezegend ryk,
Verliefde harten zamenstrengelt, -
Den grondsteen legt van 't huwelyk
En 't stoflyk aenzyn steeds verengelt,
Treed ik, ô liefde! ô kuische min!
Het heiligdom van Paphos in,
Wyl 't feestlied klinkt met blyde galmen,
En vlechte by dit zoet geluid
Een' kroon, voor bruidegom en bruid,
Van uitgekozen maegdepalmen.

Schoon Mars ziet door zyn forsch geweld
By duizenden van wereldbollen,
In smookend vuer en vlam gesteld,
Voor zyne voeten henenrollen;
Ik zing een grooter magt op aerd'
Die 't wisslend volksgeslacht bewaert
Door reinen gloed, in 't hart ontsproten:
Ik zing voor 't heilig echtaltaer
De huwlyksdeugd van 't lieve paer,
't Gezegend lot der echtgenooten.

[p. 137]

 

Voor u, die ongevoelig zyt,

 

En naer geen liefdestem wilt hooren;

 

Die ongehuwd uw leven slyt,

 

Is nimmer waer geluk beschoren.

 

Hem volgt de smart tot in zyn rust,

 

Wien liefde niet in sluimring kust;

 

Hy droomt, tot aen den vroegen morgen,

 

Van 't wee, dat hy geen echtkroost ziet,

 

Hetgeen hem vreugde en bystand biedt,

 

En zoeten troost voor ouderzorgen!

 

 

 

Het heilryk en gezegend pad,

 

Door dit verliefde paer gekozen,

 

Is, hoe ook draeije 't wentlend rad,

 

Bestrooid met keur van lenterozen.

 

Doet 't nypend wee der wereld zeer,

 

De liefde heelt de wonden weêr

 

Met hare zachte, poezle handen,

 

En schenkt, by 't vonklen van haer gloed,

 

Nog zaelger indruk in 't gemoed,

 

Den huwlyksgod nieuwe offerpanden.

 

 

 

Zoo lacht de mensch in d'echten staet

 

Het heil van 't zalig Eden tegen,

 

Wyl 't englenkoor, op toon en maet,

 

Zingt 't hooglied van Gods huwlykszegen;

[p. 138]

 

Zoo wordt, lerwyl de liefde praelt,

 

Het aerdsche Jubellied herhaeld

 

In 't zalig koor, waer Scrafs juichen,

 

By 't knoopen van den huwlyksband

 

Die 's Almagts schepping houdt in stand,

 

En knielend God hun dank betuigen.

 

 

 

Leeft, leeft in vrede, ô lieve twee!

 

Verrykt door 's Hemels zegeningen;

 

Dat immer rampspoed, druk noch wee

 

Uw vreedzame echtstulp binnendringen!

 

Wy wenschen dat ge op uwen togt

 

Ooit scherpen doorn noch distel mogt

 

In uwen mirtekrans beschouwen;

 

Maer, dat uw liefde, rein voor God,

 

Vol zielverrukkend heilgenot,

 

Steeds moog' haer' eersten gloed behoûen.