Nationale poëzy

Aen mynen kunstvriend, jonkheer
Ph. Blommaert,
ter gelegenheid zyner echtverbindtenis, met de Wel Edele Mejuffrouw Massez.

De wintervorst noch noordsche vlagen
Verdooven immer 't heilig vuer,
Dat, naer het goddelyk behagen,
Ontsproot tot staving der Natuer.

Dit vuer, dat zyne kracht ontleende
Aen d'echt die eerst gezegend werd;
Dat Blommaert en Massez vereende,
Doorgloeije beider minnend hert.

Dat 't nimmer toch geen hinder brenge
Aen t' kunstgevoel dat hem doordringt:
Maer, dat hy steeds nieuwe offers plenge,
Doch meest van 't heil des huwlyks zingt!