Nationale poëzy

[p. 114]

Een bloempje
in den Bruiloftskrans van mynen
Kunstvriend Ledeganck.

Wat vreemde nieuws kom ik te hooren?
Is 't waerheid? zeg, vriend Ledeganck!
Kan u de liefde meer bekoren
Dan Phebus' zoete harpgeklank?

Vindt in het hart der zanggodinnen
Uw toontje geenen weêrklank meer,
Dat gy gaet elders om te minnen,
En u buigt voor de liefde neêr?

Wat zeg ik daer!.... Ik moest ook bukken;
Ik doelde ook eens op echte trouw,
En voelde myne ziel verrukken
Door reine liefde voor een' vrouw.

'k Heb by haer al 't geluk gevonden,
Dat men hier op het aerdryk wacht;
Want 't leed, aen 's stervlings lot verbonden,
Drukt by de huwelyksmin maer zacht.

Ik wensch u vele hartsvermaken,
Door Liefde, die uw echtband sloot;
Dat gy ook al het heil moogt smaken,
t Welk ik sinds veertig jaer genoot.

[p. 115]

 

'k Heb zeven kindren die my eeren,

 

Die myne grysheid niet versmaên:

 

Wil God zôò ook uw' stam vermeêren,

 

Dan zy myn vriendschapswensch voldaen!