Nationale poëzy

[p. 95]

Tegenwoordigheid van geest.

In een bangen oorlogstyd,
Twee soldaten in den stryd
Naer des vyands heir geloopen,
Moesten 't met de dood bekoopen.
't Legerhoofd, die 't regt verschaft,
En naer wet en reden straft,
Sprak: ‘Eén zal slechts 't leven missen;
't Lot zal onder hen beslissen,
Wie den kogel zal ontvaên:
Dat zy met den teerling slaen.’
De eerste heeft een' vyf gesmeten:....
De andre die met angst dit ziet,
Riep luid: ‘Heeren! 'k werpe niet!
Neen ik heb nog niet vergeten,
Dat de Vorst gaf eene wet,
Die een straf op 't tuischspel zet;
't Grootste tuischspel ooit beschreven,
Is waer dat men speelt voor 't leven!....’
't Snedig antwoord, dat hy gaf,
Sprak hen beide vry van straf:
Hunne misdaed werd vergeven.