|
| |
| |
| |
Het spinnen en weven,
beschouwd als 's Lands Welvaert.
Zingt al vaderlandsche toonen,
Uit eene onvergalde borst;
Zingt den lof van Belgies zonen,
En den roem van onzen Vorst!
Laet uw' toonen hooger ryzen,
Om het heil des volks te pryzen:
'k Doel op 't weven en gespin,
Steun van menig huisgezin.
Laet door stoom de klossen drillen,
Drillen als door fellen wind;
Niemand zal dit garen willen,
Als men met de hand goed spint.
Ja, 't gesponnen met de handen,
Was lang 't heil der Nederlanden,
Schoon deez' handel dikwils kwyn',
Spinsters! wilt steeds vlytig zyn!
| |
| |
Wilt opregt uw heil beseffen:
Draeit dat gansch uw spinwiel kraekl:
Poogt het garen t'overtreffen,
Dat men met het stoomtuig maekt.
Wilt als uwe moeders spinnen:
Vlyt kan alles overwinnen:
Dat uw poging, meer en meer,
U verstrekk' tot baet en eer.
Dit schoon handwerk, naer elk oordeel,
Was van ouds des volks bestaen;
't Schenkt den werkman winst en voordeel,
En brengt Belgie schatten aen.
Zy, wier kracht reeds is vervlogen,
Die verminkt en neêrgebogen,
Of den ramp ten deele viel,
Draeijen nog het spinnewiel.
Kindren die, in andre streken,
Loopen ledig langs de straet;
Gansch verslaefd aen volksgebreken;
Waer 't verderf hen nooit verlaet:
Spinnen hier, van jongs af, garen,
Om hunn' moeder te evenaren
Die hun nutte lessen geeft,
Wyl de vader neerstig weeft.
| |
| |
By 't ongunstig strenge weder,
Als de vorst de velden krenkt;
En Natuer, hoe zacht en teeder,
Nergens kruid noch bloemen schenkt:
Als de vogels schier verstyven,
En de wintervlagen dryven,
Dryven uit het killig noord,
Gaet nog deze handel voort.
Vrouwtjes, rond den haerd gezeten,
Aengevuerd door neerstigheid;
Spinnen inslag ofte keten,
Wyl de man het vlas bereidt.
Moeder leert dan 't kind gebeden;
Spreekt van christelyke zeden,
Van het loon dat elk geniet,
Die hier 't kwaed der zonden vliet.
Onze landvorst, keizer Karel,
Vroom in deugd en krygsbeleid;
Die genoemd wordt Vlaendrens parel,
Heeft met zielvermaek gezeid:
‘Zoo lang men niet af kan houwen,
D'eerstcn vinger van de vrouwen,
Die het garen brengt tot stand
Krenke niets ons Vaderland.’
| |
| |
ô, Verheugt u, landbewooners,
Spinsters, wevers in dit uer!
Gy vindt ware gunstbetooners,
Zelfs in 't hooge Staetsbestuer.
Mannen die vol iever blaken,
Om voor uw belang te waken,
Tot den voorspoed van het land,
Bieden u 't behulpzaem hand.
Aenbelangend is het weven,
Aenbelangend is 't gespin:
Wyl ze aen koopvlyt voordeel geven,
En den werkman 't kostgewin.
Als men schepen uit ziet rusten,
Stevenen naer vreemde kusten,
Met deez' ryke vracht gelaên,
Is elk Belg op 't hoogst voldaen!
Och! dat nooit uwe iever wyke,
Braven, die met 't spinnen leeft;
Die ons 't schoone lynwaed weeft.
Blyft volharden in uw zwoegen,
't Baert aen Vorst en Volk genoegen,
Die u wenschen veel geluk;
By 't verzachten van uw' druk.
|
|
Auteursrechtvrij