Nationale poëzy

[p. 68]

Het
Vermogen der toonkunst.
(Fragment).

De Toonkunst, die onz' ziel een zacht gevoel bewaert,
En 't stoflyk smartbestaen aen hemelvreugde paert,
Verligt de pynen die het zwoegend hart bezwaren,
En kan 't gegriefd gemoed verteedren en bedaren.
Het hoog orakelschrift getuigt hoe Jesse's spruit
Vaek Saül's wrok verdreef door streelend harpgeluid.
Die stugge Vorst, door deugd noch grootsche daên bewogen,
Voelt zich de ziel vermurwd door 't goddlyk klankvermogen,
En David, Gods profeet, ontsnapt het lyfsgevaer.
Het is der Toonkunst kracht die held- by heldenschaer
Naer 't bloedig slagveld voert; hen, roekloos en vermeten,
Met leeuwenmoed bezield, de doodvrees doet vergeten.
Zy lokt 't verrukte volk, waer 't schittrend eermetael
Hare oefenaren wenkt tot roem en zegeprael,
En billyk is 't dat men de geurigste offeranden
Op 't kunstgewyde altaer, haer kracht ter eer, doe branden.