Nationale poëzy
(1844)–Augustijn d' Huygelaere–
Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
Het vierde eeuwfeest der onthaling van Vlaenderens graef,
| |
[pagina 64]
| |
Men zag de wimpels, vlaggen, wappren,
Aen torenspits en hooggesticht;
Ja vele van de praelvertoogen,
Bereikten schier de hemelbogen,
Waer onze Graef zyn doortogt rigtt'.
De bloemen zag m'in kransen vlechten;
Guirlandes waermeê 't koeltje speelt,
Verstrekten by deez' vreugdeviering,
Tot trefflyk hulsel en versiering,
Van 's Graven nageschilderd beeld.
De steden, in een bosch herschapen,
Waer 't zielverrukkend' zich liet zien;
Bewezen hoe de burgerscharen
Om 't meest verrukt en yvrig waren,
Om hulde aen hunnen vorst te biên.
Doch Gent stak 't hoofd op boven allen,
In luister, pracht en heerlykheid:
Gewend aen zulke vreugdbedryven,
Het wil ook niet ten achtre blyven,
Als men den vorst een' feest bereidt.
Men zegt zelfs, om dit feest te vieren,
Dat 't zyne Dulle Griet afschoot;
Dat by 't gebrul om vreugd te maken,
Wel honderd duizend ruiten braken,
En elk verschrikte als voor den dood.
| |
[pagina 65]
| |
Ja, om nog klaerder te bewyzen,
Hoe zeer 't was aen zyn' graef verknocht;
Het wilde ook by die zegepralen,
Zyn' vorst aen een banket onthalen,
Op spyzen, ver en by gezocht.
De jager kruiste door de bosschen,
De windhond liep de hazen naer;
Men schoot er sneppen, hert en hinden,
Maer nergens kon men kiekens vinden,
Zy waren in dit tydstip raer.
‘Hoe, kiekens! - bromde uit alle monden: -
Die moeten wis op tafel staen!’
't Was hun bekend dat ze in de streken
Van Audenaerd' veel kiekens kweeken;
Zy kwamen hier ter merktplaets aen.
Er werd niet op den prys gedongen,
De kiekens werden duer betaeld;
De prys is zelfs zoo hoog gestegen,
Had men die tegen 't geld gewegen,
't Had wis de kiekens opgehaeld.
Dit maekte 't Audnaerdsch volk dolzinnig,
Dat vloog ter merkt met stok en pook;
En tierde: Gentnaers! gy moet weten,
‘Wy kunnen zelve ons kiekens eten,
Dit lekker beetje smaekt ons ook.’
| |
[pagina 66]
| |
Van woorden kwam het haest tot slagen,
Elk riep met forsch en helsch geluid:
‘Slaet dood, slaet dood de Gentenaren,
Wilt geene kiekendieven sparen,
Jaegt hen maer al de stadspoort uit!’
De Smallendammers, 't Bergstraetvolkje,
Kwam ylings ook zyn hulpe biên:
‘Het voorregt op ons merkt en hallen,’Ga naar voetnoot(1)
Was sein en wapenkreet van allen,
En lieten vuist en tanden zien.
De worstling was reeds aengevangen
Als deze nieuwe hulp toeschoot,
Zy tierde ook: ‘Gentnaers! gy moet weten,
Wy kunnen zelve ons kiekens eten,’
En..... smeet eilaes! een' Gentnaer dood!!!
De vlugt volgde op de nederlage,
De kiekens bleven 's winnaers buit:
Het klagtlied werd hoog aengeheven,
Men kon den vorst geen kiekens geven,
En Audnaerd' lachte 't Gentsch volk uit.
| |
[pagina 67]
| |
Onze afgevaerdigde in 's lands raedzael,
Zyn daer voor in arrest geraekt;
Maer als de vorst hier is gekomen
En de overtreding heeft vernomen,
Zyn hunne boeijen straks geslaekt.
Ziedaer, waeruit die naem gekomen,
Dien men aen de Audnaerdisten geeft:
Het is geen schand, schoon 't wordt verweten,
Dat wy al geern hier kiekens eten,
Die elk graeg op zyn tafel heeft.
Der vaedren waen was veeltyds aerdig,
Doch rustte op geenen loozen schyn:
Men plagt den Gentnaer vaek te plagen,
Dat hy weleer het strop moest dragen,
En 't Audnaerdsch volk, - dat 't kiekens zyn.
|
|