Nationale poëzy

[p. 25]

Zucht naer vryheid.

De zucht naer Vryheid, die de groote zielen wordt
Als hemelsch erfgoed met den adem ingestort;
Die met onstutbre magt verbryzelt boei en prangen,
Zy by dit heilgevoel het voorwerp myner zangen.

Van in het ruim verschiet, waer 't starend oog zich wendt,

Waer nauw een eeuw geleên, slechts woestheid was gekend
En 't doemlyk Heidendom aen Noord- en Zuiderpolen,
Lag onder dweepzucht van onmenschlykheid verscholen:
Waer domheids woest gebruik met gudzend slavenbloed
Werd by 't triomflied in den offerdienst gevoed,
Tot daer de mensch zeer vroeg met wysheid werd omgeven,
Ziet men het lachend kroost naer 't doel der vryheid streven
En juichen, wyl zyn moed de stalen kluisters breekt
En zich op 't snood geweld der dwingelanden wreekt;
Dat, by het staven van zyn' roem en groot vermogen,
Houdt 't uitgestrekt heelal door achting opgetogen.

Op u, ô Grieken! is 't dat onz' verwachting staert!

Op u, ô dapper volk, den naem van Hellas waerd!
Gy dingt naer d'eeuwgen roem dien 't voorgeslacht behaelde,
Toen het op de overmagt zoo heerlyk zegepraelde:
Gy deelt in de achting die Leonidas verwierf,
Die streed voor 't Vaderland, die zegevierde, en stierf....

Aenvaerdt, ô heldendrom! die door des Hemels zegen

Hunn' moed en krygsdeugd tot uw erfdeel hebt verkregen;
Aenvaerdt myn' Vryheidzucht, zy is u toegewyd!
't Onschatbaer heil, door u verkregen in den stryd,

[p. 26]

 

Hebt ge aen uw dapperheid en heldenmoed te danken.

 

Looft, looft Jehovah, met verheven citerklanken!

 

Looft Hem, dien gade en kroost, uw' Godsdienst, have en goed

 

Voor 't nypende gevaer en wraekzwaerd heeft behoed,

 

Van 't onbeschaefde rot en trotsche Musulmannen,

 

Die al hunn' krachten, al hunn' krygslist zamenspannen,

 

Om uwen tempelbouw, waer uwe graven staen,

 

En stulp en praelgesticht tot puin te doen vergaen,

 

Om op dien erfgrond, door uws vaders bloed verkregen,

 

Te planten in triomf den eerzuil van hunn' zegen.

 

Niet dat ik vryheid in myn juichend lied bedoel,

 

Ontstaen door hatelyk en muitziek volksgewoel,

 

Waerdoor geen staet en land ooit waren heilstand smaekte:

 

Myn vaderland, 't welk steeds naer 't zoet der vryheid smaekte,

 

Heeft nooit deez' lafheid en ontzinden drift gevoed.

 

De dappre voorzaet, die gewaegd heeft lyf en bloed

 

En 't wraekzwaerd op de borst des dwinglands wist te wetten,

 

Trok slechts het harnas aen om volksdwang te verpletten,

 

Wanneer zyn vrye nek lag in het stof gebukt,

 

Gewisse en Godsdienst door gewetensdwang verdrukt.

 

Thans mag het nakroost nog een zoetre vryheid smaken,

 

Daer het 's lands welvaert ziet door eenen Vorst bewaken,

 

Geteeld uit heldenbloed; die door den Belg gekroond,

 

Voor Volk en Vaderland, op de eedle Vryheid troont, -

 

De Vryheid, die elk doet aen dezen pligt gedenken:

 

Als Held te sterven, zoo men 't Land kan heilstand schenken!