Oeuvres complètes. Tome VIII. Correspondance 1676-1684
(1899)–Christiaan Huygens– Auteursrecht onbekendNo 2107.
| |
[pagina 39]
| |
pulcherrimae et efflictim desidero rescire quo modo illud de 10″ inde elicueris. Ego quidem istas eclipses Lunae examinando comperi debere centrum umbrae Terrae videri extra punctum oppositionis Solis tot unciis gradús quot lumen a Sole ad nos impendit horas (quod optime convenit cúm celeritate quam indicasti). Nec illud dependet ex intervallo Lunae a nobis, cum saltem supponatur lumen tendere in directum motu aequabili et těrram moveri circa solem motú cognito. Propositio ipsa ita habet. Umbra terrae motae ubilibet extra terram visa sequitur punctum oppositum Soli, dúplo angulo quo promovetur terra circa Solem interea dum lumen ab eo ad nos perveniatGa naar voetnoot3) modo ille angulus sit tam parvus ut ejús arcus insensibiliter differat a linea recta. Unde si 55 secunda gradûs essent observabilia in determinatione umbrae terrae obscurantis Lunam (quanta est differentia ejús ab ☍Ga naar voetnoot4) ☉ debita 11. minutis quae lumini attribuo hinc ad Solem) haberemus novum argumentum pro systemate Copernicano. Sed dubia ejús umbrae confinia istas spes praescindere videntur. Mirari satis non possum quomodo fieri potuit Cartesium et Pardies ex suppositione morae luminis semihorariae hinc ad Lunam tam irrito conatu quaesivisse paucorum minutorum differentiam in ejúsmodi eclipsibus, ubi ea evadere debet ni fallor 14 vel 15. graduum et quomodo Cartesius eandem demonstrationem utrique hijpothesi accommodare tentaverit cum ad illud negotium sint valoris diversissimi. In Copernicana quippe proditur tempús pro intervallo Solis in Tijchonica pro soliús lúnae quadringenties minori, idque per eadem media. Ne graveris quaeso mihi significare quid haec cum tuis meditatis conveniant.
Eandem veniam exorat haec epistola ac illa praecedens. Iisdem votis benignam valetudinem, maturum ad nos reditúm et prospera quaelibet Tibi apprecatur.
Vale.
Parisiis 1 Novembr. 1677. |
|