Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 288]

[97] Edam.^{(aant.) (aant.)}

De dam die 'tzuijderdiep het binnen-IJ onthiel
Gaff mij d'IJdammer naem; dien ick niet langer hiel
Dan tot het vett gerucht van mijn' gewilde Kasen
De Wereld hadd gevult, en naer mijn aes doen rasen;
Sints noemen sij't Eet-dam daer soo veel etens groeijt.
Maer datmen mijner melt soo verr het ebt en vloeijt,
Is elders op gevest: Hoort Hollander, de wielen
Van uw' Victori-koets zijn uw' bezeilde kielen;
Dat zijn de mijne meest: behoort niet meest de danck
Den Raden-maker toe van 's wagens gladden ganck?