Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 154]

[39] Proeve op 't beghinn der Klachten Ieremiae.^(aant.)

1. Hoe sitt die Heijlighe, die prachtighe, die schoone,
Die borgher-machtighe, die aller Steden Stadt,
Die aller Landen { hooft } en Vorstelijcke croone
Die aller Landen { eer } en Vorstelijcke croone
Verwoest, verweduw-lijkt haer' hateren ter schatt?
2. Hoe sitt sij, troosteloos van die haer oijt beminden,
Den langhen droeven nacht haer wanghen overweent?
Hoe vindtsij om end om haer eertijdts trouwe vrinden
In ontrouw affgesackt, in ongevoel versteent?

3. Haer' borgherij ontvlucht haer' onderslaefde muren,

En Juda loopt om rust en vrijicheijts geniet
Daer gheen te vinden is; haer' spijtighe geburen
Betrappen haer te will in 't nauw van haer verdriet.

4. Verdriet en eenicheijt deckt Zions leghe straten,

Zij viert noch Autaer-dienst noch Tempelfeesten meer,
Haer' Priesters sitten flauw, haer' poorten staen verlaten,
Haer' maeghden uijtgeweent verbitteren haer zeer.
5. Sij siet sich overheert van die sij placht te dwinghen,
Haer Vijanden in vre' (soo straft des Heeren arm
Haer menigh sondighen) haer' teere suijgelinghen
Gevanckelijck ontruckt der Moederen gekarm.

6. Der Dochter Zions glans is heel van haer verscheijden,

Vervallen en verplett; haer' Vorsten overmant,
Gelijcken 'tmatte wild dat niet en vindt te weijden,
En vlieden sonder weer des overwinners hand.

7. Jerusalem herdenckt in dese kommer-daghen

Tvoorspoedighe geniet van haer' verleden tijdt,
Terwijl sij hulpeloos haer' borghers siet verslagen,
Haer' vijanden rondom ter spott sitt en ter spijt.

mdcxxii.