Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 155]

[40] Klucht uijt de Vuijst, van 't Ridder slaen.^(aant.)

Een Ridder was te paerd geraeckt
Vol ridderlijcken Torens,
En hadd' sijn wijff wat opgecaeckt
Voor d' eere van twee horens;
'Twijff docht sij was te wel betaelt
En anders als 't behoorden,
En hadd sij straffbaerlijck gefaelt
Men straftese met woorden.
Wijff, zeijd den Ridder onbegaen
Met ridderlijcken sinne,
Een Ridder mach gheen ridder-slaen
Maer wel een ridderinne.

Constanter. Non. Novembris. 1622. Londini