Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[31] Daer op ick.^(aant.)

Arions zwanen-treur en dood-bereide beê,

Het uijterste gepooch van sijn geleerde longhen,

Heeft het hem 'tleven oock den Rooveren ontwronghen?

Neen. een beleefder Vissch ontvoerden hem de zee.

Hoe? bijde menschen vrees, en bijde beesten vreê?

Fij, grijse loghen-eeuw: Komt leert het bij de jonghen,

Wie Water, Wind en Weer al singhend' heeft bedwonghen,

Tot sijn gescheepte Vriend bezeijlde Jacobs Reê.

Ick geve voll bescheid op't ongeloovigh vraghen,

Ick, Thetis toren laest, der Schipperen vertzagen,

Ontswommen op de kiel van Hoofts bewenschte schuijt.

Corinthen, hoort; en wijckt: Noord-westelicker buijen

Te dempen met een woordt, Zuijd-Ooster' op te ruijen,

Dat kan een Hollands lied, meer als een Grieksche Luijt.

Lond. mdcxxi