Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 91]

[32]^(aant.)

Roose mongkie, krale lipgie,
Venus aes, Cupidos knipgie,
Heunich-Bietgie, suijcker-tong,
Zoo vernuftich en soo jong.
Peerel, onder soo veul leurtgies,
Dien ick metter eijghe cleurtgies
Iens van achter uijt 'tSelet
Voor op't vengster hadd' eset.
Soetste Maeij van all' de Maeijen
Die het Hemel-dack sien draeijen
Met sen lichgies dien ick schier
Minder as jou oochgies vier.
Troosje, laetje niet mishande
Dat ick uijtte vreemde Landen,
Daerme rontom water siet,
Daerme mannen Engels hiet,
Daer het lecker-tongs verlanghe,
'Toester-cosje wordt evanghe,
Met en wit papiere trom
Voor je deurtgie rase com.
Ist en Vrijer, ist en prater
Die sen ammereuse snater
Off sen impertuijne sang,
Heel den aftermiddich lang
Op je breijssel heijt vergoten,
Laet hem nouw sen stramme coten
('tLange sitten achtme quaet)
Wat vertreden over straet:
Merghe compter weer en daeghje,
Merghe compt hem weer en vraeghje,
Off en treckjen inde sin,
Dats 'tlerdére vande min.

'Keijssje niet as ien gesichgie,

Over dit rechtvaerdich dichgie,
Dat ick met en volle moet
Voor je voetgies storte moet.

'Khebb' men collericke buijen

Zoo besnede tot op huijen,
Dat ick noch men leve mens
Anders gaff as goede wens;

[p. 92]

 

Maer hoe seijden d'ouwe eewen?

 

Terghde lam'ren wordde leewen;

 

De gerusten heijt ghien rust

 

Langher dan't de muijter lust.

45

Seker Bietgie, de quellaedgie,

 

Dien ick onlancx in men c'raedgie

 

Jouwenthalven hebb' ehadt,

 

Heijtme soo bij 'thart evatt,

 

Heijtme zoo de gall ontsteke,

50

Zoo ekittelt om te spreke

 

Dat ick men gestoorde pen

 

Langher niet betoome ken.

 

Wie mach toch den brodder wesen

 

Die sen onverstandich lesen

55

IJou ter schande, mijn ter spijt,

 

Nae soo menigh maende tijdt,

 

Nae becans en coppel jaren

 

Voor de werrelt comt verclaren,

 

Met en opp eset gelaet

60

As en Meijssies advecaet?

 

'Kset sen leughene ter sijen

 

'Klaet sen bitter bijte glije,

 

'Kstoormen an sen jurien niet,

 

Zoo veul redelick gebiet

65

Hebb' ick (buijte roem te spreke)

 

Over 'tjeughdich bloets gebreke,

 

Dat ick deur men passie-roock,

 

Kijcke ken en hooren oock.

 

'Kmoet hem simpelicke seggen,

70

Ien dingh ken ick niet verleggen,

 

(Luijstert, Lieste, 'troert jou eer,

 

En zijn schande noch veul meer)

 

Dat hij sijn ontgordde dichten

 

Met en cleurtgie comt verlichten

75

Van jou soete naems levreij,

 

Min noch meer al oft hij zeij,

 

Luijstert Broeck, de Keurs sal pleijten,

 

Opte jurieuse feijte,

 

Tege sijn hoochwaerdicheijt

80

Zoo beschreven as eseijt.

[p. 93]

 

En wat keurs? en wie selt wesen?

 

(Heijt hij qualick uijt elesen?)

 

Wilje beter as de fleur?

 

Maeijken aller keursen keur.

85

Lieve knecht! is't al van 't mallen?

 

Is je 't juijsement ontvallen?

 

Zijnje sinnen uijtte gesp?

 

Loofje dat en schrale wesp?

 

Voor en Heunich-Bie ken strecken?

90

Al te tastelicke trecken,

 

Al te lompen leepicheijt,

 

Hoor, al wordt het je geseijt

 

Bij en weijnich-waerde spreker,

 

Dese regeltgies gaen seker,

95

Steeckje noijt in niemandts schoe,

 

Off je voet en paster toe,

 

Deckje noijt met nimmandts veren,

 

Off je kent hem egelleren;

 

Cierje noijt met niemandts baert,

100

Off je mondt is sijne waert,

 

Roemtje niemandt noijt te wesen

 

Off je lijckt hem bij het wesen;

 

Daer me steeck ick hier en spel

 

'Khoop je vatt men seggen wel.

105

Noch en woordtgie sel ick voeghe

 

Tot men eijghe vergenoeghe,

 

En omdatje lette soudt

 

Bietgie dat de groofste fout

 

Niet en wordde toe eschreven

110

Diese niet en heijt bedreve;

 

Brenght de woorden iens te gaer

 

Dien ick uijtsloegh over Jaer,

 

Achter 'thooghe Loff der Vrouwen,

 

Hebb' ick't selver wel onthouwen,

115

‘Peerle, seijd' ick sijnder veel,

 

‘Maer oock Leure meestendeel,

 

‘Wachje Vrijsters, d'eerste Leuren

 

‘Sel ick bij her woorde keuren,

 

‘D'eerste dien ick gram sel sien

120

‘Sel ick segge, Dat'ser ien,

[p. 94]

 

Dit en ken je lieve Schrijver

 

In sen blinde Leuren-ijver,

 

Niet verdouwe met gedult:

 

Spreeckt Sentenci, hebb' ick schult?

125

En jij, Wijve-Sekertaris,

 

Hebb' ick aers eseijt as waer is?

 

Hebb' ick ijemanden eraeckt

 

Die sen selve niet en laeckt?

 

Wie heijt jou in't hart esteke

130

Hier en Peerel te doen spreke

 

Daer ick't op de Leuren nam?

 

Peerel-Bietgie, lieve Lam,

 

Isser in je soete sinnen

 

Clere, wraeck, off haet te vinnen,

135

Hiertoe meughjese met reên

 

Samen alle drije besteên;

 

Clere sel den haet ontsteken,

 

Op het hate volght het wreke,

 

Daer betaelj' hem effe me

140

Die je dese Vrientschip deê.

 

Mijnent'halve, laet men oore,

 

Noijt in Hollandt, welcom hoore;

 

Laet ick opte wederkeer

 

Jonas zijn in 'tNoorder-meer,

145

Laet ick leve-loos verlanden

 

Opte Schevelinghse sanden;

 

Laet ick daer voor Craeijen-aes

 

Rotten onder Knijn en Haes,

 

Hebb' ick immer durven dencken

150

Om je renemeê te crencken;

 

Hebb' ick immer in men geest

 

Schimperich op jou eweest,

 

Hebb' jck in men Vrouwe-nepen,

 

Jou voordachtelick begrepen;

155

Hebb' ick in men Leuren-dicht

 

Jou beteijckent off beticht.

 

Hoogher hebb' ick niet te sweren,

 

Benje niet te contenteren

 

Met dit onbevallick Schrift,

160

Daer ick; mette grove sift,

[p. 95]

 

Tijdeloos, moet overloopen,

 

Laet men iene weldaet hopen,

 

Dat ick schier off merghe mach

 

Ienen enck'len halven dach

165

An je groene sij besteden,

 

Om je met besette reden,

 

Iens voor al dit coppe-spin

 

Te verdrijven uijtje sin;

 

Meuglick off men haringere

170

Sel merakel operere,

 

Meuglick of men backes ken

 

Beter pleijten as men pen.

 

Help jij wenssen, tussen tijen,

 

Cortte mijlen, lange tijen,

175

Stille Zee, en Weste Windt

 

Voor

Je diener

Huijgens-kindt.

A Madamoiselle

Mad.^le de Bie

A la Haye

Constanter

Lond. 8^o. April. 1621.