Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 86]

[30] Mijn besluijt aenden selven tot affscheijt,
staende om te vertrecken naer Engeland.^(aant.)

Danck hebbe 'tLeeuwen merch en grov' Achillis schoncken,

die mijn verkleumde hand van kramp-stijff maeckten rapp,

en stelden teghen 't hooft der hooffden hooffstuck schrapp,

Daer sij te vooren lagh in schimmel-schae versoncken.
Och had ick eenen dropp op Helicon gedroncken

van dat daer boven heet het Hencxte-klauwen-sapp,

en onder 't groene hout van 't vochtigh vrijerschapp

een blaeckend' vier gestoockt in plaets van dese voncken!

Wat hadd ick lang mijn stem, mijn danckbaerhertigh Dicht,

Mijn snaren opden toon van uw' loff affgericht,

daer nu mijn onmacht is de regel van mijn' Zeden.

Vaert wel volherssent hooft; mijn schipper will van land,

daer gae ick springhen heen op Thetis baren-trant,

Ick gev' U d'eerste eer, gunt mij de leste reden.