Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 31]

[9] Sonnet
De Sang-goddinnen
aen
Anna Roemers^(aant.)

Neen, Anna, dat's gheen deegh; het most u beter lusten,

Wij smaecken u verdriet, wij kennen uwen noot

Maer daer en is't niet al: een moeders rijpe doot

Laet stracx gheen dochter toe in leecheijt luij te rusten.
Noijt wasser druck die tijdt en reden niet en susten.

Zoudt ghij u soo terstondt uijt onsen Voester-schoot

Vervoeren onder schijn van Huijs-sorghs wichtich loot?

Dat was de meeningh niet doen wij u laestmael custen.

Wij gheven U een maent maer langher gheen termijn,

Dan roepen wij u thuijs: Wat aengaet Constantijn,

Die was hier noijt bekent; veel min dat hij zou weten

Wat men op Helicon speelt, veelt, springt, singt of neurt:

Comt en besiet het self wat datter nieuws gebeurt,

Die selden wordt gesien wordt lichtelijck vergeten.

Constanter.