Nederlandse gedichten 1614-1625. Deel 1. Teksten

[p. 32]

[10] Const: Huygens
aende
Bredaesche Camer van Vreuchdendal.^(aant.)

Mij docht ick stondt op 't hoochst, ick hoorde gheen gewach

Van heuvel oft geberght daer ick niet over sach:

Wel, seijd' ick bij mijn selfs, zoo ben ick dan ten ende,
Off ick mij Oost, off West, oft Zuijd, oft noorden wende,

Daer is noch Locht, noch Zee, noch landt noch Stadt, noch Vleck,

Daer mijn gedichten galm niet over henen streck.

Den grooten Grotius, den noijt genoch gepresen,
{ (Had' hij maer } groot, noijt groots, noijt grootste willen wesen,)
{ (Och! had hij } groot, noijt groots, noijt grootste willen wesen,)

Heeft mijnen Rijm gesien. Den Vlaminck hooch vermaert,

Den wonderlijcken Heins, die alles heeft vergaert

Waer Roomen oijt van sprack Athenen oijt van waechde
Heeft meer dan eens bekent dat hem mijn pen behaechde.

De cloecke Visschers meijt, 'tberoemde Roemers kint

Heeft mijnen { sang gehoort, } gepresen en bemint.

Heeft mijnen { dicht gesien, } gepresen en bemint.

Der Nederlanden Heijl, den ouden schrik van Spaengien,
Een Weduw', eenen Zoon, een Broeder van Oraengien

Drij t'samen hebben mij gelesen en verstaen;

Is Hollandt niet genoch, noch can ick verder gaen,

Laet Amphitrite self getuijchenisse geven,
Off niet mijn muse laest haer over 'thooft ginck sweven,

Off niet mijn jonghen naem noch heden staet geplant

{ Ontrent } den wijsen Vorst van 'tgroote Britten-landt.

{ Tot bij } den wijsen Vorst van 'tgroote Britten-landt.

En wat { resteerter } meer? 'Twoordt was mij nouw ontvlogen,
En wat { gebreeckter } meer? 'Twoordt was mij nouw ontvlogen,
Ick peijnsde achterwaerts. Och! seijd ick, noch is't loghen,

Noch isser ander werck, en noch en ist niet al

En noch gebreeckter meer; Const-rijcke Vreuchden-dal,

Dal die mij wenschen doet dat ijemandt mij betoonde
Oft Phoebus Pindi top, oft Pindi dal bewoonde,

Ghij schoot mij inden sin, en, als ick't wel bedocht,

Noijt hadd' ick U van bijdts, van verre noijt besocht.

Wat stouter botticheijt! De Werelt om te loopen,
Om eer, om naem, om faem, om loff om windt te coopen,

[p. 33]

 

Te draven op en neer, te water en te landt,

 

En comen maer op 't lest aen 'sVaders Vaderlandt.

35

Breda, beminde naem, Breda die { gaeft het } leven

35

Breda, beminde naem, Breda die { eerst saeght } leven

 

{ Aen hem dien ick naest Godt van 'tmijne d'eer moet geven, }

 

{ Die mij door Godes handt het leven heeft gegeven, }

 

Ist mogelijck Breda dat ick U niet en ken,

 

U, oorsaeck dat ick leeff, U, oorsaeck dat ick ben?

 

Cloeck-geestich Vreuchden-dal, daer ick behoor te leeren

40

Hoe een bedochten Sin op Maet en Rijm te keeren,

 

Ist doenlijck Vreuchdendal dat ick U niet en ken,

 

U, Moeder vande Const, U, Voetster vande pen?

 

Ten minsten ken ick schult: en, mach't berouwen gellen,

 

Ick coom mijn eijghen handt voor U te rechte stellen,

45

Die heeft de wraeck verdient; neemt uwen slach gewis

 

En straft haer zoo u dunckt haer meester weerdich is.

 

Doch zoo ghij liever wilt uijt enckel medelijden

 

Een schuldich schuldenaer beleefdelijck verblijden,

 

Doet gracie en geen recht; dat tuschen U en mij

50

Mijn misdaet d'eerste grondt van meerder vruntschap zij.

 

Ick eijsche maer een bladt, een veers, een woordt geschreven,

 

Om mij van Uwe gunst versekeringh te geven:

 

Ist emmer mogelijck dat eenen halven dach

 

U Princelijck onthael ontstolen wesen mach,

55

Laet leggen 'tbercken-rijs, laet rusten de laurieren,

 

Die ghij hecht, die ghij vlecht om uwen Princ' te cieren,

 

Tot dat mij in u smiss', eer dat het ijemandt weet,

 

Een woordeken gedichts voor antwoordt zij gesmeet.

 

Mij zal, spijt nijdt, en al die tegens mij oijt mordden,

60

Eer, vruntschap en geluck, deucht vreuchd-end-al gewordden.

Constanter.

Prid. Id. Mart. mdcxix