Constantijn had blijkbaar gedichten achtergehouden waarvoor hij van zijn vader een beloning wilde hebben (vgl. Ter Meer, ‘Huygens' eerste pennevruchten’, p. 330-331). Nu Huygens sr. evenwel ook zonder iets ontvangen te hebben vrijgevig is geweest, geeft Constantijn hem de gedichten uit dankbaarheid. De bedoelde gedichten zijn wellicht nrs. 88 en 89, die op hetzelfde blad staan.
Auteursrechtelijk beschermd