Latijnse gedichten 1607-1620

73 07 12 1610 Ged., dl. 1 p. 26

Toelichting

Een gedicht voor Christiaan Huygens sr., die nog steeds of weer op reis was (vgl. nr. 68). Huygens maakt gebruik van Ovidius, Tristia 3,8,1-16:

Nunc ego Triptolemi cuperem consistere curru

[variant: conscendere currus],

misit in ignotam quo rude semen humum;

nunc ego Medeae vellem frenare dracones,

quos habuit fugiens arce, Corinthe, tua;

nunc ego iactandas optarem sumere pennas,

sive tuas, Perseu, Daedale, sive tuas:

ut tenera nostris cedente volatibus aura

aspicerem patriae dulce repente solum,

desertaeque domus vultum, memoresque sodales,

caraque praecipue coniugis ora meae.

stulte, quid haec frustra votis puerilibus optas,

quae non ulla tibi fertque feretque dies?

si semel optandum est, Augusti numen adora,

et, quem sensisti, rite precare deum.

ille tibi pennasque potest currusque volucres

tradere: det reditum, protinus ales eris.

Metrum

Elegisch distichon.

Datering

7 december 1610.

Overlevering

H	K.A. XLIIIa-1, 1610/21r.

[p. 278]

Commentaar

1-6	Icarus, de zoon van Daedalus, kwam, ondanks de waarschuwing van zijn vader, met zijn vleugels te dicht bij de zon. Daardoor smolt de was die de veren bijeenhield (Ov. Met. 8,183-235). Phaëthon bestuurde tegen de wil van zijn vader Phoebus diens zonnewagen en kon de paarden niet in bedwang houden, waardoor de zon te dicht bij de aarde kwam (Ov. Met. 2). Dat Huygens in dit gedicht voor Christiaan sr. in afwijking van Ovidius kiest voor verwijzingen naar zonen die niet luisteren naar de raad van hun vader, zal geen toeval zijn. - De passage laat zich lezen als een chiasme: vs. 1 wordt vervolgd in vss. 5-6 (his in vs. 5 verwijst naar Daedaleas ... pennas), vs. 2 in vss. 3-4 (hoc in vs. 3 verwijst naar currum).
6	tinctas - aquas: de Icarische zee. - Ov. Ib. 492: Euboicasque suo sanguine tinxit [variant: nomine fecit] aquas.
7	patriis ... dare basia labris: vgl. nr. 68 vs. 3.
11-12	op gelijke wijze onderbreekt Huygens zichzelf in nr. 68 vs. 13 en nr. 74 vs. 13.
15-18	een snelle terugkeer van Christiaan sr. heeft hetzelfde resultaat als de vervulling van de wens die Constantijn formuleert in vss. 1-2: de hereniging van vader en zoon.