130 01 10 1620 Ged., dl. 1 p. 188
Misogamos. Satiraaant.
Coniugii male fausta dies, male festa viris nox,
nescio vos neque scire libet. ‘Dos lauta, supellex,
praedia displiceant, domus et grex?’ Tolle quod astat,
femineum caput et triti pia taedia lecti,
5[regelnummer]
sum deus; adde, necas. O qua sumus et Batavorum
nomine turgemus, pretio pretiosior omni
libertas, oriunda diis, optanda viris dos!
Qua subeat mercede tui caruisse? Quis ultro
excutiat sibi te patriisque eliminet arvis?
10[regelnummer]
Ducimus uxorem. Superi, quam cara voluptas!
Ducimur, haec summa est. Et fluxerit alter ab illo
qui tuus est, Hymenaee, dies. Vos advoco testes,
quae volucri volitatis ad haec pede sacra puellae,
quantillum, cui serus equos disiungere Titan
15[regelnummer]
visus et optatas producere Vesperus horas,
hesterna teneat reliquum de fronte maritus.
Rideat, exsultet, fundatur in oscula quorum
nec potiora Neaera tulit, nec Lesbia poscat,
Rossa suum potiora neget fudisse poetam.
20[regelnummer]
Vidimus et maesto festivum gutture carmen
exprimier, ridere foris, quem flere domi lex
naturae gemitumque rogo debere paterno
iusserat, hinc alacrem scena poscente Bathyllum.
O miser! Illud heri festum comoedia nunc est;
25[regelnummer]
spectator, conviva, venis. Qui seria nuper
gaudia, personatus agit non seria sponsus.
Hinc animo gemit, hinc tremulo simulator ocello
ridet et admoto convivam fallere Baccho,
|
|
Auteursrechtelijk beschermd