Hofwijck. Deel 1. Tekst. Deel 2. Apparaat

[p. 18]

[1.5.3]
Kyckers antwoord En keur van naemen Voor het houte gebouwaant.

(comm.)

I
De Je-ne-sçay-quoy van Hofwijck.

Elck die uw hooft bemickt, treft sijnen Doele niet;
Het is altijds geen lap wanneer de Schutter schiet,
Nochtans, wanneer der prijs met schieten is te winnen,
Sijn s' altemael te been die roer of boogh beminnen,
En hoopt oock d' alderminst 't geluck van eene schoot
Door een beleefde pijl of door een gunstigh loodt.

So waegh ick mee een kans, en vlam op het Compeerschap

Meer als op't beste glas van sulcken braeven Heerschap,
Die met een Fenix-pen, wanneer hij 't sich bepijnt,
De Son beschrijven kan veel schoonder als hij schijnt.
Maer weer so waeg ick 't niet. Hoe raeck ick dat te vort is?
Hoe reijck ick aen een spits daer mijnen arm te kort is?
Hoe werd een rappen haes gevangen van een koe?
Hoe vlieght een lamme gans tot aen den hemel toe?
Wat maeckt een blinderick in winckelen en hoecken
Daer't voor een Arents oogh is duyster om te soecken?
Wat vind Tiresias daer Argus is van noo?

Noch waeg' ick 't evenwel. Een vrijer al te bloo

Besliep noijt schoone vrouw; die 't gunstigh uijr laet deur gaen,
Als sij wel willen souw, moet naemaels voor de deur staen:
Mijn vrind, ick ken u niet, gôen avond en gôe nacht,
Gij hebt het luck versuijmt dat u heeft toegelacht.
Dien de Fortuijn verschijnt die grijpse bij de vlechten;
Voor isser vatten aen; 't is naemaels niet te rechten
Sij gij se glippen laet, want achter isse kael,
Daer heeft se tuijt noch hayr. dies, Vrijers altemael,
Past op het vinck-slagh wel, en laet geen tijd verlooren.
So een geluckigh uijr u heden werd gebooren,

[p. 19]

 

So wacht tot morgen niet; wanneer het visje bijt,

30

So slaet den hengelaer of anders is hij 't quijt.

 

Soo waegh ick dan uw naem die so langh sonder naem staet,

 

Men oordeel of men dus het nut en 't soet te saem raedt.

 

Een halve kap, een lap van pluijs of van fluweel

 

Bedeckt voor locht en kouw het teere Vrouwen-scheel

35

Van 't voorhooft tot de kruijn, en wie kan sich beroemen

 

Dat hij die kap, die lap, met sijnen naem kan noemen?

 

Nochtans krijgt hij een naem waeraen hem yder kent,

 

En echter yder seijt: Ick weet niet wat je bent.

 

Dit is uw beij gemeijn. Dies segh ick sonder wachten:

40

(Men magh het nemen aen of vrijelijck verachten)

 

Die op het uytterlijck alleen sijn oogen wend,

 

Vind tussen u meer scheels als tusschen Koe en End,

 

Maer, so men meer op reen als nae 't fatsoen en stof kijck,

 

Sijt gij Je-ne-scay-quoy van het Kasteel van Hofwyck.

II
De schou-burg van Hofwijck

Die u een Schou-burg seij, sou die sich al vertasten?
Of sou het dorre bosch der averrechte masten,
Het machtigh Amsterdam, de geld-sack van Euroop,
Niet lijden dat men u met sulcken naem hier doop?
Nochtans so kunt gij 't sijn met wel-gegronde reden,
Het spijte, so het wil, die groote Stadt der Steden;
Haer Schou-burg heb de naem, of heel, of hallif, wel,
En dien' haer om te sien een blij of treurigh Spel:
Maer die uw Burgh beklimt tot boven op den solder
Schouwt steden daer van daen, en menigh dorp en polder,
Jae schouwt op sijn gemack den halven wereld kloot,
Daer ijder speelt sijn Rol, hij sij of kleijn of groot.

[p. 20]

III
De kiik-in-de-pot van Voorburg.

So Voorburgh door de nood of door de gunst van Heeren
Sich eens sagh in een Stad met wall' en muijr verkeeren,

En bracht haer vestingh uyt tot om dijns Heeren Slot,

Was Hofwyck het Kasteel, en Gy Kiik-in-de-pot.

I. WESTERBAEN.

Omne tulit punctum qui miscuit utile dulci.

Ὅττι καλὸν, ϕίλον ἐστὶ· τὸ δ᾽ οὐ καλὸν, οὐ ϕίλον ἐστὶ.