|
| |
H.
| H, een inzetletter. zie Voorleden. |
| Haage. II. 438. (395.) |
| Haal. zie Hal. |
| Haalen, haalde, gehaald. I. 157. (63.) |
| Haan is begrepen in Hoen. II. 409. (382.) |
| Haar. zie Zijn en Haar. |
| Haar pron. possessivum. zie Zijn. |
| Haar Dat. of Abl. van Zy. zie Zy. |
| Haar onnoodig gebruikt. III. 49. (469.) |
| Haar, by verkorting 'Er. II. 167. (267.) kwalijk voor zich gebruikt ald. |
| Haas. aan denzelven pennen toegeschreven. II. 451. (401). kwalijk. |
| Haastende. zie Levend. |
| Haastig. zie Levend. |
| Haat, opschrift van een der kassen in 't vertrek waardig of waard van 't Rijmmagazijn. I. 185. (76.) |
| Haat. zijn haat trouwen. zie Trouwen. |
| Hage. de kap op de hage hangen. I. 113. Aant. |
| Hair slissen. zie Slissen. |
| Hair (groen) de Vechtnimfen toegeschreven. I. 45. (16.) |
| Hairen (blaauwe) van Cyane. I. 47. (18.) |
| Hak. zitten op de hakken of op de hielen, voegelyker van loopende dan van vliegende dieren gezegd. II. 129. (263.) |
| Hakkelaar. zie Hakken. |
| Hakkelen. zie Hakken. |
| Hakken i. aan stukken houwen, het Frequentat. Hakkelen eigenl. aan kleine stukjens hakken, oneigenl. stamelen, dewijl een Hakkelaar de woorden aan stukjens hakt. II. 469. (411.) |
| Hal of Haal. hiervan 't Verb. Halen. I. 157. (63.) |
| Halen, Verb. van Hal of Haal. I. 157. (63.) |
| |
| |
| Half. Half een mensch en Half een paard. zie Menschepaard. |
| Halfgeten voor halfgegeten. I. 120. (46.) |
| Halfman. III. 177. (515.) |
| Hallef. II. 82. (246.) |
| Hallifmansch paard. zie Menschepaard. |
| Hals (vatten om den) zie Omhelzen. |
| Halsdasch. zie Tasch. |
| Halsstarrig of Halssterrig en Sterhalzig, obstinatus, durae cervicis: hetzelfde als sterrig, starrig, eigenlijk stijf, verstijfd, hard, waarvan sterrigheid, alles van sterren of starren d.i. verstyven; sterren, starren, sterogen ook wel staren, sterrende ogen, oculi rigentes. Halssterk voor Halssterrig geen goed Duitsch, zelfs niet voor sterkhalzig, zo min als Moedkloek voor kloekmoedig, of Hoofdstijf voor stijf-hoofdig. II. 167-169. (276. 277.) |
| Halssterk. zie Halsstarrig. |
| Halssterrig. zie Halsstarrig. |
| Hamay. zie Hammeie. |
| Hameide. zie Hammeie. |
| Hameye. zie Hammeie. |
| Hammeie, hameide, hamay, Almeye, Almeyboom, voor Ameyde, slag of sluitboom. III. 299. (565.) |
| Hand. Leveren in handen. zie Leveren. |
| Hand. zie Verwandelen. |
| Hand i. macht, geweld, in hand of in handen hebben, of houden, in zijn macht hebben of houden, leveren een stad of land in iemands handen. III. 183. (517. 518.) |
| Hand. de handen zingen toegeschreven. II. 295. |
| Hand. de Hand eener vrouw trouwen, fraaie uitdrukking. II. 32. (227. 228.) 't samenvoegen der rechterhanden in de trouw nooit overgeslagen. 33. (228.) Rechterhand trouwen, ald. (328.) Hiervan Handslag, anders een woord van droefheid, van de trouw gebruikt. ald. (228.) zie ook 308. (337.) |
| Handekijn. I. 35. (12.) |
| Handelbaar. zie Handig. |
| Handgetrouwe. zie Handtrouw. |
| Handgeweer i. dat men in de hand voert. II. 104. (253.) |
| Handig. zie Behendig. |
| Handig. zie Levend. |
| Handig i. die een zaak wel weet te behandelen; handelbaar, 't geen makkelijk te handelen is. het eerste, gelijk ook behen- |
| |
| |
| dig, somtijds in den zin van 't laatste gebruikt. Die in Poëten niet te mispryzen. II. 365. (364.) |
| Handigheid. zie Behendig. |
| Handschoen waarom Want. II. 409. (382.) |
| Handslag. zie Hand. |
| Handtasting. II. 308. (337.) III. 72. (475.) |
| Handtrouw, 't zelfde als trouw, of de voltrekking van de huwelijks plechtigheid. II. 308. (337.) ook voor trouwbelofte by handtasting genomen. ald. Alle verbintenissen by handtasting kunnen dus worden genoemd. Hiervan 't Bv. Handgetrouwe, ald. |
| Hand vol. zie Handvol. |
| Handvol, Manipulus. Handvol tijds, onnatuurlyke uitdrukking. I. 442. (198.) dit woord dikwils van zaken niet met handen te vatten gebruikt. ald. en 443. (158.) Wordt, gelijk ook de hand vullen, van 't inzamelen van graan gebruikt. ald. en 444. (198.) By de Dichters beteekent het weinig. ald. ontleend van dingen, die met handen te meeten zijn, als Handvol bloeds, gelds, sold, volks. ald. en 445. (199.) verkeerdelijk Handvol geschreven, Hand vol gelds best in twee woorden 445. (199.) beteekent ook somtijds veel. ald. zo ook Vuist, Zak, Mondvol. 446. (200) Deze onderscheiding van beteekenis aan de uitspraak te onderscheiden. ald. Aant. Wagens vol, het tegenovergestelde. ald. Handvol en vuistvol tegen malkander overgesteld. 447. (201.) Handvollen onbepaaldelijk een groote menigte. ald. |
| Hand vullen. zie Handvol. |
| Handwerk hanteren, Letterspeling. I. 106. (40.) |
| Hangel. zie Verwandelen. |
| Hangen den mantel op of om den tuin. I. 112. Aant. de kap op de hage. ald. |
| Hangends hoofds. III. 152. (500.) |
| Hanteren. zie Verwandelen. |
| Hanteren, Handwerk, Letterspeling. I. 106. (40.) |
| Hard (het) d. is. het harde t.w. het vaste land. Het hard onder de zolen hebben i. het vaste land onder de voeten hebben, Geheel iets anders is het hart onder de zolen hebben d.i. geen moed hebben. Hieruit blijkt het onderscheid tusschen
|
| |
| |
|
d en t II. 355. 356. (359.) en ald. Aant. |
| Hardigheid voor hardheid. I. 58. (22.) |
| Harken. Eng. zie Neêrhurken. |
| Harssen. zie Hart. |
| Hart, by de Ouden doorgaands Onz. doch dikwils Vr. hiervan ter harte. II. 158. (273.) |
| Hart. zijn hare uitschreien. zie Uitschreien. |
| Hart of Hert, Cor, Gen. Obliquus eertijds Harssen. H.D. Herzens. II. 371. Aant. (e) |
| Hart (Yzeren) zie Yzer. |
| Hart. zie Hard. |
| Hart (gezond) zie Gezond. |
| Harte (van gantscher) zie Naamval. |
| Have, Opes, Substantia. I. 17. Aant. 18. Aant. |
| Have (varende) roerende goederen. zie Varen. |
| Haveloos, sordidus, komt niet van Havenen, maar van Have, eigenl. inops. I. 17. Aant. 18. Aant. |
| Havik. voor een' havik op den tuin worden aangezien d.i. voor een' verspieder enz. I. 113. Aant. |
| Hebben. derde persoon van 't Enkelv. van den Tegenw. tijd heit voor heeft. II. 374. Aant. (q) |
| Hebben niet te herhalen. I. 473.) (209.) |
| Hebben het schooner. zie Schoon staan. |
| Hebben het hard en 't hart onder de zolen, twee spreekwyzen van zeer onderscheiden beteekenissen. zie Hard en Zool. |
| Hebben in hand of handen. zie Hand. |
| Hebbende. zie Ablat. abs. |
| Hebreërin. zie Bodin. |
| Heeft begonnen, niet beginnen te doen. III. 180. en verv. (558. 559.) |
| Heeft willen doen, heeft behooren te doen. enz. III. 260. 261. (559.) |
| Heelloos, dat niet te heelen is, een twyfelachtig woord. I. 356. Aant. |
| Heelzaam i. dat de macht heeft van heelen of genezen, anders Heilzaam. I. 355. 356. (157.) en ald. Aant. |
| Heen (van) 't zelfde als van Her. I. 171. 172. (69.) |
| Heen. zie Heenesterven. |
| Heenerekken. Een woord bekwaam om een schichtigen loop en snelle vlugt uittedrukken. II. 130. en Aant. (263.) |
| Heenesterven, Wegsterven; heen en weg 't zelfde. sterven
|
| |
| |
|
zonder gedachtenis na te laaten, nadrukkelijk van veele menschen door een zelfde toeval sneuvelende. III. 260-263. (550. 551.) Heen zijn, weg zijn, dus ook in die beteekenis Henedryven, Heentuimelen, Heenstorten. De woorden in Henen samengesteld eertijds overvloediger. 261. 262. Aant. |
| Heenevaaren. III. 204. (528.) |
| Heer i. Man. II. 152. (270. 271.) |
| Heer (waahn) het zelfde als warher of van waar. I. 168. (68.) |
| Heeren is Goden. I. 222. 223. (96. 97.) |
| Heerin. zie Bodin. |
| Heerlijk. preuts en heerlijk. zie Preuts. |
| Heeromnes. zie Alleman. |
| Heervaart. zie Varen. |
| Heerwage. Naam van het Zevengesternte by de Duitschers. I. 25. Aant. |
| Heeten, Imperf. Hiet (hoewel men nu zegt Hiette, of heette) Partic. geheeten. I. 306. 307. (136. 137.) Heeten, geheeten, Hieten en gehieten, 't zelfde, doch niet in deftigen stijl in gebruik. 309. Aant. III. 20. (459.) |
| Heffen, Hief, geheven, niet hefte, geheft, welk by de nieuwe Dichters somtijds gevonden wordt. III. 212. (531.) heft of heffen echter somtijds by ouden gevonden. 213. 214. (531. 532.) en Aant. Deelwoord altijd geheven. ald. |
| Hegel. zie Leggen. |
| Hegen. zie Leggen. |
| Hegenen. zie Leggen. |
| Hegge verschilt van tuin, schutting, muur. I. 112. Aant. |
| Heid. de woorden, in dezen uitgang eindigende, hadden oudtijds eiden, nu eden, in 't Mv. I. 90. (35.) sommigen schryven heit. ald. |
| Heiden. zie Verschooien. |
| Heidenen noemden Jupiter nooit den God der Goden. I. 70. (27.) gaven dien naam alleen aan den waren God. 71. (27.) dien zy van de andere Goden onderscheidden. ald. en volgg. (28.) |
| Heil. zie Liggen. |
| Heilandin. zie In Term. |
| Heiligschenders, gezegd van vrouwen, zo ook Beschutters van vrouwen gebruikt. III. 74. (476.) |
| Heilloof. zie Klimop. |
| Heilloos zonder heil, verkeerdelijk met eene enkele l geschreven, Heiloos d.i. zonder hei; zo ook Zieloos voor Zielloos,
|
| |
| |
|
Breideloos voor Breidelloos. II. 147. 148. (269.) |
| Heiloos. zie Heilloos. |
| Heilzaam. zie Heelzaam. |
| Heind of Heinde en ver is naby en ver, als twee tegengestelde zaken byeengevoegd; wordt ook gepaard met omtrent, het zelfde als hy is hier hen noch omtrent, voor heind of heinde d.i. by noch omtrent. III. 216-218. (233.) |
| Heir. zie Here. A.S. |
| Heirspits. III. 192. (522.) |
| Heit. zie Heid. |
| Hel. zie Helder. |
| Heldenmoed, niet Heldemoed, koppelwoord, samengesteld uit Helden, Gen. van Held, en Moed. II. 332. (348.) |
| Helder. Heldre plekken of helle plekken meermaals by des Hemels gebruikt; doorschynig voor helder. III. 232. (541.) Aant. |
| Helle, ter helle varen. zie Varen. |
| Helmteeken van Kupavo een Liverei genoemd. II. 248. (311.) |
| Help Goon! voor helft Goon! II. 201. (289. 632.) |
| Helpen, Imperf. oudtijds Halp, somtijds ook Holp, dit laatste beter dan hulp, en het tegenwoordige hielp. II. 75. 76. 77. Aant. (243.) |
| Hem. zie Hy. |
| Hem, Acc. Sing. van Hy. zie Hy. |
| Hem noch leevende, hem regeerende, Ablat. abs. III. 323. 324. (576.) |
| Hemel. ten hemel varen. zie Varen. |
| Hemel. aan den zelven niet wel een zweeten van benaauwdheid toegeschreven. II. 65. (240.) |
| Hemel, te recht een blaauw veld genoemd. I. 48. (18. 19.) |
| Hemelheeren, Hemelgoden. I. 222. (97.) |
| Hemelsch voêr. zie Voeder. |
| 's Hemels heldre plekken. III. 232. (540.) |
| Hemeltekenen. of Vondel wel gedaan hebbe dezelven op eene ry te plaatzen. I. 226-229. (98. 99.) Als een sluier der Natuur beschreven. 228. (99.) |
| Hemus Oeagrius. zie Orfeus. |
| Hen voor Her, of van her, van hier, 't zelfde als van Henen of van Heen. I. 171. 172. (69.) |
| Hen noch omtrent. zie Heind. |
| Hen, Acc. pl. van Hy. zie Hy. |
| Hen en Hin, Gallina, wordt beide by de Ouden en by ons ge- |
| |
| |
| vonden, door verwisseling der e en i. Hen het wijfjen van den Haan, niet Hoen, dit de naam van 't geslacht, en zo wel de haan als de hen. II. 408-410. (381. 382.) |
| Hen, vierde Naamval, Hun derde en zesde. I. 239. (105.) onderscheid en groot sieraad onzer taal. 240. (105.) voor Vondel niet in acht genomen, velen gebruiken altijd Hen. ald. Aant. |
| Hen voor Heind. III. 218. (533.) |
| Henedryven. zie Heenesterven. |
| Henen (van) 't zelfde als van Hen. I. 171. 172. (69.) |
| Henereis, het sterven. zie Verhuizen. |
| Henereizen, sterven. zie Verhuizen. |
| Hengelen. zie Verwandelen. |
| Hengsel. zie Sel Term. |
| Henne en Hinne verwisseld. I. 475. (210.) |
| Henwig A.S. zie Honig. |
| Her veranderd in Hen en Henen. I. 171. 172. (69.) |
| Herberg. 't Lijf dus genoemd. zie Verhuizen. |
| Herbergen in een dadelyken en lydelyken zin. III. 158. Aant. |
| Herbipolis. zie Warmoes. |
| Herderstassche. zie Tasch. |
| Here. A.S. by ons Heir, Exercitus, Kimb. Oer, praelium, bellum. Hiervan Arminius, Herman, Heerwagen, Zevenstar. I. 25. Aant. |
| Herhaling (fraaie) van iemands naam. zie Naam. |
| Herhaling (fraaie) der woordjens En, Noch, Te, Of, Aan enz. in verzen. I. 62-66. (23-25.) |
| Herhaling van 't Koppelwoord En, voor lydende Deelwoorden, fraai in een vers zonder snede. I. 341. 342. en ald. Aant. (151. 152.) |
| Herhaling (onnutte) I. 480. (213.) |
| Herhaling (driedubbele) II. 16. (219. 220.) |
| Herhaling van dezelfde Lettergreep vermijd. I. 269. (119.) |
| Herhaling (kwalijk luidende) I. 236. (103.) |
| Herhaling van woorden van gelyken klank te vermyden, doch met oordeel. Voorbeelden derzelve, I. 361. 362. (160.) |
| Herhaling van een zelfde Lettergreep, terstond na elkandere, te myden. I. 244. (107.) |
| Herren. zie Neêrhurken. |
| |
| |
| Herkules. zie Slang. |
| Herman, van Here, Exercitus. I. 25. Aant. |
| Hermes, Gr. naam van Mercurius, doet Irmen voor hem houden. I. 25. Aant. |
| Heroutin. zie In Term. |
| Hersenen. II. 19. (221.) |
| Hert, Cor. zie Hart. |
| Hert en navel der Wereld. zie Navel. |
| Hertekijn. I. 35. (12.) |
| Hertinne. zie In Term. |
| Hervormen in den eersten vorm, Letterspeling. I. 106. (40.) |
| Herzen. H.D. zie Hart. |
| Hesperye is Spanje, en 't Westen by de Latijnsche Dichters; Koning van Spanje daarom Avondvorst genoemd. II. 20. (221.) |
| Het i. Daar in deze spreekwyze Het leed enz. III. 65. (473.) en Aant. sprookjes en vertellingen, ook liedekens begonnen eertijds dus, nu daar. 66. (473.) en Aant. Men zeide ook dat voor daar, doch zeldzamer. III. 68. Aant. |
| Het voor Daar of 'Er wordt, even als deze woordekens, by een Enkelv. Werkwoord en Meerv. Naamwoord gevoegd: als het was drie nachten, het leed zeven jaren, Daar is 'er die meenen enz. deze spreekwijs niet eerst door Hooft ingevoerd, en van de Latynen of Grieken overgenomen; maar oud, en van Vaderlandsche Schryvers ontleend, en van lateren gevolgd. II. 325-329. (345-347.) |
| Het, betreklijk gemaakt tot een voorgaand Naamwoord van een ander geslacht. I. 234. (102.) |
| Het wordt niet wel tot 't verkort, voor of na de Letters d en t. II. 507. (429.) |
| Het, fraai herhaald in verzen. I. 65. (24.) |
| Het, in Het dondert enz. beteekent daar. I. 43. (16.) Het wordt gevochten, gestaan enz. voor daar wordt gevochten, gestaan enz. ald. (16.) |
| Het, bepalend Lidwoord van grooten nadruk. I. 173. (69.) |
| Heten, onbepaald, of in een dadelyken, dan lydelyken zin, genomen zy. III. 58. Aant. |
| Heten heeft hiette (oul. hiet) geheten. Hiet nog onlangs in gebruik. I. 376. (166.) |
| Heuvel (ten) opklimmen. zie Opklimmen. |
| Heuvel (den) opklimmen. zie Opklimmen. |
| |
| |
| Hiel. Zitten op de hielen. zie Hak. |
| Hielen. zie Knielen. |
| Hieling, 't achterste van de kiel. In een anderen doch duisteren zin genomen. II. 56. (236.) |
| Hier (van) moet men zeggen, niet Hiervandaan. I. 168-172 (68. 69.) |
| Hierboven. zie Boven. |
| Hier hen noch omtrent. zie Heind. |
| Hiervan moet men zeggen, niet Hiervandaan. I. 168-172. (68. 69.) |
| Hiervandaan. Deze spreekwijs afgekeurd, Hiervan moet men zeggen. I. 168-172. (68. 69.) |
| Hieten. zie Heeten. |
| Hieten. zie Infinitivus Obliquus. |
| Hy. Deszelfs Nom. plur. oudtijds voor een Werkwoord si of sy; achter 't zelve somtijds se, eigenlijk de Acc. plur. waarvoor naderhand Hen en Haar in gebruik gekomen. Hierdoor de Accusat. se met den Nomin. se verward. II. 514. 515. Aant. |
| Hy. Dat. en Acc. sing. Hem, Dat. en Abl. pl. Hun, Acc. pl. Hen worden nooit gezet voor zich, noch 't laatste niet voor de eersten te zetten. II. 511. (432.) |
| Hy kwalijk uitgelaten. I. 245-248. (107-109.) |
| Hy gebruikt als een relativum van een Onzydig Naamwoord d.i. voor het of het zelve, dus van hem voor van 't zelve, dat hem voor dat het zelve, zonder hem voor zonder het zelve. III. 17. (457.) 76. (477.) |
| Hyades. zie Zeilstar. |
| Hyas. zie Zeilstar. |
| Hydra, Gesternte. zie Waterslang. |
| Hymen een Bruidleider genoemd. II. 180. (282.) |
| Hikken. zie Nokken. |
| Hinde by de Ouden Hertinne genoemd. II. 306. (337.) |
| Hinde. Het vel eener Hinde werd by de Bacchanten om de schouders en den middel gedragen. II. 228. (300.) |
| Hinne. zie Henne. |
| Hippodamé. zie Hippodamie. |
| Hippodamia. zie Hippodamie. |
| Hippodamie, verduitscht Lat. eigennaam, in 't Lat. Hippodamé, de derde greep kort, anders Hippodamia, de vierde altijd lang, 't zelve even goed als Hippodamie, ook Hippodamye. III. 134. (501.) |
| Hippodamye. zie Hippodamie. |
| His Actis. zie Abl. Abs. |
| |
| |
| Histori. zie Historie. |
| Historie, niet Histori of History te schryven, zie I. |
| History. zie Historie. |
| Hitte. Dorst een Hitte genoemd. II. 313. (340.) |
| Hiwe, H.S. zie Honig. |
| Hlijst. A.S. zie Luisteren. |
| Hlystan. A.S. zie Luisteren. |
| Ho, een verkorting van Hoog, in Hovaardy en Homoed. II. 99. |
| Hoe. zie Lettergreep. |
| Hoe. Hoe langer hoe meer, langs hoe meer, langs hoe slechter, hoe langs zo meer. zie Lang. |
| Hoecheit plien. zie Plien. |
| Hoedanigheid van 't weder. I. 39. 40. (14.) |
| Hoef. Manl. en Vr. I. 255. (113.) |
| Hoef. zie Hoefslag. |
| Hoefbeslag. zie Hoefslag. |
| Hoefslag, Schaarwacht, Lat. statio. I. 1-3. (1. 2.) Wonderlyke eigenl. beteekenis van dit woord opgegeven. 3. (2.) Afgeleid van Hoef, ungula, moest dan zijn de slag van een paards Hoeve. Zo ook genomen. Hiervan Hoefslagboom. Beter afgeleid van Hoevelands. Verdeeling van landen en Hoe ven. Wat Hoeve en gehaefslaagd zijn is. 4. 5. (2.) Hoefslag op een andere wyze gebruikt. 5. (2.) Hoefbeslag voor Hoefslag, onzeker in welke beteekenis, ald. |
| Hoefslagbron. zie Hoefslag. |
| Hoeghedaen. zie Onderdaan. |
| Hoek. In Hoeken en Winkels, Gaten en Hoeken, Holen en Hoeken, in den Hoek zitten. zie Winkel. |
| Hoekbank, 't zelfde als Toon- en Winkelbank. zie Winkel. |
| Hoen. II. 409. (382.) |
| Hoer. zie Mijn. |
| Hoereeren. zie Hoeren. |
| Hóeren, echt Duitsch Werkwoord; basterd Hoereeren. III. 130. (500.) |
| Hoerneken. I. 36. (12.) |
| Hoeve. zie Hoefslag. |
| Hoeven. zie Hoven. |
| Hof. zie Hoven. |
| Hof, Meerv. Hoven. Hiervan 't Verb. Hoven. I. 157. (63.) |
| Hofding. zie Dingen. |
| Hoigh Poicken, Hoogspreken, Grootspreken. II. 99. |
| Hokken. zie Neerhurken. |
| Hol. In Winkelen en Hol, in Holen en Hoeken. zie Winkel. |
| Hol. Holle baren fraai. I. 106. 107. (41.) Holle golven bootsen nog beter 't hol gaan der zee na. 107. (41.) Rotzen. 108, (41.) |
| Hol, Meerv. Holen. Hiervan 't Verb. Uitholen. I. 157. (63.) |
| |
| |
| Holland, Hollandia. I. 87. (33.) |
| Hollanders (oude) hunne geaartheid. II. 360. (361.) |
| Holle golven. I. 106, 107. 361. (41. 159. 620.) |
| Holle Rotsen. I. 106. (41.) |
| Hollen voor Holen. I. 133. (52.) 155. 156. (62.) |
| Holp. II. 75. 76. (243.) |
| Homeer. zie Homerus. |
| Homerus tot Homeer verkort. III. 135. (502.) |
| Homoit. Teut. Superbia. II. 98. 99. |
| Hond. zie Jagt. |
| Hondekijn. I. 34. (12.) |
| Honec. Alem. zie Honig. |
| Honger Slissen. zie Slissen. |
| Honig met Zielvergift ingezwolgen. II. 126. (261.) |
| Honig, niet Honing. dit laatste vry gebruikt om te rymen op Koning enz. in 't H.D. Honig. Eng. Hony. A.S. Hunig. F.D. Honug. Alem. Honec, Honug. Zw. Honung. Deensch Honning. IJsl. Hunang doch Got. Milith van 't Gr. μέλι. Honig schijnt te komen van Hiwe A.S. familia. q.d. Hiwnig, victus familiaris. II. 200. (287.) en ald. Aant. |
| Honigbeek. zie Honigzoet. |
| Honigraat komt van Raten, facere, constituere. Waarvan ons Reeden, linnen, schepen reeden. Hiervan ook raat in Voorraad, Huisraad, Dageraad, Honigraat. H.D. wabbe of wabe, favus. Honig-waben cellae mellis. bienen-waben, cellae operis apiarii. wabbe is webbe van weven. II. 201. Aant. |
| Honigseem. zie Honigzeem. |
| Honigwaben. H.D. zie Honigraat. |
| Honigzeem of Honigseem, de bloem, het vetste van den Honig. Seim. H.D. Pinguedo. Zeem of Seem alleen eertijds voor Honig gebruikt. Hiervan Zeemleder voor Zachtleder. II. 201. Aant. |
| Honigzoet, dikwijls aan lippen, mond, tong enz. toegekend, ook aan dichtwerken en Poëtische uitvindingen; honigbeek uit de pen van Hooft gevloeid. II. 125. (261.) |
| Hony. Eng. zie Honig. |
| Honing. zie Honig. |
| Honning. Deensch. zie Honig. |
| Honug. Alem. zie Honig. |
| Honug. F.D. zie Honig. |
| Honung. Zw. zie Honig. |
| Hoofd (het) van den buik houwen. zie Buik. |
| Hoofdekijn. I. 35. (12.) |
| |
| |
| Hoofdig, mondig, lyvig enz. III. 314. (571.) |
| Hoofdpaleis kwalijk gebruikt daar geen mindere paleizen zijn. I. 60. (23.) |
| Hoofdstijf. zie Halsstarrig. |
| Hoogduitsch (het later) niet de Moeder, maar een Zuster van ons Nederduitsch. III. 83. (484.) |
| Hoogduitsch. vertalingen uit deze taal voeren woorden in een anderen, dan by ons bekenden, zin in. I. 391. Aant. |
| Hoogen. zie Opkrabben. |
| Hooggebult. zie Gebult. |
| Hoogmoedig, trots, verwaand, was ook eertijds grootmoedig. I. 128. (50.) |
| Hoogwaardeerbaar. zie Reisbaar. |
| Hooitas. zie Tas. |
| Hoolen, hoolde, gehoold, I. 155. 156. (62.) |
| Hoop. 't Gemeen zegt een hoopen mieren enz. voor een hoop. een hoop is eigenlijk een stapel of tas. II. 359. (361.) |
| Hooptet, hoordet. I. 467. (208.) |
| Hooren aan de oogen toegeschreven. II. 296. |
| Hoorn. by de Hoornen grijpt men een Stier. zie Vacht. |
| Hoornen, punten van den Myter. zie Myter. |
| Hooven, of liever Hoven, echt Nederduitsch Werkwoord; basterd Hoveeren. III. 128. (500.) Hoven heeft verscheidene beteekenissen, als Hoven, een hof of landhoeve hebben, waarvan gehuisd en gehoofd zijn. Hoven, woonen, en wooning geven, in huis nemen; Hoven, een plaats geven; Hoven, Hoofsch leven; samengevoegd met brassen, wedschappen en banketteren, hiervan Hof voor feest. 128. 129. (500.) en ald. Aant. (r) (s) |
| Hopoeker komt van Ho en Poeker d.i. Hoog en Pocher, derhalven meer dan Hoogspreker. II. 98. 99. |
| Horatius tot Horaat verkort. III. 135. 136. (502.) |
| Horken, Hurken, Horcken, Hukken, Huiken en Harken. III. 276. 277. (556. 557.) |
| Houden eertijds Holden. I. 281. (125.) |
| Houden in hand of handen. zie Hand. |
| Houden. de einden by malkander houden, en zijn eind houden verschillen. zie Eindhoudend. |
| Houwen het hoofd van den buik. zie Buik. |
| Hoveeren, verbasterd van Hoven. II. 265. (321.) |
| |
| |
| Hoveeren. zie Hoven. |
| Hoven. Verb. van Hof, Hoven. I. 157. (63.) zie op Hooven. ῞ΥΕΙΝ. Gr. zie Zeilstar. |
| Hufdig. zie Levend. |
| Huid gemeen aan menschen en beesten. I. 285. (126.) de huid touwen wat beteekene. ald. (126. 127.) |
| Huiken. zie Neerhurken. |
| Huis is het lichaam van de ziel. zie Verhuizen. |
| Huis. in een huis varen. zie Varen. |
| Huisraad. zie Honigraat. |
| Huiveren. Frequentat. II. 472. (412.) |
| Hukken. zie Neerhurken. |
| Hulpwoorden niet wel dikwijls herhaald. I. 473. (209.) |
| Hun. zie Hen. |
| Hun. pron. possessivum. zie Zijn. |
| Hun. Dat. of Abl. pl. van Hy. zie Hy. |
| Hunang. IJsl. zie Honig. |
| Hunig. A.S. zie Honig. |
| Huppelen. zie Huppen. |
| Huppen, saltare, 't Frequentativum Huppelen, saltitare. II. 469. (410.) |
| Huwelijk waarom dikwijls by de Muziek, en deze by die vergeleken. III. 69. (474.) |
| Huwelyken aan een oorlog i. zyde in denzelven kiezen. III. 72. (476.) en ald. Aant. |
| Huwelijkmaker, Paranymphus. II. 179. (281.) |
| Huwelijkmaakster. Pronuba. II. 179. (281.) |
| Huwen oneigenlijk, doch fraai gebruikt voor volmaaktelijk vereenen, in 't byzonder van een huwelijk tusschen stem en snaren. III. 69, 70. (470. 471.) Huwen, trouwen, verhyliken, paren, strengelen enz. ook op andere zaken overdrachtelijk toegepast. 70, 71. (475.) 71. Aant. |
|
|
Auteursrechtvrij