De sinnekens in het rederijkersdrama

[p. 408]

Geraadpleegde litteratuur

N.B.:	T.N.T.L.	= Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde.
	T.T.L.	= Tijdschrift voor Taal en Letteren.
	N.T.G.	= Nieuwe Taalgids.

De cursieve cijfers achter de titels verwijzen naar de bladzijden waarop het betrokken werk wordt aangehaald. Niet opgenomen zijn de werken die als uitgaven van spelen in de hierna volgende lijst van geraadpleegde spelen worden vermeld.

E. Auerbach, Mimesis. Dargestellte Wirklichkeit in der abendländischen Literatur. Bern 1946. 401.

K. Baschwitz, De strijd met den duivel. Amsterdam 1948. 358.

H. Bergson, Le Rire. 5e dr. Paris 1908. 179.

E. de Bock, Colijn van Rijssele, de schepper van de zinnekens? Spiegel der Letteren I, blz. 18 v.v. 347.

H.H. Borcherdt, Das europäische Theater im Mittelalter und in der Renaissance, Leipzig 1934.

P.J. Bouman, Revolutie der eenzamen. Assen 1953. 402.

A. Brandl, Quellen des weltlichen Dramas in England vor Shakespeare. Strassburg 1898. 317.

J. ten Brink e.a., De werken van G.A. Brederode. Amsterdam 1890.

W. Bruhn u. M. Tilke, Das Kostümwverk. Berlin z.j. 56.

W.J.C. Buitendijk, Het Calvinisme in de spiegel der Zuidnederlandse literatuur der Contra-Reformatie. Groningen 1942.

Gustave Cohen, Mystères et Moralités du Manuscrit 617 de Chantilly. Paris 1920. 317.

Gustave Cohen, Histoire de la mise en scène dans le théâtre religieux français du moyen age. Paris 1926.

Gustave Cohen, Le théâtre en France an moyen age. Paris 1948.

W. Creizenach, Geschichte des neueren Dramas. Halle 1911. 313, 315, 316, 325, 345.

L.W. Cushman, The devil and the vice in the english dramatic literature before Shakespeare. Halle 1900. 304, 310, 318, 319, 322, 324.

J. Cuvelier, Een viertal onbekende werken van de Brusselse 15e eeuwse rederijkers Colijn en Smeken, en van de Bruggeling Anthonis de Roover. Versl. en Med. Kon. Vl. Acad. 1937, blz. 88 v.v. 305.

L.M. v. Dis, Reformatorische rederijkersspelen uit de eerste helft van de zestiende eeuw. Haarlem 1937.

E. Dreger, Ueber die dem Menschen feindlichen allegorischen Figuren auf der Moralitätenbühne Frankreichs. Göttingen 1904. 62, 318.

Pr. van Duyse, De Rederijkerskamers in Nederland. Hun invloed op letterkundig, politiek en zedelijk gebied. Gent 1900-1902.

[p. 409]

E. Eckhardt, Die lustige Person im älteren englischen Drama (bis 1642). Berlin 1902. 318, 322.

W. van Eeghem, Jan van Stijevoorts Refereinenbundel. Antwerpen z.j. 305.

W. van Eeghem, Rhetores Bruxellenses. Rev. Belge de Phil. et d'Histoire XIV (1935), blz. 427 v.v. en XV, blz. 47 v.v. 305.

W. van Eeghem, Bibliographica II. Versl. en Med. Kon. Vl. Acad. 1941, blz. 350 v.v. 305.

J.L.M. van Eggen, De invloed door Zuid-Nederland op Noord-Nederland uitgeoefend op het einde der XVIe en het begin der XVIIe eeuw. Gent 1908.

S. Eisenstein, Film Form. London z.j. 402.

E. Ellerbroek-Fortuin, Amsterdamse rederijkersspelen in de zestiende eeuw. Groningen 1937.

H.J.C. Endepols, Het decoratief en de opvoering van het middelnederlandsche drama. Amsterdam 1903. 59.

H.J.C. Endepols, Vijf geestelijke toneelspelen der Middeleeuwen. Amsterdam 1940.

D.Th. Enklaar, Varende Luyden. Assen 1937. 52.

D.Th. Enklaar, Uit Uilenspiegels Kring. Assen 1940. 52.

D.Th. Enklaar, De dodendans. Amsterdam 1950.

S. Eringa, La Renaissance et les rhétoriqueurs néerlandais: Matthieu de Casteleyn, Anna Bijns, Luc de Heere. Amsterdam 1920.

E. Ermatinger, Das dichterische Kunstwerk. Berlin 1921.

B.H. Erné, Nieuwe Rederijkersstudiën. N.T.G. 32, blz. 225 v.v.

G.A. van Es, Het Noordnederlandse rederijkersdrama in de XVIe eeuw. (Geschiedenis van de Letterkunde der Nederlanden. 's-Hertogenbosch 1940 -, dl. III, blz. 276 v.v.) 7, 135, 269.

G.A. van Es, Het negeren van tijd en afstand in de abele spelen. T.N.T.L. 73, blz. 161 v.v. 71.

E. van Even, Het landjuweel van Antwerpen in 1561. Brussel 1861.

E. van Even, De krijgsman en dichter Jacob Duym. Versl. en Med. Kon. Vl. Acad. 1901, blz. 515 v.v. 291.

F.J. Furnivall, The Digby mysteries. London 1882. 317.

F.J. Furnivall and A.W. Pollard, The Macro Plays. London 1904. 305, 317.

H.E. van Gelder, Satiren der XVIe eeuwsche kleine burgerij. Oud-Holland 1911, blz. 201 v.v. 277, 337.

Geschiedenis van de Letterkunde der Nederlanden. 's-Hertogenbosch 1940 -. 6, 7, 135, 269, 313, 315.

B.F. van Gils, De dokter in de oude Nederlandsche toneellitteratuur. Haarlem 1917.

J. Gregor, Weltgeschichte des Theaters. Zürich 1933.

E.J. Haslinghuis, De duivel in het drama der middeleeuwen. Groningen 1912. 9, 46, 50, 304, 310, 314, 318, 321, 337, 363, 390, 392.

De Historie van den Verloren Sone, ed. G.J. Boekenoogen, Leiden 1908. 325.

C.G. van 't Hoog, Anthonis de Roovere. Amsterdam 1918.

J. Huizinga, Herfsttij der Middeleeuwen. 1e dr. Haarlem 1919. 5, 10, 253.

[p. 410]

B. Hunningher, The origin of the theater. Amsterdam 1955.

A. Jolles, Vondel als rederijker. De Gids 1923, blz. 282 v.v. 4.

F.G. Jüngers, Ueber das Komische. Berlin 1936. 179.

G. Kalff, Geschiedenis der Nederlandsche Letterkunde in de 16e eeuw. Leiden 1889. 2, 8, 33.

G. Kalff, Geschiedenis der Nederlandsche Letterkunde. Groningen 1907. 8.

G. Kalff, inleiding op De werken van G.A. Brederode onder red. v.J. ten Brink e.a. Amsterdam 1890. 238.

G. Kalff, Wouter Verhee. T.N.T.L. 5, blz. 137 v.v.

G. Kalff, Plagiaat in de 16e eeuw. T.N.T.L. 8, blz. 231 v.v.

J.F.M. Kat, De Verloren Zoon als letterkundig motief. Amsterdam 1952. 325.

P. de Keyser, Nieuwe gegevens over Colijn Callieu (Collin), Jan de Baertmaker (Smeken), Jan Steemaer (Perchevael) en Jan van den Dale. T.N.T.L. 53, blz. 269 v.v. 305.

Corn. Kiliaen, Etimologicum teutonicae linguae. Antwerpen 1599. 365.

J.H. der Kinderen-Besier, Mode-metamorphosen. Amsterdam 1933. 56.

J.H. der Kinderen-Besier, Spelevaart der mode. Amsterdam z.j. 56.

J.A.N. Knuttel, Rederijkers Eerherstel. De Gids 1910, blz. 433 v.v. 3, 136.

J.A.N. Knuttel, De dichter(s) van den Handel der Amoureusheit. T.N.T.L. 27, blz. 99 v.v. 306.

G. Knuvelder, Handboek tot de geschiedenis der Nederlandse Letterkunde. dl. I, 's-Hertogenbosch 1948. 403.

W. Kops, Schets eener geschiedenisse der rederijkeren. Werken v.d. Maatsch. v. Nederl. Letterk. dl. II, blz. 212 v.v. (1774). 2.

W. Kramer, De allegorie als litterair stijlprincipe (1940), opgenomen in ‘Litterair-stilistische studiën’. Groningen 1953, blz. 223 v.v. 5, 12, 14.

M.E. Kronenberg, Naamsverandering gevraagd voor de Brusselse dichter Colijn Coellin. Het Boek, nw. reeks XXI, afl. 2, blz. 166 v.v. 305.

C. Kruyskamp, De Refreinenbundel van Jan van Doesborch. Leiden 1940.

J.I.M. v.d. Kun S.J., Handelingsaspecten in het drama. Nijmegen 1937. 21, 22, 218, 238.

N. v.d. Laan, Noord-Nederlandse Rederijkersspelen. Amsterdam 1941. 277.

N. v.d. Laan, Rederijkersspelen in de bibliotheek van het Leidsche gemeentearchief. T.N.T.L. 49, blz. 127 v.v.

P. Leendertz, Middelnederlandsche Dramatische Poëzie. Leiden z.j. 308, 309.

G. v.d. Leeuw, Wegen en Grenzen. 2e dr. Amsterdam 1948. 217, 253.

G. v.d. Leeuw, De primitieve mensch in de religie. Groningen 1937. 10.

J. van Leeuwen, Matthijs de Castelein en zijne Const van Rhetoriken. Utrecht 1894.

M. Leloir, Histoire du Costume de l'antiquité à 1914. Paris 1933. 56.

O. van Lennep, Beknopte geschiedenis van Trou Moet Blijcken. Haarlem 1922.

J. Loosjes, De invloed van de rederijkers op de hervorming. Stemmen voor Waarheid en Vrede 46 (1909), blz. 246 v.v. 2.

J.J. Mak, De Rederijkers. Amsterdam 1944. 6, 9, 50, 383.

[p. 411]

J.J. Mak, Het toneel van de Rederijkers in de bloeitijd. Cultureel jaarboek van de Provincie Oost-Vlaanderen, 1948, blz. 124 v.v. 7.

J.J. Mak, De Wachter in het Rederijkersdrama. Oud-Holland 1949, blz. 162 v.v. 53.

J.J. Mak, Pyramus en Thisbe gemoraliseerd. N.T.G. 40, blz. 175 v.v.

J.J. Mak, Lawet als protestants dichter. N.T.G. 44, blz. 140 v.v. 284.

Carel van Mander, Het Schilder-Boeck. Amsterdam 1618. 22, 102.

P.J. Meertens, Een Zeeuws Rederijker uit het midden der zestiende eeuw. T.T.L. 14, blz. 245 v.v.

P.J. Meertens, Letterkundig leven in Zeeland in de zestiende en eerste helft der zeventiende eeuw. Amsterdam 1943.

P. v.d. Meulen, De Comedies van Coornhert. Assen 1945. 289.

H. Meyling, Brouwershavense spelen. Utrecht 1946.

J. van Mierlo S.J., De letterkunde van de middeleeuwen. (Geschiedenis van de Letterkunde der Nederlanden, 's-Hertogenbosch 1940-, dl. I, II.). 6, 313, 315.

P.H. van Moerkerken, De satire in de Nederlandsche kunst der middeleeuwen. Amsterdam 1904.

J.W. Muller, Cornelis Everaerts spelen als spiegel van de maatschappelijke toestanden zijns tijds. Versl. en Med. Kon. Vl. Acad. v. Letterk. 1907, blz. 433 v.v. 272.

J.W. Muller, Een rederijker uit de tijd der Hervorming. Onze Eeuw 1908 IV, blz. 88 v.v. 6, 272.

A. Nicoll, The theory of drama. London 1931.

Gaston Paris et Ulysse Robert, Miracles de Nostre Dame par personnages. Paris 1876-1893. 305, 310.

R. Pennink, De rederijker Louris Jansz. Oud-Holland 1912, blz. 201 v.v. 6, 277.

J.M.L. Peters, Inleiding tot de filmaesthetiek. Purmerend 1954. 229.

L. Petit de Julleville, Les Mystères. Paris 1880. 389.

L. Petit de Julleville, Répertoire du théâtre comique. Paris 1886. 317.

H.J. Polak, Seneca Tragicus. De Gids 1892, blz. 82 v.v. 3.

H. Plessner, Lachen und Weinen. Arnhem 1941. 179, 180, 181, 182.

K. Poll, Over de toneelspelen van den Leidschen rederijker Jacob Duym. Groningen 1898. 291.

L. van Puyvelde, Schilderkunst en toneelvertooningen op het einde van de middeleeuwen. Gent 1912.

H. Reich, Der Mimus. Berlin 1903.

A.A. Rijnbach, De kluchten van G.A. Bredero. Amsterdam 1926. 382.

C. Ripa, Iconologia. Amsterdam 1644.

P. Rodenko, Tussen de regels. Den Haag 1956. 402.

M.J. Rudwin, Der Teufel in den deutschen geistlichen Spielen des Mittelalters und der Reformationszeit. Göttingen 1915.

G.D.J. Schotel, Geschiedenis der Rederijkers. 2e dr. Rotterdam 1871. 2, 313, 315.

Jean Seznec, La survivance des dieux antiques. Studies of the Warburg Institute XI, London 1940. 119.

[p. 412]

G.J. Steenbergen, Willem van Haechts geschriften voor het Antwerpse Landjuweel. Jaarboek der Kon. Souv. Kamer v. Rhetorica v. Vlaanderen ‘De Fonteyne’ 1950, blz. 78 v.v.

G.J. Steenbergen, Het Landjuweel van de Rederijkers. Leuven z.j. (1951).

G.J. Steenbergen, Het Apostelspel. Versl. en Med. Kon. Vl. Acad. 1952, blz. 439 v.v.

E. v.d. Straeten, Le théâtre villageois en Flandre. Brussel 1882.

J. Vanderheyden, Het thema en de uitbeelding van den dood. Gent z.j. 369.

Veelderhande geneuchlycke dichten, tafelspelen ende refereynen. Leiden 1899.

F. v. Veerdeghem, J.B. Houwaerts Handel der Amoureusheit. T.N.T.L. 12, blz. 202 v.v., 320 v.v.

J. van Vloten, Het Nederlandsche Kluchtspel van de 14e tot de 18e eeuw. Haarlem 1854. 2.

C.G.N. de Vooys, Middelnederlandsche legenden en exempelen. Groningen 1926.

C.G.N. de Vooys, Rederijkersspelen in het archief van ‘Trou Moet Blijcken’. T.N.T.L. 45, blz. 265 v.v.; 47, blz. 161 v.v.; 49, blz. 1 v.v. 4, 371.

C.G.N. de Vooys, Amsterdams rederijkersleven in het midden van de 16e eeuw. T.N.T.L. 48, blz. 133 v.v.

C.G.N. de Vooys, Apostelspelen in de rederijkerstijd. Med. Kon. Acad. v. Wetensch. 1928, deel 65, serie A. Afd. Letterk. blz. 154. v.v. 4.

C.G.N. de Vooys, Noordnederlandse studie van de rederijkersliteratuur. Jaarb. der Kon. Souv. Kamer v. Rhetorica van Vlaanderen ‘De Fonteyne’. 1944, blz. 33 v.v. 4.

W. de Vreese, Houwaerts Plagiaat. T.N.T.L. 12, blz. 206 v.v.

H. Wieck, Die Teufel auf der mittelalterlichen Mysterienbühne Frankreichs. Leipzig 1887.

J. te Winkel, Ontwikkelingsgang der Nederlandsche Letterkunde. 2e dr. Haarlem 1922. 3.

J.A. Worp, Geschiedenis van het drama en van het tooneel in Nederland. Groningen 1904-1908. 294.

J.A. Worp, Jacob de Mol's spel van Aeneas en Dido. T.N.T.L. 20, blz. 27 v.v.