De Psalmen des Propheeten Davids, in't Hebreeuz genaamd het lof-bouk: bij den propheet verdeeld in vijf bouken

Nu naar den oorspronkelicken text van woorde te woorde vertaald, ende in nederduijtzen rijme gesteld op de gewoonelicke wijsen, gelijk men die in de gereformeerde kerken singt

[p. 139]

De L X V Psalm.

5.

2 'TLof blijft o God in Zijons [falen]
op dij in stilheijd staan;
belofte sall men dij betalen.
3 'Tgebed hoort gij toch aan;
tot dij sall alle vleesz toetreden.
4 Mijn' misdaad is te swaar:
[doch] onse ongerechtigheden
versoent gij [t'eenegaar].

5 Wel dien, dien gij hebt uijtverkoren,
en' komen doet na bij,
op dat hij [Heer] in dijn voorvloeren
[in vruegd] wonachtig sij,
wy sullen worden [begenadigd]
met dijnes huijses goed'
met dijnen ¹ heyligdomm' versadigd
[in allen overvloed].

6 Gij sult [o God] ons antwoord geven
dat in gerechtigheijd

1

[p. 140]

 

daar voor men schricken sall [en' beven]

 

God onser saligheijd"

 

[gij die] van alle 'saerdrijks palen

 

de vaste hope [sijt],

 

en' ook van alle die [daar dwalen]

 

aan see so verr' en' wijd.

 

 

 

7 Hij vest de bergen door sijn' magten:

 

[hij die] met sterckt' omzingd.

 

8 'Tgebruys' der see, der baren ¹ kragten,

 

en' twoel der volk'ren dwingt.

 

⁺9 'Tvolk dat op 'teijnde woont [verschoven]

 

schrickt voor dijn' wonderdaad:

 

gij doet den avond-stond dij loven,

 

als oock den dageraad.

 

 

 

10 Het land besoukt gij [van om hooge],

 

en' na dat gij het [slijk]

 

gemaakt hebt dorstig ende drooge,

 

so maakt gij 'tover-rijk;

 

voll waters [is] de beek' des Heeren:

 

gij hebt haar graan bereijd,

 

na dat gij 'tland hadd [om doen keeren]

 

geteeld [tot vruchtbaerheijd].

 

 

 

11 Gij die bevocht sijn' acker-voren,

 

en' sijne kluijten breekt:

 

als gij't met regen [naar behooren]

 

natdruppende doorweekt,

 

gij geeft den wasdomm' dijnen segen.

 

12 'Tjaar kroont gij met dijn goed,

 

ook druppen dijn' [wolk-rijke] wegen

 

van vett' [in overvloed].

1

+ P. 4.

[p. 141]

 

13 Men siet de velden der woestijnen

 

met druppen overstort:

 

en' alle huevelen [die schijnen]

 

met vrolickheijd omgord.

 

14 De weijden sijn bekleed met kudden,

 

de dalen sijn bedeckt

 

met aren: [die daar] ruijszig schudden,

 

ja singen [opgeweckt].